zaterdag 31 oktober 2009

Maleisië, de laatste avond in Malacca

Malacca, 31 oktober 2009

Mijn laatste dag ik Malacca is alweer aangebroken en opnieuw heb ik weinig uitgevoerd. Het is net of ik hier thuis kom, ik ga meteen in de stand “rust”.
De aankoop van afgelopen woensdag was een juiste beslissing! Ik geniet van elk moment met het vernuftig stukje Japanse techniek. Het is altijd aan mijn zijde. Ik kan niet wachten om het Nikkor 50mm f1.4G objectief te proberen. Hiermee zou ik theoretisch gemakkelijk zonder flits kunnen fotograferen.
Opnieuw kwam de regen vanmiddag met bakken uit de lucht. Vanaf mijn bed op kamer 205 keek ik naar de stroompjes van het neerkomende water. Ik wil de hele wereld fotograferen! Ik wil experimenteren, evalueren en van mijn werk leren.

Wegens de regen schoot mijn Koreaanse maaltijd er helaas bij in en ik koos voor een maaltijd bij “Harpers Restaurant” om de hoek van de “Heeren Inn”. Het was jaren geleden dat ik daar had gegeten, twee eigenaren terug om precies te zijn. Ik koos op de menukaart voor een combinatie en na een paar slokken van mijn biertje arriveerde het bord.



Presentatie: een 10+,
het water liep me in de mond bij het zien van het bord. Mijn buren, die slechts een glaasje witte wijn dronken met een uitzicht op de rivier, konden hun ogen ook niet van mijn bord afhouden.
Smaak: een 10+,
elk klein hapje was een explosie van smaak. Heel uitgebalanceerd en subtiel, mijn complimenten aan de kok.



Het enige probleem was dat het niet genoeg was om mijn trek te stillen en de prijs was voor Maleisische begrippen “heel stevig” te noemen. Het maakte me weinig uit want er was vanavond nog een feest bij het “Discovery Café”. En normaal gesproken zou er dan voldoende voedsel aanwezig zijn.

De regen van de afgelopen week heeft ook zijn invloed gehad op de hoeveelheid toeristen in Malacca. Het was gewoonweg erg rustig te noemen, een paar biertjes bij Ringo Classic en mijn bezoek zit er op. Het is een vreemde avond want ik ben in de wetenschap dat ik hier voorlopig niet zal terug keren. Het kan zelfs wel een jaar duren voordat ze me hier weer zien.

Morgen op pad voor nog een paar dagen in Singapore. De laatste voorbereidingen voor mijn reis naar Nepal. Dat is een reis waar ik al jaren naar uitkijk.

vrijdag 30 oktober 2009

Maleisië, en daar was de regen!

Malacca, 30 oktober 2009

Het zijn weer de luie dagen hier in Malacca! Ik had me nog zo voorgenomen om deze keer wat te gaan ondernemen maar het is alweer vrijdag en ik ben nog steeds nergens aan toe gekomen.
Het is natuurlijk wel een opwindende week geweest, een nieuwe camera en een opdracht voor een magazine. Maar het is alweer vrijdag en het is dus weekend. Ik kijk er echt naar uit om vanavond gezellig een biertje bij Ringo op de “Jonkerwalk” markt te gaan drinken. Het kleine onbekende stadje Muar schiet er deze keer weer bij in.
Het avondeten van vandaag zou gebeuren bij “Capitol Saté Chelup”. Dat is een uniek restaurant met een formule die ik alleen maar in Malacca heb gezien. Eenvoudig gezegd is het een soort fondu alleen in een saté saus. Niet zo’n zware dikke crèmige saus als we in Nederland gewend zijn maar een dikke meer op vocht gebouwde saus.

