vrijdag 31 juli 2009

Maleisië, Maritiem Museum Malacca

Malacca, 31 juli 2009



Een replica van het eerste Portugese schip dat in Malacca arriveerde staat voor het Maritieme Museum. Een aanrader als je in Malacca op bezoek bent.

Maleisië, “Benny, vaarwel mijn vriend”

Melaka, 31 juli 2009

Eindelijk vrijdag en een leuke avond uit. De hele week heb ik er al naar uitgekeken om een paar biertjes te drinken met mijn vrienden in Melaka. Op weg naar het Discovery Café wilde ik nog even snel hallo tegen een oude vriend zeggen. Een snelle blik in de Karabau Bar vertelde me dat de baas niet in de buurt was.
“Misschien nog even wat regelen!”, dacht ik nog.
Bij navraag verstijfde de serveerster en keek me met een serieus gezicht recht in mijn ogen.
“Boss Benny?”, vroeg ze verbaasd.
“Ja, Boss Benny”, herhaalde ik.
“Boss Benny is twee maanden geleden plotseling overleden”, zei ze zachtjes.
Ik zakte in de grond en kon mijn tranen niet bedwingen. Benny was niet meer en Melaka zou nooit meer hetzelfde zijn als ik hier op bezoek kwam.



Vaarwel goede vriend. Ik weet zeker dat we elkaar ergens ooit weer zullen ontmoeten.




Benny Tan (1953-2009)

donderdag 30 juli 2009

Maleisië, Laat op de avond

Malacca, 30 juli 2009

Van Three times seven


Het China Town van Malacca staat nu samen met het China Town van George Town (Penang) op de UNESCO lijst. 's Avonds laat hangt er een ongeëvenaarde sfeer.

woensdag 29 juli 2009

Maleisië, Chinees meisje

Malacca, 29 juli 2009



Zo maar een Chinees meisje in een restaurant in Malacca.

dinsdag 28 juli 2009

Maleisië, Chinese shophouses

Malacca, 28 juli 2009

Van Three times seven


Mooie geveltjes zijn er overal in dit oude stadje.

Maleisië, bekijk het eens van een andere kant!

Melaka, 28 juli 2009

Ik ben nu alweer een week op pad in Maleisië en heb enorm veel toeristen ontmoet en gesproken. Wat nog het meest opvalt is de hoeveelheid Nederlandse toeristen in Maleisië. Natuurlijk praat ik met al die mensen over het hoe en vooral waarom ze in Maleisië op vakantie zijn. Geografisch gezien is het de enige veilige overgebleven exotische bestemming met stranden en jungle in zuidoost Azië. Althans, volgens de toeristen zelf.
Op mijn vraag, “waarom naar Maleisië kreeg ik opvallend vaak de volgende antwoorden:

We zijn al een paar keer in Thailand geweest.
Thailand is te gevaarlijk of te onrustig op het ogenblik.
We vonden Thailand de laatste keer te duur geworden.
Indonesië is misschien te gevaarlijk met die bommen.
In Sri Lanka is de oorlog net voorbij.
De Filippijnen zijn voor een bepaald soort toeristen.
Het is te moeilijk om naar Vietnam te komen.
Maleisië, leek ons eens een keer wat anders!

