woensdag 31 maart 2010

Maleisië, de regen in Kuala Lumpur

Kuala Lumpur (Fortuna Hotel), 31 maart 2010

Na drie nachten in Malacca vertrek ik alweer. Het is alweer woensdag en dat is normaal gesproken de dag dat ik in Kuala Lumpur arriveer. De tocht naar het busstation kan ik dromen en na een wandeling van een minuut of tien stap ik in de oude bus van Hup Kee die me de laatste tweeëneenhalve kilometer naar het grote busstation van Melaka, zoals het in het Maleis heet, vervoerd.
Eerst een kaartje voor de bus naar Kuala Lumpur kopen dat me voldoende tijd gunt om een broodje en een kop koffie bij de MacDonalds te nuttigen. Een krantje, het ontbijt en muziek uit de jaren zeventig uit mijn oude roze iPod. Het lood in mijn schoenen is veranderd in ijzer. Maar zoals het spreekwoord zegt: Het is me lood om oud ijzer! Ik heb zelf geen idee wat er met me aan de hand is maar ik heb weinig plezier meer in het onderweg zijn.
De palmolie plantages schieten oneindig aan me voorbij en na twee uur zie ik de Petronas torens in de verte opdoemen. Ik voel me langzaam vollopen met een gelukzalig gevoel. De enorme stad, Kuala Lumpur, is een goed medicijn tegen de eenzaamheid.
Bij monorail station Hang Tua verlaat is de bus en neem de monorail verder naar Bukit Bintang, mijn eindbestemming. Ik voel me nog beter wanneer ik door bekende in het Fortuna Hotel wordt begroet. Mijn vaste kamer 605 is al klaar en binnen een mum van tijd lig ik op mijn bed met een kop verse thee op het nachtkastje. Door de ramen in de verte zie ik de twee torens van het Times Square. De rode torens steken schril af tegen de duifgrijze lucht. Het liefst zou ik op mijn bed blijven liggen maar het knorren van mijn maag en het ontbreken van internet motiveren mij om snel naar Sungai Wang PLaza te gaan.
Alles loopt op rolletjes! De SIM voor het internet van Digi is zo gekocht en daarna loop ik het Noodle House binnen voor een late lunch/vroeg avondeten. Over de kwaliteit hoef je je in Maleisië geen zorgen te maken. Die is altijd goed!

Mijn dag zit er op. Na een paar koppen thee gaan de oordoppen in en de overgordijnen dicht. Morgen op jacht voor een kaartje voor de Formule 1 race van zondag.

maandag 29 maart 2010

Maleisië, bijna iedereen is verdwenen

Malacca (Heeren Inn), 29 maart 2010

Dat klinkt vreemd maar het is echt zo! Na Thailand, de Filippijnen en Indonesië is Maleisië het volgende land waar de Europeanen hun vrouwen vandaan komen halen.
De reden hiervoor is natuurlijk de schoonheid van de vrouwen en hun voortreffelijke kennis van de engelse taal. En het feit dat je gemakkelijk een visum kan krijgen voor een vrouw uit is islamitisch land. De vooroordelen over de Thaise en Filippijnse vrouwen zijn helaas nog springlevend.
Natuurlijk is het fantastisch dat deze vrouwen een nieuw leven kunnen opbouwen in Europa en later weer zonder problemen kunnen terugkeren naar Maleisië wanneer hun partner of echtgenoot met pensioen gaar. Voor mijzelf is het wel jammer want ik mis zo wel veel goede vrienden en dat maakt mijn verblijf toch wel een beetje saai.
Dus vandaag werd het een beetje luieren en goed eten. Wat schrijven en slapen. Ik weet het, het is saai! Maar het zijn heerlijke rustige dagen.


