maandag 30 april 2012

Nederland: Koninginnedag

Zaltbommel Het lijkt op een scenario uit sprookjes film. Na al het koude en regenachtige weer dat we de afgelopen weken hebben gehad is het vandaag om half acht ‘s morgens al een beetje aangenaam. De zon staat aan een staalblauwe hemel en Nederland wordt langzaam wakker voor Koninginnedag 2012. Volgens mij hebben de weergoden spijt van wat ze de laatste weken over ons hebben uitgestrooid en als blijk van alle spijt maken ze van deze koninginnedag ook maar meteen de mooiste dag van april. Op weg naar de supermarkt om wat verse broodjes op te halen schiet ik mooie plaatjes van mijn geliefde stad en de voorbereidingen voor het grote oranje feest. Lyka ligt nog steeds op bed en ik geef haar geen ongelijk. Ik ben vroeg opgestaan omdat ik een ongelofelijke kriebelhoest in mijn keel heb die het hoogtepunt van mijn verkoudheid aankondigt. Maar dat betekent ook dat ik maar vroeg op sta om zo min mogelijk tot last te zijn van de andere slapers. Voor de lunch maken Lyka en ik de eerste rondgang door de nog stille binnenstad. Ze kijkt haar ogen uit! Ik probeer me in te beelden wat ze allemaal moet denken van deze vreemde oranje massa. Er zijn veel kleurrijke festivals over de hele wereld maar de Queensday in Holland is overal bekend. We drinken een kopje koffie op het terras van ‘t Stadscafé met enkelen vrienden en Lyka heeft alleen maar oog voor alles wat oranje is. Tussen het beantwoorden van Lyka’s vragen komt ze ogen te kort om alles wat er om haar heen gebeurd in haar op te nemen. Een wandeling over de singels langs de Zaltbommelse verdedigingswerken is een welkome afwisseling. Om niet te vroeg vol te zijn gaan we pas om half vijf de stad in. En daar is het koninginnefeest al lang en breed aan de gang. Een band zend vrolijke noten over de in oranje gehulde massa op de volle markt en het bier smaakt uitstekend. Het is zelfs warm! Dat hadden we twee dagen geleden niet durven te hopen. Tientallen vrienden passeren de revue en onze handen zijn altijd gevuld met een biertje. De tijd vliegt om en iets voor acht uur gaan we op huis aan. Het zal vanavond niet lang duren voordat we samen op bed liggen. Een bordje frites met een kroket en een frikadel. Lyka eet met een appetijt alsof ze haar hele leven al met deze snacks bekend is, en dat is natuurlijk een voordeel! Morgen de eerste rustdag, ik heb nog veel werk te doen maar na afgelopen zaterdag en deze koninginnedag ben ik wel aan een beetje rust toe!

