Om half zeven zit ik al beneden. Mijn strijdplan heeft nog geen vruchten afgeworpen! Het is een wonder dat de muis zonder de val te laten dichtklappen de kaas heeft weggenomen. Ik zit enkele minuten verbaasd naar de lege muizenval te kijken. Achter de kachel knaagt het nu! Maar knaagt het minder sterk? Òf houdt mijn hoop mij voor de gek? Een ding is zeker! De stand is 1-0 voor Mickey Mouse.
Om half negen haal ik een stokbrood bij receptie en niet veel later zitten we samen te ontbijten. Het stokbrood is hier anders, breder en zachter, dat maakt Lyka erg blij omdat de harde korst steeds haar gehemelte krast. En daar heeft ze last van. Ik krijg het gevoel dat we steeds luier worden! We nemen de rust, net als de muis overigens die ik bij daglicht niet hoor. Zou hij al een buik vol met gif hebben?
Na het ontbijt doen we weer rustig aan en later dan gepland gaan we weer op weg. We gaan weer richting “Úbeda”, om wat boodschappen te doen en grote plastic voedselcontainers te kopen om het toekomstige knagers veel moeilijker te maken. Voorkomen is altijd nog beter dan genezen.
Onderweg wordt er maar weinig gesproken en we luisteren naar een Spaans radiostation dat internationale muziek uitzend. Mijn gedachten zitten bij de muis, bij de muizenkorrels en de muizenvallen. Het laatste wat je tenslotte wil is een muis in de camper, een vrouwtjesmuis in de camper, een zwangere vrouwtjesmuis in de camper, een moedermuis met een nest jongen die piepen om gevoerd te worden! Het zweet parelt op mijn voorhoofd. De winterzon in Spanje is warm, zeker achter het glas van de voorruit.
Bij Lidl valt het me meteen op dat er weer veel nieuwe zaken in de koeling staan. Dat is namelijk hier in Spanje wel anders! Ik schat dat zeker de helft van de schappen in deze Lidl koeling is, duidelijk veel meer dan in andere landen. Spanjaarden houden dus van vers eten!
Een Chinees warenhuis is de ideale plaats om goedkope plastic opbergboxen te kopen. Voor nog geen negen en twintig euro hebben we drie grote plastic tassen vol. Met een gevoel van overwinning rijden we “Úbeda” uit.
Met een kleine omweg door de olijfgaarden rijden we richting “Baeza” de zusterstad van “Úbeda”. Misschien wel tweelingzusterstad wanneer je de geschiedenis leest. Al van verre zie ik een schitterende staanplaats aan de rand van het hoogland. Bij aankomst blijkt dat ook een schitterende plaats te zijn. Het is pas half drie wanneer ik de motor van de camper af zet.
We gaan meteen aan de slag om alle opgehangen plastic tassen vol met gered voedsel over te laden naar de opbergboxen. Alleen blik en glas blijft op de oude plaats staan. Gelukkig had ik van te voren de ruimtes onder de zitbanken opgemeten zodat de meeste opbergboxen goed passen. Het is en blijft stil achter de kachel. Zou de muis al dood zijn? Zou de dode muis uitdrogen of gaan stinken? Vragen èn nog eens vragen komen op in mijn gedachten.
Wanneer we eindelijk klaar zijn en alles weer veilig onder zitbanken is opgeborgen is het tijd voor een biertje en foto’s van het uitzicht. Het is een schitterende staanplaats met een nog mooier uitzicht.
Onder het eten, Chili met een biefburger en aardappelpuree, begint Mickey Mouse weer te knagen. Is het weer zwakker dan vanochtend? Zo klinkt het wel. We zijn de oorlog aan het winnen terwijl we misschien nog wel een of twee veldslagen gaan verliezen.
Het knagen verdwijnt weer en wij gaan verder met de tv-serie “Unforgotten”. Morgen volgen we weer de route uit het WOMO-boekje.