Ja, en dan schiet eigenlijk alleen het onbekende, en dus onbeminde, Maleisië nog over. De toeristen zijn over het algemeen verbaasd over de vriendelijkheid en de goede kennis van de engelse taal van de lokale bevolking. Het eten wordt erg op prijs gesteld en het meeste van de menukaart kan zo gelezen worden. “Nasi Goreng” kent iedereen ten slotte! Ook wordt het gevoel van de veiligheid in het land aangehaald.
“Overal waar we gaan maar vooral s’ avonds voelen we ons erg veilig hier”, antwoordde een oudere vrouw.
Velen denken dat ze hier volgend jaar nog wel een keer terug zullen komen en nu benieuwd zijn naar Saba en Sarawak, op Borneo.
Tijdens de gesprekken met de mensen uit de lokale toeristenindustrie zie ik alleen maar lachende gezichten.
“Het is hier nog nooit zo druk geweest!”, is een veel gehoorde opmerking.
Je kunt ook zien dat er goede zaken worden gedaan. De restaurants en hotels zitten bijna elke avond vol. Natuurlijk is de aanvulling van de vele Arabieren op de Europeanen en Aziaten, of net andersom, heel welkom. De varkensgriep en de kredietcrises hebben hier dus geen invloed op de groei, meer dan 25%, van het aantal toeristen terwijl het bij de buren als oorzaak van de teruggang wordt gezien.
Ik denk dat Thailand zich kan gaan opmaken voor een paar zware jaren op het toeristische vlak. Er zijn vele oorzaken die een grote groep toeristen heeft doen besluiten om eens ergens anders te gaan kijken. En die komen niet zo maar weer terug.
De corruptie, de politieke onrust, de criminaliteit, de slechte service en het algemene gevoel dat je constant in de maling wordt genomen zijn de grootste oorzaken voor de onvrede bij de toeristen.
De tempels samen met de Thaise keuken zijn de enige unieke ingrediënten voor een vakantie in Thailand. Elders in zuidoost Azië zijn de stranden en de jungle van de zelfde kwaliteit of beter dan in Thailand. Na een paar bezoeken houden de meeste toeristen het dan ook wel voor gezien.
Eenmaal op de loop dan blijft men zoeken naar een betere bestemming. Na een paar keer Maleisië zullen waarschijnlijk veel toeristen ook Indonesië willen gaan bezoeken, en Indonesië is een groot land dat vele vakanties mogelijk maakt.
Thailand zal keihard moeten gaan werken aan haar imago dat een flinke deuk heeft opgelopen in de laatste jaren. Het beeld dat de media in het thuisland over het “land van glimlach” voorspiegelt is ook niet de mooiste. Hoerenlopers en kinderlokkers klinken niet als de beste reisgenoten voor een fijne onbezorgde vakantie met de kinderen.
Vele cowboyverhalen over corruptie en moord doen op het ogenblik de ronde in de internationale pers en op het internet. Of deze verhalen nu wel of niet uit de duim zijn gezogen doet er niet toe.
“Waar rook is is vuur!”, denken de meeste vakantiegangers die absoluut een fijne vakantie zonder problemen willen hebben.
Zolang er geen onafgebroken stroom van positieve verhalen uit Thailand komt zal het moeilijk zijn om de groei voor de toeristenindustrie weer op gang te brengen. Met alleen goedkope tickets kom je er niet.


Bron: Bangkok Post - Tourism plunges 22 per cent


Ik ben alweer in Melaka waar het ook wat drukker is dan normaal. Mijn vaste hotel, “Heeren Inn”, is ook volgeboekt voor vanavond en dat ik iets dat ik nog nooit heb gezien op een dinsdagavond. Vanavond een paar biertjes met een paar oude vrienden en niet te laat naar bed.
Morgen op stap om een paar musea te gaan bezoeken.

maandag 27 juli 2009

Maleisië, de laatste dag in Kuala Lumpur alweer

Kuala Lumpur, 27 juli 2009

Vanochtend in alle vroegte zijn mijn vrienden alweer vertrokken naar het Taman Negara. Voor mij is het het tegenovergestelde. Lekker uitgeslapen en rustig de middag volmaken om morgen weer verder te gaan naar Melaka (Malacca).
De onverwachte (her)ontdekking van het Chan She Shu Yuen Clan huis aan het einde van Petaling Street zou mijn enige culturele doel zijn voor deze middag. Gisteren hadden we geen tijd gehad om het te bezoeken en vandaag had ik alle tijd om eens rustig rond te neuzen.

Lekker rustig wandelend ging ik op weg naar China Town. Kuala Lumpur is een aangename stad en ik probeer me te herinneren hoe het hier jaren gelden was toen ik met Kris en Duncan in Remy’s Residence verbleef. Fijne herinneringen uit een ver verleden kwamen weer naar boven. Kris maakte ‘s morgens een Croq Monsieur voor ons en ik zette een bakkie koffie. Het bordje zit buiten nog aan het plafond en de herinneringen zijn gebleven. De rest is geschiedenis.
Het Clan huis, een van de mooiste in Maleisië, heeft aan de buitenkant een veelvoud van keramische figuren. Het zal allemaal wel met geesten en het leven in het oude China te maken hebben maar het is enorm indrukwekkend. Je kunt uren kijken naar de kleine porseleinen poppetjes.


Eenmaal binnen komt de geur van thee en wierook je tegemoet. Er is een kleine theewinkel binnen de poort waar verschillende soorten zwarte en groene thee wordt verkocht. In Nederland drinken wij hoofdzakelijk wat de Chinezen “zwarte thee” noemen. Het is de variant die geoxideerd is en dus zwart is geworden. De “groene thee” variant is de gewonen gedroogde groene theebladeren. Natuurlijk werd er geproefd en ik kreeg een uitleg over de thee uit de Yunnan provincie in China. Er lagen pakken thee die meer dan € 100,- per pond kosten.