zaterdag 28 april 2012

Nederland: Rock & Blues in Bommel


Zaltbommel

Wanneer april 2012 de geschiedenisboeken in gaat als één van de koudste en natste april’s van de laatste decennia heb ik toch een heel warm gevoel vanbinnen. De warme felicitaties die we de afgelopen week hebben mogen ontvangen herinnerd me er aan hoeveel vrienden en kennissen ik heb die me het beste wensen. Helaas is er ook een kleine groep die me niet heeft gefeliciteerd. Bewust of onbewust? Dat zal waarschijnlijk wel voor altijd de vraag blijven. Het heeft geen nut om hier stil bij te blijven staan, daar is het leven veel te kort voor.
Helaas hebben Lyka en ik heel veel tijd binnenshuis moeten doorbrengen wegens het slechte weer of beter gezegd de slechte weersvoorspellingen. Natuurlijk is de slechte weersverwachting koren op de molen van de van nature klagende Nederlanders.
Koninginneweekend begint onverwacht rustig als we besluiten op deze vrijdagmiddag maar niet naar de kroeg te gaan. De verkoudheid die ik vorige week tijdens het kappen van de berk uit de achtertuin heb opgelopen is nu net over zijn hoogtepunt heen. Mijn neusholtes openen zich nu langzaam en in mijn bronchiën ontwikkeld zich de gehate kriebelhoest.
Op de tv achter mij wisselen de kanalen zich eindeloos en de bijbehoren geluiden doen me nog het meest denken aan de gemeenschappelijke ruimte van een goedkoop hostel. Enkele verschillende talen afgewisseld met oude en nieuwe muziek. Het is moeilijk concentreren en misschien ook wel de reden waarom het zo moeilijk is om wat verhalen te schrijven.
(Ik zit nu op koninginnedag 2012 om 05:07:30 mijn verhaal te schrijven! Een hevige aanval van de kriebelhoest heeft me een half uurtje geleden gewekt en rechtovereind zitten is de beste remedie om niet iedereen wakker te maken!)
De rode huiswijn van de AH smaakt ons best en maakt ons slokje voor slokje een beetje duizelig en slaperig. Als de wekker op deze zaterdagochtend afgaat realiseer ik me niet direct dat het alweer negen uur is.
‘Negen uur!’
‘Over een kwartier staat Tettje voor de deur!’
Ik kleed me snel aan terwijl ik Lyka bruut uit haar slaap haal. Verbaasd kijkt ze me aan en het duurt nog een paar minuten voordat ze begrijpt wat er allemaal aan de hand is. Tettje is, zoals gewoonlijk, precies op tijd en nadat we een paar ovenverse zelf afgebakken croissants als ontbijt hebben genuttigd gaan we weer op weg naar Den Bosch voor de traditionele vlaai met koffie op “de Helftheuvel”. We hebben niets nodig maar we kijken toch wat rond.
Er is duidelijk minder winkelend publiek dan we gewend zijn en de winkelwagentjes van de C1000 en de Albert Heijn lijken minder vol dan in de vette jaren. Er heerst recessie en het zijn onzekere tijdens. Het kapitalisme en consumisme wankelen in de beschaafde wereld. Ook op dit gebied laat de klagende Nederlander zich weer eens van zijn sterkste kant zien.
In plaats van droomwerelden gemaakt in de soapopera fabrieken in Amerika en bij Joop van den Ende in Aalsmeer zouden de omroepen eens een maand documentaires moeten uitzenden over de leefomstandigheden in vele andere arme landen van de wereld.
Ik heb een lichte koorts en wil geen moraalridder zijn. Maar we moeten er toch aan wennen dat de “zeven vette jaren”, zoals mijn grootmoeder dat altijd noemde, nu écht voorbij zijn.
‘Meer met minder!’
Een goed en blij leven leiden met die spijkerbroek die toch nog maar een seizoen  langer mee moet en een platte TV die ondanks het verouderde model niet wordt vervangen. Maar goed leven, lekker eten en er op uit trekken.
‘Kijk eens goed met andere ogen naar het dorp of de stad waarin je woont?’
‘We hebben het hier helemaal zo slecht nog niet!’
Toen ik een kind was kwam de melkboer voorbij met flessen vla, een hard laagje dat ik verafschuwde bovenin de hals op de vla. Vanille, chocolade, hopjes, havermout en witte zure yoghurt die mijn grootmoeder aangezoet met een felrode limonadesiroop die me waarschijnlijk hyperactief maakte. “De vlaflip” schiet me nu te binnen! Bedacht door de marketing mensen om een fles vanillevla én een fles yoghurt te verkopen in plaats van maar één fles. Maar vandaag de dag zie ik acht meter toetjes in de supermarkt en vraag mezelf af of dat allemaal wel nodig is. Ik eet nog steeds geen toetjes want die harde stukjes die vroeger bovenop de vla lagen hebben me mijn hele leven achtervolgd. Mensen verdrinken in keuzes!
Na de droge zaterdagmiddag zijn we al vroeg in ‘t Hoekske waar vanavond een lokale band optreed. Ik ken 75% van de band persoonlijk en ik weet dat het een leuke avond zal worden. We zijn niet de eerste want er is al één bezoeker voor ons. Tijdens het wachten tot het concert begint worden we veel handen geschud en meer dan verwacht nemen we de felicitaties voor ons huwelijk in ontvangst. Lyka gloeit als nooit tevoren en ik ben blij en trots dat ze zich ze gemakkelijk heeft kunnen aanpassen aan deze voor haar nieuwe en vreemde omgeving.
Om iets over tien doorbreken de rauwe gitaargeluiden van “Bob Charles” de relatieve stilte. Een mix van Rock & Roll en Blues, de muziek is niet te beschrijven maar ik hoop dat de sfeerfoto’s toch een idee geven van deze zeer geslaagde avond.
02:00 en het licht gaat uit. Ik kan me niet herinneren dat ik zo laat naar bed ben gegaan na zo’n fijne en geslaagde avond. Bedankt Anja en welterusten.