Er gaat van alles in! Van groenten tot grote garnalen en reepjes varkensvlees tot schepdieren. Maleisië mag dan officieel wel een Islamitisch land zijn maar bij de Chinees is alles te krijgen. Het was heerlijk en met een ijskoud Tiger biertje in de hand was het er prettig vertoeven. De klanten stonden soms wel meer dan dertig minuten te wachten op een tafel in het restaurant.
Na het eten slenterde ik voldaan naar het Discovery Café om even te rusten en me voor te bereiden op de vrijdagavond in Malacca.

En toen kwam de regen! De hemelsluizen werden om half negen geopend en sloten zich niet meer. Toen het een beetje minder werd trok ik mijn wegwerp regencape aan en ging richting Ringo Classic.

De markt was al bijna helemaal opgeruimd en bij aankomst bleek dat de barren ook leeg waren. Dan maar terug naar het hotel. Om elf uur lag ik al op bed. Het was heel jammer dat deze avond in het water was gevallen.


Ik heb ook twee leuke films gevonden over Malacca.

Deze is over het “Capitol Saté Chelup” restaurant


En deze is over Malacca in het algemeen

donderdag 29 oktober 2009

Maleisië, een nieuw project!!

Malacca, 29 oktober 2009

Vandaag zou het een vreemde dag worden!
In het verleden heb ik wel eens gesproken met een kennis die wat werk voor een magazine in Nederland had gedaan. Ik had daar natuurlijk ook wel oren naar maar ik heb nooit meer wat over deze zaak gehoord. Tot vandaag!
Het begon allemaal met een informele email of ik geïnteresseerd was en of ik met de formule, zeg maar opzet, van het artikel bekend was. Ik had het artikel van Niels wel gelezen maar ik vond het jammer dat er maar één foto bij het artikel op het internet stond.
Ik heb er kort over nagedacht en ik had er best wel trek in. Maar, ik zat nog vol met vragen over de rechten van de foto’s en wat er verder allemaal, technisch met de foto’s en dergelijke, verder bij komt kijken.
Het e-mailen ging erg snel op en neer en binnen een paar uur waren mijn vragen beantwoord. Ik heb er diep over nagedacht en kon wel akkoord gaan met de gestelde voorwaarden. De deadline ligt midden december, ik heb dus maar zeven dagen om dit project te realiseren.
Vanaf hier sluit ik het onderwerp totdat ik jullie kan melden wanneer het glossy magazine in de winkel ligt. Ik kan wel eerlijk zijn dat ik erg opgewonden ben om aan dit magazine mee te kunnen werken.
De rest van de dag was een lome! Een beetje met de computer, een flinke wandeling met een heerlijke lunch en een onverwachte ontmoeting. Een goede Zweedse vriendin uit Thailand stond aan het einde van de middag op mijn kamerdeur te kloppen. Ze was met drie Noorse vriendinnen op bezoek in Malacca om aan een Hash-run meer te doen. Ik heb geen idee wat het inhoud maar het zal best wel gezellig zijn want anders is Jane er niet voor te porren.
We zijn met zijn allen op stap te gaan om een paar biertjes te drinken. Een paar? Ja, ik heb er zes op en ik ben daar best een beetje trots op. Mijn camera was natuurlijk aan mijn zijde en ik heb deze foto’s, ook weer zonder flits, geschoten.