Mijn middag zat er nu alweer bijna op en ik ging op pad naar het Sentral Stesen. Nog even winkelen in de MidValley Mega Mall. Lekker rondkijken en een broodje hamburger eten. De eerste van deze trip!

Tijdens het avondeten liep ik in het KLCC een groepje bekenden uit Putten tegen het lijf. Zij waren Thailand voor een paar dagen ontsnapt en wilden wel eens wat van Maleisië zien. Nu kun je in drie dagen natuurlijk niet veel zien en met wat tips van mijn kant gingen ze verder. Na een laatste kop thee ging het licht uit. Als ik morgen wakker wordt dan gaan we op weg naar Melaka.

zondag 26 juli 2009

Maleisië, een dag Kuala Lumpur met een oude bekende

Kuala Lumpur, 26 juli 2009

Vanochtend liep om zes uur de wekker af en ik stond meteen naast mijn bed. Een douche, twee boterhammen met pindakaas en een kop koffie. Nu had ik nog een uurtje de tijd om mijn foto’s te verwerken en een verhaal te schrijven.
Klokslag half acht stapte ik uit de lift en verwachtte dat Carlos met zijn vriendin in de lobby zou staan. Helaas! Ik wachtte en sprak over koetjes en kalfjes met de man achter de receptie, steeds één oog op de verlichting boven de deuren van de twee liften. En daar waren ze dan! Carlos samen met zijn vriendin Stephanie. We omhelsden elkaar en het is moeilijk te geloven dat het pas twee maanden geleden is dat we afscheid namen. De tijd vliegt en ik maak zoveel mee in een maand dat het wel een jaar lijkt.
Met een stevig tempo liepen we al pratend naar de "Petronas Twin Towers", het regende licht maar dat baarde me weinig zorgen want hier is het zo droog als de zon eenmaal aan de hemel staat. Onder in de kelder van het KLCC waar de gratis kaartjes worden verstrekt was het zo verschrikkelijk druk dat de we al in de gang aan de zijkant moesten gaan staan. Ik heb het in al die jaren nog nooit zo druk meegemaakt, zelfs niet als het Formule 1 circus in de stad is. Het is moeilijk schatten maar ik denk dat er toch al gauw een vierhonderd mensen stonden te wachten. En het was nog geen acht uur! Ze zouden pas om negen uur open gaan.
Nog voordat het negen uur was werden de eerste potentiële bezoekers geweigerd en terug de roltrap op gestuurd. Er waren waarschijnlijk niet genoeg kaartjes meer voor vandaag. Het uur dat we nog moesten wachten ging snel voorbij omdat we aan elkaar vertelden wat we zoal de afgelopen maanden allemaal gezien hadden. Op het platte scherm liep de tijd voor de bezoeken flink op en tegen de tijd dat wij aan de beurt waren stond hij al op kwart voor twee.
“Drie kaartjes voor kwart over vijf alstublieft?”
Het meisje met het hoofddoekje overhandigde me de kaartjes en wij konden op weg naar het ontbijt. Het ontbijt bij “DeliFrance” was vroeger een favoriet van me maar tegenwoordig ga ik liever om de hoek bij de McDonald’s, ik ben een beetje lui geworden.
Na het ontbijt stonden de “Batu Caves” op het programma en als ik niet een verkeerde afslag had genomen in "Kampung Baru" dan waren we daar een klein uur eerder gearriveerd. Over de hindoe tempel heb ik al genoeg geschreven. Dus deze keer alleen een koppeling en de foto’s.



Op weg naar de volgende attractie koos ik ervoor om uit te stappen bij Chow Kit Monorail station om daar te lunchen. Indiaas natuurlijk en bij voorkeur een bananenblad (vegetarisch zuid-Indiaas). Een eethuis was snel gevonden en Carlos en Stephanie stonden open voor al het heerlijks dat uitgestald lag in de vitrine. Het was de eerste keer voor het stel en Stephanie was een beetje onwennig terwijl Carlos met flinke happen de rijst en kerrie liet verdwijnen.

Met de monorail vervolgden we onze excursie door Kuala Lumpur naar de "Thean Hou Tempel" aan de andere kant van de stad. Het was elke keer een flinke wandeling en het stukje de heuvel op naar de tempel is een echte kuitenbijter.