woensdag 25 april 2012

Nederland: Een nieuwe GPS


Zaltbommel

Ik heb meer moeite met het schrijven dan dat ik op voorhand had verwacht. Doordeweeks is het minder druk maar dan heb ik toch nog aardig wat werk te doen en in het weekend heb ik het zo druk dat ik niet aan schrijven en het verwerken van foto’s toe kom.
Vandaag begon dus met het nieuws dat we allemaal al lang wisten. April 2012 is de koelste aprilmaand sinds 1997! Niet dat ik me de laatste kan herinneren maar deze aprilmaand is zeker geen aangename voor Lyka en mezelf. Met dit koude en regenachtige weer hebben we weinig zin om op pad te gaan. We moeten later nog op de fiets Nederland gaan verkennen dus het is te hopen dat het weer snel beter wordt.
Een nieuwe GPS dus! Met gemengde gevoelens, dat wel. Een paar maanden terug ontdekte ik dat het rubber aan de zijkant van mijn waterdichte Garmin Oregon 400t gescheurd was. En daar was ik niet blij mee omdat water en elektronica niet goed samen gaan.
Een eerste contact met Garmin Nederland leerde me dat Sailtron BV niet meer de importeur was en dat Garmin nu een eigen verkoop en service netwerk in Europa had opgezet. De email was duidelijk en ik kon contact opnemen zodra ik weer in Nederland was.
Een paar dagen na onze aankomst in Nederland verstuurde ik het kapotte apparaat naar Garmin in de stille hoop dat het gratis zou worden omgeruild omdat de schade een productiefout was. Helaas was het niet zo!
Na een dag of acht kreeg in een email van Garmin met daarin drie mogelijkheden voor het oplossen van het probleem. Ik koos zelf voor de eerste en de enige echte oplossing die mogelijk is. Voor ongeveer € 175,- zou Garmin mijn apparaat vervangen en ik zou opnieuw 2 jaar garantie krijgen op de Oregon 400t.
Een nieuwe kost nu rond de € 325,- dus die vervanging kostte me ruim een Euro per week. En daar kan ik goed mee leven! Het lijkt er op dat de Oregon op zijn laatste benen loopt en dat het model in het komende jaar zal worden vervangen door een nieuw model. Het voordeel voor mij is dat ik over een paar jaar weer een model koop dat uitvoerig getest is.
Vijftien dagen na het verzenden van mijn oude GPS arriveerde mijn nieuwe. Precies op tijd voor de laatste, of betere gezegd eerste, twee actieve maanden in de BeNeLux. Dus nu gaat mijn nieuwe GPS weer overal mee naar toe.