woensdag 28 oktober 2009

Maleisië, een dagje shoppen in Kuala Lumpur

Malacca, 28 oktober 2009

Het minder of niet drinken bevalt me prima en ik voel me ‘s morgens beter en fitter dan ooit. Ik was al vroeg wakker van de zon die door de gordijnen heen mijn kamer verlichte. Misschien was het ook de opwinding over de dingen die me vandaag te wachten stonden.
Om kwart over zeven stapte ik mijn hotel uit op weg naar het busstation van Malacca. Het busstation ligt een kilometer of vier buiten de stad en normaal gesproken zou ik met de taxi daar naar toe gaan. Zij het niet dat ook hier in Malacca de taxichauffeurs zo verschrikkelijk lui en inhalig zijn geworden dat ze meer dan één Euro per kilometer vragen voor een ritje. De bus is twintig Eurocent dus is de keuze snel gemaakt!
Met een krantje en een kopje koffie wachtte ik rustig tot mijn bus, 08:30 uur, zou vertrekken. Ik had toch nog wel enige twijfel over de grote aankoop van vandaag. Maar nu ik eenmaal in de bus zat zou ik ook doorzetten. De bus nam een andere route dan ik gewend ben en op mijn GPS kon ik zien dat we bijna langs het “Pudu Plaza” winkelcentrum kwamen. Een kort gesprek met de chauffeur was voldoende om hem te laten stoppen. Het was nu maar een kort stukje lopen naar YL Camera.
Bij aankomst in het winkelcentrum was de fotowinkel nog niet eens open maar een gesprek, over fotografie natuurlijk, met een andere wachtende klant maakte dat de tijd omvloog. En daar was Alvin, met een brede grijns begroette hij ons en zei dat we nog een paar minuten moesten wachten voor dat hij open ging.
En eindelijk was het moment aangebroken. De Nikon D700 en de Nikkor 14-24mm f2.8G ED lens die voor mij bestemd waren lagen al gebroederlijk naast elkaar op de toonbank te wachten. CF kaarten werden uitgepakt en een paar andere accessoires aan de camera bevestigd. Een batterij er in en ik schoot de eerste foto met mijn nieuwe liefde. En dat was heel wat anders dan de Nikon D90. Begrijp me niet verkeerd, de D90 is een prima camera maar de D700 is gewoon een klasse apart.

14mm f2.8G ED op de Nikon D90 gemonteerd

14mm f2.8G ED op de Nikon D700 gemonteerd

Nadat ik had afgerekend vertrok ik met nog een paar kilo aluminium, magnesium en glas meer naar het Puduraya busstation. Het zien van een vitrine met grote gestoomde broodjes gevuld met varkensvlees bracht me op andere gedachten. Ik moest eerst wat eten. Met het broodje in de ene en de nieuwe camera in de andere zat ik rustig in het koffiehuis na te genieten.

Onderweg kon ik het natuurlijk niet laten om experimenteren met de camera. Veel knoppen zitten op dezelfde plaats maar ook zijn andere zaken heel anders. Het meest in het oog springende is het ontbreken van de “Automatic” knop. Deze camera is volledig manueel. Het zal wel even duren voordat ik dit vernuftig stukje techniek volledig onder de knie heb.

Gelukkig had ik gisteren al de gebruiksaanwijzing, in het Nederlands, kunnen downloaden en ik had al een beetje zitten rondneuzen wat te verwachten en wat de belangrijkste instellingen waren. Op de D90 was ik een paar maanden geleden al van de automatic knop afgestapt. Ik was er dus toch al een beetje aan gewend.
Ik kon niet wachten om de eerste resultaten op het scherm van mijn MacBook te zien. En die resultaten waren goed. Het is niet te geloven hoe scherp de foto’s zijn. Ook het schieten in NEF (Nikon Electronic Format=RAW) heeft nu zijn voordelen laten zien. Samen met LightRoom2 van Adobe is het een perfecte combinatie voor de serieuze hobby fotograaf.

Volledige foto met één hand (1/1250) geschoten terwijl ik een trap op loop

Maximale crop in LightRoom2

Na een sessie op mijn laptop ging ik goedgeluimd op pad voor het avondeten. De keuze was gevallen op een modern restaurant in het “Dataran Pahlawan” winkelcentrum. Heerlijke groenten met gebakken noedels. Alleen jammer dat er veel te veel suiker in mijn thee zat. Die heb ik dus maar laten staan.
Op weg naar het “Discovery Café” was ik alleen maar geïnteresseerd in de hoge ISO-waarden die ik op mijn nieuwe camera kon instellen. ISO 6000 en hoger was mogelijk. Allemaal proeffoto’s met heel weinig licht van de meest uiteenlopende onderwerpen. En het eindresultaat was goed, zelfs heel goed te noemen. Hieronder staan voorbeelden van foto’s genomen met heel weinig licht.
Morgen is het alweer donderdag en ik ga opnieuw er op uit om veel met mijn nieuwe camera te werken.