De dag was omgevlogen en we hadden niet genoeg tijd om via de Brickfields weer naar de stad te gaan. Je moet op tijd zijn voor het bezoek aan de brug tussen de torens want anders is je kaartje verlopen. Met nog een kwartiertje te gaan dronken we koffie in het KLCC en de twee waren zichtbaar onder de indruk van wat ze vandaag allemaal gezien hadden.
Na het bezoek aan de torens gingen we maar terug naar het hotel om ons op te frissen. De "Menara KL" werd op de lange baan geschoven en het stel zou de toren volgende week nog wel bezoeken.
Het afscheid was natuurlijk op het terras naast "Petaling Street" in China Town waar we wat aten en een paar biertjes dronken. Het was een geslaagde dag geweest met een oude bekende en zijn vriendin.

zaterdag 25 juli 2009

Maleisië, een rustige zaterdag in Kuala Lumpur

Kuala Lumpur, 25 juli 2009

Tijdens de stilte voor de storm deed ik vandaag maar eens rustig aan. Vanavond laat arriveert een jongen die ik in Japan heb ontmoet met zijn vriendin vanuit Zuid-Korea. Morgenvroeg hebben we om half acht afgesproken dus ik moet heel vroeg op om ze de mooiste plaatsen van Kuala Lumpur te kunnen laten zien.
Vandaag maak ik er dus een rustige dag van met opnieuw een een paar plaatsen waar ik zelf nog nooit ben geweest. “De grootste overdekte vlooienmarkt van Maleisië” schreeuwde het kleine visitekaartje dat ik in de lobby van mijn hotel had gevonden.
Na mijn gebruikelijke ontbijt met een broodje ei, een krantje en een bakkie koffie ging ik met de trein van KLCC naar Taman Jaya in de buitenwijken van Kuala Lumpur. Bij aankomst op het MRT station was er niet de verwachte drukte die het kleine advertentie papiertje had beloofd. Erger nog, het was er zo rustig dat ik geblinddoekt de straat kon oversteken.
Binnen in het complex werd het meteen duidelijk dat de organisator een beetje teveel vertrouwen in zijn geesteskind had gehad. In de kelder vond ik een tiental kraampjes en dat was meteen alles wat er te zien was. Ik maakte een kort rondje en schoot wat foto’s om te oefenen met het kunstlicht en zonder de flits.

Binnen dertig minuten stond ik weer buiten en richtte mijn pijlen op de volgende bestemming.
In de wijk die Pudu heet waren een Chinese tempel en een markt die je ook wel op je lijstje van plaatsen om te bezoeken op je lijstje kon zetten. Helaas vielen ze beiden zo tegen dat ik er geen enkele foto aan heb gewaagd. Het meest opmerkelijke van de middag was eigenlijk nog de heerlijke Nasi Kandar ergens in een klein tentje aan de zijkant van een winkelcentrum.

Het hele restaurant zat met open ogen te kijken hoe ik het volle bord met Kari Ikan en Sambal Ajam aangevuld met twee soorten groente naar binnen werkte. En beste lezers, het smaakte me weer voortreffelijk. Ik kan Maleisië als vakantiebestemming van harte aanbevelen, al was het alleen maar voor het voortreffelijke eten. Na een wandeling van een half uur onder de brandende zon was het natuurlijk weer goed vertoeven in de koelte van mijn kamer.
Het avondeten van Yakiudon was niet zo goed als ik had verwacht. Het was niet druk in het restaurant maar desondanks besteedde de kok niet voldoende aandacht aan mijn gerecht. Jammer, misschien later nog een tweede kans maar voor nu kom ik er zeker niet meer terug.

Op weg naar mijn hotel liep ik in een mensenmassa. Het is hier ongelofelijk druk! Morgen dus om zes uur op voor een lange dag als reisgids in Kuala Lumpur.

vrijdag 24 juli 2009

Maleisië, little India en het Jade Museum

Kuala Lumpur, 24 juli 2009

Met een kopje koffie en een paar boterhammen met pindakaas op de kamer had ik een heel ander begin van de dag dan anders. Het zou een rustige dag worden met een bekende wandeling door Little India en een bezoek aan een onbekende attractie, het “Jade Museum”.
Net na de middag stond ik onder een blauwe hemel aan het begin van mijn excursie voor de dag. Ik maakte mijn gedachten leeg en probeerde me voor te stellen dat ik hier voor de eerste keer was. Het was wel moeilijk maar het lukte me wel.
Aan het Onafhankelijkheidsplein, Merdaka Square, keek ik eens goed om me heen en realiseerde me dat Kuala Lumpur een mooie en een vriendelijke stad is. Rond het plein lijken de gebouwen uit een sprookje uit duizend en één nacht te komen. Mooie Islamitische architectuur in haar oude en nieuwe vorm. Persoonlijk heb ik wel iets met het postkantoor.
Nadat ik door Little India was gewandeld, waar de moskeeën uitpuilden met gelovigen, werd het tijd voor de lunch in het KLCC. Maleisisch deze keer, de Nasi Kandar ging er goed in en ik spoelde het laatste restje weg met een Coke Light.
Tijdens het eten had ik het kaartje van het “Jade Museum” zitten bestuderen en ik kwam er niet uit. Ik herkende verschillende straatnamen maar ze leken niet te kloppen, of beter gezegd, ze lagen niet op de juiste plaats!