maandag 23 april 2012

Nederland: We zijn getrouwd

Zaltbommel

Vandaag is het dus na tweeënvijftig jaar gebeurd, ik ben getrouwd met wat voor me de ware lijkt. Ik heb Lyka vijfhonderd en dertig dagen geleden ontmoet toe ze bij haar zus en mijn vriend in Thailand op bezoek was. We konden het meteen goed met elkaar vinden. Natuurlijk is er een leeftijdsverschil maar in de Filipijnen zijn ze vroeg volwassen en ik ben eigenlijk een groot kind. Het klinkt veel langer geleden dan het lijkt. Een groot feest zat er vanaf het begin niet in omdat we dat allebei weggegooid geld vinden waar we heel veel andere leuke dingen mee kunnen doen. Misschien dat we in de toekomst nog een feestje in Zaltbommel geven zoals we dat ook voor haar familie in de Filipijnen gaan doen. Een kille maandagochtend op de parkeerplaats bij het gemeentehuis in Zaltbommel ontmoeten we onze getuigen. Adellijke trouwpartijen die live op de TV worden uitgezonden zijn het andere uiterste. Maandagochtend is het gratis en het schijnt ook nog eens erg populair te zijn. Wij zijn met zijn vijven en de voltrekking is twee maal een korte zin met: ‘Wat is daarop uw antwoord?’ Twee maal een volmondig, ‘Ja’, en we zijn getrouwd. ‘U mag elkaar nu feliciteren!’, zegt de medewerker van de burgerlijke stand. Meneer en mevrouw Kuijntjes klinkt me helemaal niet vreemd in de oren. Ik heb me al lang genoeg op deze situatie kunnen voorbereiden. Lyka straalt zoals nooit tevoren op deze dag zodat het lijkt dat ze een beetje extra licht brengt in de duisternis. We zijn beiden zichtbaar opgelucht en gelukkig. Het was geen gemakkelijke weg die we hebben moeten bewandelen! Het heeft ons honderden Euro’s gekost om de benodigde documenten bij elkaar te krijgen. De weg is ingewikkeld en er is meer tegen dan medewerking. Ik heb nog steeds het gevoel dat eerlijke mensen uit het buitenland hier niet welkom zijn. Gelukkig kregen we goede adviezen en hulp van de burgerlijke stand in Zaltbommel. Ik weet niet of we dit onze officiële trouwfoto noemen maar het is er in ieder geval één met ons beiden.
De huwelijksdag hebben we doorgebracht met onze goede vriend Tettje van Malsen in de Keukenhof. Een onvergetelijke dag tussen honderdduizenden bloemen met de zonneschijn afgewisseld met een regenbui. Een symbolische lach en een traan voor de toekomst. Later meer….

dinsdag 17 april 2012

Nederland: Bezoekers in één jaar


Zaltbommel

Vorig jaar op deze dag tikte ik de honderd duizend bezoekers aan terwijl ik arriveerde in Boston. Ik had gedag gezegd tegen mijn vriend Wes en vervolgde mijn korte reis door Canada en de USA. Ik had er veel over nagedacht wat mijn volgende mijlpaal zou zijn.
‘Tweehonderd duizend?’
‘Tweehonderd en vijftigduizend?’
Ik wist het niet en kon ook geen ander antwoord vinden op deze vraag!
Totdat ik een paar dagen geleden op het idee kwam om 17 april maar mijn peildatum te maken. Gemakkelijk om ongeveer het aantal bezoekers van het afgelopen jaar te bepalen. Mijn weblog groeit en natuurlijk heb ik ook weer meer bezoekers in het afgelopen jaar mogen begroeten. En wel 35.000 bezoekers in het afgelopen jaar. Tot nu toe hebben 135.000 bezoekers uit 102 verschillende landen.
Het gaat als een trein ondanks dat ik aardig wat minder verhalen heb gepubliceerd. Hat samen zijn met mijn meisje Lyka neemt natuurlijk ook veel tijd in beslag.
Vanzelfsprekend wil ik jullie allemaal bedanken voor het bezoeken van mij weblog, de reacties (positief of opbouwend negatief) en de gezellige gesprekken als ik één van jullie onderweg tegen kwam. Jullie allemaal te samen zijn de motivatie en de motor voor mijn creatieve uitspattingen. Ik hoop dat jullie ook in het komende jaar weer de weg naar mijn weblog kunnen vinden om de verhalen te lezen en de foto’s te bekijken. Er staan niet echt spectaculaire reizen op het programma maar ik hoop dat het toch boeiend genoeg is om de verhalen tijdens de lunch of op een ander tijdstip te lezen.