Deze foto's zijn alle drie rond 20:30 zonder flits gemaakt.

dinsdag 27 oktober 2009

Maleisië, experimenteren en diep nadenken

Malacca, 27 oktober 2009

Het is vandaag alweer twaalf jaar geleden dat mijn moeder is overleden. Ik denk nog iedere dag aan haar en de humor, recht door zee mentaliteit en wijsheden die een flink stuk van mijn persoonlijkheid hebben gevormd.
Het was gisteravond toch nog een stuk later geworden dan ik had verwacht voordat het licht op mijn kamer uitging. Heerlijk in de airconditioning met de laptop op schoot op mijn bed. En steeds zongen die vragen door mijn hoofd.
Om tien uur arriveerde ik bij de McDonalds voor mijn ontbijt waar nu een hele groep kinderen te werk was gesteld om een beetje werkervaring op te doen. Ze wisselden om beurt van verkoper, kok tot en met schoonmaker om zo alle kanten van het werk in een modern fastfood restaurant te kunnen zien. Ik hoefde niet eens op te staan om mijn gratis tweede kopje koffie te halen want een oplettende jongen van Indiase afkomst bood het me uit zichzelf aan. Dat noem ik nu nog eens service! Hij komt er wel.
Na de computersessie bij Starbucks gooide ik mijn computer in mijn kamer en ging voor de lunch naar een bekend restaurant, het schijnt niet het beste restaurant te zijn maar ik vindt het altijd prima dus ga ik regelmatig terug. En hier tijdens de “Kip met rijstballetjes” en “Paksoi met oestersaus” kreeg ik het antwoord op de brandende vragen.

Twee keer “JA”.
“Ja, ik zou de Nikon D700 morgen kopen.”
“Ja, ik zou ook meteen de Nikkor 14-24mm f2.8G ED kopen.”
Dat stond nu vast en morgen wordt het dus een dagje Kuala Lumpur om te shoppen!
Blij en opgelucht liep ik door de warme middagzon van Malacca. Links en rechts schoot ik plaatjes, maar met de wetenschap dat morgen met de D700 alles anders zou zijn was ik minder gepassioneerd dan voorheen.
Het enige wat er nog te melden is over vandaag is het avondeten. Tijdens mijn laatste bezoek hadden Carlos en Stephanie mij naar een Indiaas restaurant geleid. Dat was zo goed geweest dat ik er nu zeker tijdens elk bezoek aan Malacca een keer ga eten. Het “Pak Putra” restaurant is zeker de moeite waard om naar te vragen als je ooit in Malacca bent! De Tandoori kip smelt op de tong en de Naan met Dahl zijn overheerlijk. Voor de eerste keer bestelde ik gebakken aardappelen. Die zijn gebakken met een mix van kruiden en komijn, overheeeeeeerlijk!!!

Mijn dag zat er alweer op! Vroeg naar bed en morgen om zeven uur op, met de bus naar Kuala Lumpur.

Maleisië, brief aan de New Straits Times

Malacca, 27 oktober 2009

Ook hier in Maleisië vergeten ze wel eens met het oog op de vooruitgang het verleden. Één van de mooiere oude gebouwen moet nu plaats maken voor een nieuw winkelcentrum! Dit wordt te gek en ik ben achter het toetsenbord geklommen om een kreet te slaken voor behoud van dit speciale gebouw dat waarschijnlijk meer geschiedenis heeft gezien dan welk gebouw dan ook in Kuala Lumpur.