Ik programmeerde de GPS en volgde de aanwijzingen die op het kleine scherm verschenen. Na een vermoeiende wandeling, die niet via de kortste weg ging, kwam ik bij het museum aan. Het museum is gevestigd in een groot huis in een wijk met veel restaurants. Ik kon de torens van “Times Square” goed zien en zo had ik ook een goed idee hoe ver ik van mijn hotel was.
Buiten stonden een paar kunstwerken van jade en je had een vorkheftruck nodig om ze te stelen. Ik rammelde aan de deur maar die was gesloten. Op een bordje naast de deur stonden de openingstijden en ik was zeker binnen de tijd! Teleurgesteld liep ik het erf weer af naar de weg toen ik een vrouw hoorde roepen.

Ze waren dus wel open maar de deur was op slot geweest. Binnen was het een rommel als in een antiekwinkel. Het museum is een bonte verzameling van alles wat er maar uit de jade gesneden kan zijn. Van levensgrote stoelen tot de kleinste amuletten. Alles wat je ziet hangt een prijskaartje en is te koop! Het is dus eigenlijk geen museum maar een winkel. Dat neemt niet weg dat het toch wel een interessante plaats is om te bezoeken. Ben je op zoek naar iets speciaals gemaakt van jade dan is dit de plaats! Opnieuw zeg ik, “je hoeft er geen dag voor uit te trekken maar als je wat tijd over hebt is het zeker de moeite waard.”

Na een Koreaanse maaltijd en een paar biertjes was deze vrijdag ook weer tot een goed einde gekomen. Met veel vragen in mijn achterhoofd keek ik naar het bordje op de receptie in mijn hotel. “Full House.” Wat was er mis gegaan in Thailand?

donderdag 23 juli 2009

Maleisië, als het een keertje mis gaat

Kuala Lumpur, 23 juli 2009

Elektronica is onvoorspelbaar en als het mis gaat dan gaat het meestal ook goed mis.
Het Fortuna Hotel*** is een goed hotel in Kuala Lumpur. Het is niet te duur voor de RM 178 (€ 37,-) per nacht en het ligt net achter Bukit Bintang aan een rustige straat. Het is gemakkelijk te bereiken met het openbaar vervoer en een perfecte uitvalbasis voor een paar dagen in Kuala Lumpur. Helaas hebben ze alleen Wi-Fi in de lobby en dat staat me soms een beetje tegen. Ik relax graag aan het einde van een drukke dag met de laptop op schoot op mijn bed in de koelte van de airconditioning.

Tijdens een kort bezoek aan het BB-Plaza zag ik bij de DiGi stand een aanbieding liggen die ik moeilijk kon voorbij lopen. Een portable modem, een soort dongel, die met een vooruit betaalde simkaart geladen kon worden. € 80,- voor het modem en dan één Euro per dag voor onbeperkt internet in Maleisië. Een perfecte aanbieding voor mij. De snelheid is niet echt hoog maar het is altijd beter dan niets.
Gisterenavond werkte het allemaal perfect maar vanochtend ging het mis. Na mijn ontbijt bij McDonald’s dacht ik het allemaal snel op te lossen en op zoek te gaan naar het Jade Museum. Helaas, met nog slechts 11% in de batterij kwamen we na ruim drie uur erachter wat er mis was. Software! We voelden ons allebei dom maar ook opgelucht dat het weer werkte. Ik weet nu in ieder geval hoe en wat en dat maakt dat ik weer erg blij ben met mijn laatste aanwinst.
Een erg late lunch van Bami Goreng met een flinke schotel garnalen stilde mijn trek. De dag was al voorbij en ik kon weinig meer gaan doen. Dan maar weer relaxen!
Voor het avondeten had ik gisteren al gezien dat ik weer naar het KLCC zou gaan. De verschillen kerrieschotels zagen er heerlijk uit. Bangladesh stond er met grote letters boven de counter, maar ik heb hier wel mijn bedenkingen bij. Het smaakte er in ieder geval niet minder om! Het eten was voortreffelijk!

Mijn dag zat er op en op de terugweg heb ik zeker een half uur naar één van de mooiste fonteinen staan kijken die ik ooit heb gezien. Een spel van water en licht voor de hoofdingang van “the Pavilion” aan Bukit Bintang.
Copyright/Disclaimer