Het komend jaar hoop ik dan echt een paar eBoeken in iTunes te publiceren. De eerste zal gratis zijn en de volgende worden niet al te duur.

maandag 16 april 2012

Nederland: Madeliefjes


Zaltbommel

Na de rustige zondag werd het tijd om toch weer wat te gaan doen. Behalve de normale boodschappen en een pizza als lunch gingen we te voet naar een bouwmarkt. Klein onderhoud in huis is nooit moeilijk te vinden. Een stevige wandeling naar een uithoek van een industrieterrein in Zaltbommel.
Echt Hollands weer en Lyka klaagde niet. Diep in onze jassen gestoken en met de muts op gingen we tegen de koude wind in. Wat Lyka het meest opviel waren de wilde bloemen in de bermen langs de weg.
‘Take my picture?’, klonk het om de vijf minuten.
Ergens op het industrieterrein nam ik een foto in een zee van madeliefjes. Eenmaal thuis stonden de foto’s binnen tien minuten op Facebook en dat terwijl ik de voorbereidingen trof voor de shoarma met gebakken aardappelen.
Weer een dag voorbij en we hopen dat het snel wat warmer wordt want met deze temperaturen staan we niet echt te popelen om op pad te gaan.

zaterdag 14 april 2012

Nederland: De Bommelerwaard in een notendop


Zaltbommel

In plaats van het winkelen in Den Bosch had Tettje het idee geopperd om naar “Slot Loevestein” te gaan. Er was daar een soort beurs waar de verschillende woonkernen van de Bommelerwaard zich konden voorstellen.
Na de rit over de mooie dijken met de vergezichten over de Waal arriveerden we bij “Slot Loevestein” waar we al aardig vroeg arriveerden. Het bezoek aan het “Slot Loevestein” was natuurlijk voor Lyka al een hele belevenis! Voor Lyka is alles “a Castle” en een slot van dit formaat is natuurlijk heel indrukwekkend.
Via de brug en de poort gingen we naar de binnenplaats waar een aardig aantal exposanten hun kraampje hadden opgezet. Maar het was toch aardig fris dus het eerste werd een koffie met een warm appelgebak. Erg lekker maar ook heel zwaar, ik kreeg het in ieder geval niet helemaal op.
Paling roken, een klompenmaker, aardbeien en Drielse kazen. Het was allemaal aanwezig. Een muzikale omlijsting met fanfare, een mannenkoor en een demonstratie van de Kerrolls. Een zeer geslaagde ochtend.

We hadden voldoende tijd om nog wat boodschappen voor het weekend te doen en later naar de belangrijke voetbalwedstrijd van NIVO-Sparta te gaan kijken. Helaas ging dat laatste niet door. Mijn frituurpan had het begeven! Nou ja, de lichtmetalen binnenpan was lek geraakt of beter gezegd doorgebrand. En dat op een zaterdagmiddag! En ik kan niet zonder een frituurpan, zeker niet in het weekend. Dus ik moest hals over kop op zoek naar een frituurpan die ik overigens ook wel snel had gevonden. Helaas misten we wel de wedstrijd maar gelukkig niet de gezellige afsluiting in de kantine.
We waren mooi op tijd thuis om de nieuwe frituur te dopen en een beetje TV te kijken.
En werd mijn meisje ook nog bijna ontvoerd!
Copyright/Disclaimer