Ingezonden brief aan de redactie van de New Straits Times

Old Pudu Prison

I'm stunned by such a dumb und possible impulsive decision to tear down one of the last remaining beauties around old Kuala Lumpur!
As a long time visitor I've seen the city evolve a lot for the better but also a bit for the worse. I always hoped that the government would save old Pudu Jail as an example of the Victorian building the city once had. There are many examples of old prisons that are great tourist attractions. A couple of weeks ago I was in Ireland and visited Kilmainham Goal. (http://www.heritageireland.ie/en/Dublin/KilmainhamGaol/) It was busy as ever and the tour was very interesting!

When I meet my friends after brought them to Kuala Lumpur one of the few things they always remember and talk about are Batu Caves or the Petronas Towers. I love these two a lot but they have nothing to do with the grandeur KL tries to accumulate. After KL we normally visit Singapore and my friends always were impressed by the conservation of the old neighborhoods and old buildings. They like to talk about the atmosphere but one thing stands out and they always start with that particular attraction in Singapore. The nice relaxing evenings and dinners we had. The romantic atmosphere that took out of the bustling city with a couple of footsteps. You are thinking of what attraction we have visited? Yes, "Chijmes". (http://www.chijmes.com.sg/)

Now back to what the old Pudu prison could be! A natural serene park surrounded by wall and filled with wine bars, restaurants, art galleries, museums and much more! Connected by a footbridge from Imbi Monorail Station it would only be a RM 1,00 ride from Bukit Bintang into a class destination within the noisy city. Tourists would flock to breath a bit of the old history and wine and dine in an atmosphere that is rarely found around the world.

Is the government selling it for the money? When that is the case raise the petrol with 10 sen a liter!
Who needs another Pavilion, Times Square or Suria KLCC? The value of the land will not get less when a developer transform this unique building into a new tourist spot!
Is it because of the traffic? Look at Singapore and impose an ERP system or even better make the trains more frequent during rush hours.

Please keep this unique building as it stands and rethink before you tear it down. Don't turn KL into an another Putrajaya. Every old brick torn down is lost forever!

A concerned tourist and friend of Malaysia.


Selamat Jalan.




Take care, Jielus.



I don't need an alarmclock to wake up for life. (Jiel Kuijntjes, 2003)



www.jielus.nl
http://jielus.blogspot.com/



Ik ga er niet vanuit dat het helpt, maar niet geschoten is altijd mis!

maandag 26 oktober 2009

Maleisië, weerzien met een oude liefde

Malacca, 26 oktober 2009

Na het enerverende begin van mijn korte trip in Kuala Lumpur was het nu weer tijd om verder te gaan. In plaats van Muar werd het toch maar weer Malacca. Waarom? Ik weet het zelf niet. Ik heb het daar nu eenmaal prima naar mijn zin en ik ben er erg relaxed.
Aan de receptie van het Fortuna Hotel nam ik uitgebreid afscheid van het personeel en ook Mr. Selva kwam zelf nog even uit zijn kantoor om afscheid te nemen. We bespraken kort de problemen met de muziek aan de achterkant van het hotel en hij verzekerde me dat het maar van korte duur zou zijn. De brieven waren al de deur uit en als het nog lang zou duren dan zou de rechterlijke macht worden ingeschakeld. Voor de zekerheid beloofde hij me een kamer aan de voorkant wanneer ik hier in april 2010 weer arriveer voor het bezoeken van de Formule 1 race.
Met de ervaringen van gisteren in mijn achterhoofd slenterde ik naar het Puduraya busstation. Er zat ruim twee kilo aluminium en glas meer in mijn rugzak dan bij mijn vertrek uit Thailand en dat was te merken. Maar ik had absoluut geen spijt van mijn aankopen. Het was nu eenmaal het beste wat er voor geld te koop is en ik heb meer plezier dan ooit tevoren in het maken van foto’s. Het resultaat is werkelijk verbluffend.
Maar er waren ook nog twijfels! Ik twijfelde namelijk of ik de Nikon D700 nu zou kopen of volgend jaar in april of oktober. Niet dat ik bij de Nikon D90 al aan het einde van creatieve mogelijkheden was gekomen maar de nieuwe lenzen kwamen natuurlijk wel beter tot hun recht op een full frame (FX) camera. Ook tijdens de saaie busreis dacht ik aan een antwoord op deze vraag terwijl ik naar de oneindige palmolie plantages keek.
Nadat ik me in kamer 205 van de Heeren Inn had geïnstalleerd ging ik natuurlijk voor mijn eerste vegetarische bananenblad maaltijd, RM 5,50 (€ 1,10), inclusief een cola light. Dat zijn nog eens andere prijzen! Mijn eerste stappen in Malacca waren om een handvol vrienden hallo te zeggen en om te kijken wat de vooruitgang was bij de renovatie en verbouwing van Malacca naar een volwaardige toeristenbestemming. Ze zijn nog steeds op de goede weg hoewel ze af en toe toch de plank volledig misslaan. Dat is dan net dat stukje corruptie dat hier nog heeft overleefd.
Mijn plannen voor de komende dagen lagen een beetje in het duister. Ik wilde graag nog een dagje naar Muar en probeerde deze keer zeker het Cheng Ho museum te bezoeken. Honderden keren was ik er al langs gelopen maar ik was nooit naar binnen gegaan.
De middag was natuurlijk zo om en ik had niet echt veel trek in het avondeten en besloot om een kleinigheidje te eten, Noedels met champignons, kip in zwarte pepersaus. Het smaakte me beter dan verwacht en met de 24-70mm f 2.8 gemonteerd sjokte ik langzaam terug naar het hotel. Om half negen lag ik al op mijn bed met de laptop op schoot.
Nog steeds speelden die vragen door mijn hoofd! Het waren moeilijke en zware beslissingen. Ik hoop dat ik in de komende dagen tot een weloverwogen antwoord kom.

zondag 25 oktober 2009

Maleisië, snelle meiden en mooie motoren, of andersom?

Kuala Lumpur, 25 oktober 2009

Eindelijk was de dag van de race aangebroken! Ik voelde me voor de verandering fit en was klaar om naar de race gaan. Gisteren was Valentino Rossi de snelste geweest en het beloofde een mooie dag met een spannende MotoGP race te worden. De zon stond al aan een blauwe hemel en ik hoopte dat de regen, die er normaal gesproken altijd is halverwege de middag, weg zou blijven.
Na het gebruikelijke ontbijt ging ik gewapend met twee flessen frisdrank en mijn camera, aangevuld met mijn nieuwe lenzen, op weg naar het Sentral Stesen waar ik de bus zou pakken naar het circuit. Ze organiseren nu ongeveer voor de vijftiende keer een groot internationaal motorsport evenement dus je zou verwachten dat het wel op rolletjes zou lopen.
Helaas! Ook hier draait de bureaucratie soms het gezond verstand de nek om. Geen speciaal vervoer van en naar het Sepang circuit. De gewone Airport bussen, die op de normale tijd vertrokken, komen langs het circuit. Om zo efficiënt mogelijk te werken werden de bezoekers van de race samen met de passagiers van AirAsia naar het circuit/luchthaven vervoerd. Het enige verschil was de prijs. Naar de race was RM 15 voor een enkele reis en voor de luchthaven, die vijf kilometer verder op ligt, RM 9 voor een enkele reis. Geen logica in deze prijzen dus?
Net op tijd voor de ochtend warming-up van de MotoGP betrad ik “the Mall” zoals het tribune gebied tussen de twee rechte stukken wordt genoemd. Nog even snel een paar foto’s van de pitspoezen en dan naar de tribune. Het was drukker dan verwacht en ik monteerde mijn 70-200mm op de D90 om de eerste foto’s van de motoren te schieten. En dat was moeilijk!

Het was me meteen duidelijk waarom die professionele jongens van de magazines met van die 400 en 500mm kanonnen rondliepen. Met prijzen vanaf € 9000,-- voor van die grote lenzen zijn die natuurlijk niet voor de gewone jongens weggelegd!
Ik zocht mijn bekende plaatsje op de tribune op en maakte kennis met mijn buren. Macau en Singapore als woonplaats maakte het tot een eenvoudige kennismaking. Het zijn twee plaatsen in Azië waar ik veel van hou.
Het spektakel begon met een minder interessante 125 cc race. Alleen de twee deelnemende Maleisiërs werden hartstochtelijk toegejuicht. Voor mij was het tijd voor een plaspauze! Net toen ik de poort naar de tribune weer betrad kwam er een bekende uit Zaltbommel de trap af. Ongelofelijk maar waar, Jarno Steevens stond voor mijn neus en hij was net zo verbaasd als ik.

Natuurlijk brachten we de middag samen door. We kletsten wat over thuis en genoten van de races. Het maken van sportfoto’s is ongelofelijk onmogelijk moeilijk. Dat had ik een paar weken geleden al ervaren toen ik probeerde foto’s van een voetbalwedstrijd te maken. Maar snelle motoren is nog veel moeilijker!

Aan de finish, van de door de neerdalende regen uitgestelde race, werd Casey Stoner als winnaar gekroond maar de echte kroon ging naar de joker “Valentino Rossi” die zijn negende wereldtitel, waarvan zeven in de MotoGP, kon vieren. Na het zien van de gebruikelijke wheelie door Valentino Rossi op het rechte stuk namen we afscheid van elkaar. Het was een mooie dag geweest.

De terugweg naar Kuala Lumpur was voor mij een drama! Geen bussen op de gebruikelijk plaats en niemand wist waar de bussen terug naar Kuala Lumpur zouden vertrekken. Taxi chauffeurs zaten als gieren op de vangrail om het dubbele of drie keer de gewone prijs te vragen aan de toeristen die als aangeschoten wild rondjes in het niets liepen.
Never nooit betaal die woekerprijzen aan een taxichauffeur. Zelf had ik meer geluk. Vijftig a zestig meter van me vandaan stopte er een bus die naar de luchthaven ging. Ik wist dat ik op de luchthaven wel een bus naar de stad kon vinden. Een korte sprint, ik voel me een stuk beter als ik niet drink, en met zwaaiende armen alarmeerde de chauffeur die op zijn beurt even op me wachtte. Via een lange omweg stapte ik drie uur na afloop van de race vermoeid mijn koele hotelkamer binnen.
Even liggen en door de 419 foto’s gaan die ik vandaag had gemaakt. De meesten waren van gemiddelde kwaliteit of onbruikbaar en vaak koos ik de beste uit de serie van zeven die ik achter elkaar had gemaakt. Anderhalf uur later twijfelde ik of ik nog wel op stap zou gaan. Na een paar minuten wikken en wegen sprong ik onder de douche en ging voor het eerst, om tijd te winnen, met de monorail naar China Town. Ik kon onmogelijk in Kuala Lumpur zijn geweest en niet bij mijn vriend in China Town zijn langsgegaan.
Aangekomen bij mijn vaste terras in Jalan Hang Lekir schudde ik de hand van de oude Mr. Lee en in mijn ooghoek zag ik een bekende verschijning. Opnieuw liep ik tegen Jarno Steevens aan die deze keer op de nachtbus wachtte omdat hij geen ticket voor een vlucht terug naar Singapore had kunnen bemachtigen. Het werd een gezellige avond. Om half twaalf scheidde onze wegen elkaar voor de tweede keer vandaag.

Moe en voldaan ging ik om half één, na een boterham met pindakaas, naar bed. Morgen op pad naar mijn oude liefde, Malacca.
Copyright/Disclaimer