Slechte smaak van T-shirts



Een nieuwe attractie in aanbouw


Chinese lunch


Indiaans diner bij "Pak Putra"


Rode lantaarns


Tempel in Chinatown

zondag 28 maart 2010

Maleisië, de zoete geur van mensenvet

Malacca (Heeren Inn), 28 maart 2010

Ik ben me er terdege van bewust dat er aan mijn verhalen over Nieuw Zeeland en Australië abrupt een einde is gekomen.
Waarom? Nou, dat vroeg ik me dus ook af!
Ruim vier weken later en veel nadenken kan ik met een, voor mezelf, aannemelijke verklaring komen.
Ik ben gewoon moe, erg moe, heel moe en ik ben het reizen zat. Ik heb er genoeg van om elke dag uit mijn rugzak te leven en om de paar dagen weer naar een slaapplaats te gaan zoeken.
Nieuwe bestemmingen boeien me steeds minder omdat ik de laatste tijd zoveel gezien en beleefd heb dat ik problemen heb met opslaan en mooie plaatsen altijd weer met een andere plaats vergelijk. Bekende plaatsen maken me zo lui dat ik alleen maar uitslaap en eet. Natuurlijk schrijf ik stukjes en beetjes voor mijn boek maar het schiet niet echt op.
Nu ik het probleem heb gelokaliseerd kan ik ook gaan zoeken naar een oplossing maar tot nu toe heb ik die nog niet gevonden. De enige echte oplossing tot nu toe lijkt een periode van rust inlassen. Een paar maanden gewoon niets doen! Gewoon lanterfanteren en een beetje lekker eten. Het zal niet gemakkelijk zijn om de rust te vinden die ik zo hard nodig schijn te hebben. Een paar nieuwe projecten kunnen me op de computer wel bezig houden.

Nu mijn zintuigen meestal stationair draaien lijken ze ook gevoeliger geworden voor kleinere zaken. Hele kleine dingen die ik vroeger niet zag of waar ik niet bij stilstond verschijnen nu levensgroot in mijn belevingswereld. Vandaar de vreemde titel van deze bijdrage.

Is het een Thaise, Aziatische of menselijke eigenschap dat wanneer het te goed gaat met de zaak de klad er langzaam insluipt?
Vooral in Singapore was ik deze keer geschokt over de toestand van het Sky Orchids (aka SG98) Hostel. De eerste keer dat ik hier kwam, twee jaar geleden, was alles brandschoon en de sfeer was perfect. Natuurlijk heb ik langzaam de situatie zien veranderen maar een beetje onderhoud kan toch geen kwaad?
Neem nu de matrassen en hoofdkussens op de stapelbedden als voorbeeld. Na ruim anderhalf jaar en 500 nachten verder liggen hier nog steeds dezelfde spullen op het bed. 500 maal SGD 10 = SGD 5000 (€ 2400,-) en dan zou je toch zeker verwachten dat in ieder geval geval de hoofdkussens en de dekbedden zouden zijn vernieuwd! Nee dus! De zoete geur van mensenvet kwam mij uit de kussens tegemoet en dat was deze keer een minder aangename ervaring.
Het speelde zelfs zo ver dat ik heb besloten om het de volgende keer maar weer eens ergens anders te proberen. In de Straight Times stond een mooi artikel over de opkomst van veel nieuwe hostels rond Little India en Bugis Junction. Dat zijn de plaatsen waar ik een jaar of tien geleden altijd op zoek ging naar een slaapplaats.
Maar dat is voor later dit jaar.

Mijn camera had ook vakantie en ik schoot geen één foto vandaag. Morgen beter!

zaterdag 27 maart 2010

Singapore, lunch met Mr. Lee

Singapore (Sky Orchids Hostel), 27 maart 2010

Het is vreemd maar het is alweer mijn laatste dag in Singapore. Het was zo gepland en deze zaterdag ontmoet ik weer een oude bekende uit Nepal. Mijn vriend, de oude Mr. Lee en ik gaan samen lunchen in Chinatown.

Foudcourt Singapore Style! Meer dan 250 eetstalletjes, van alles en nog wat kun je hier vinden.

Het kan niet origineler worden! Omringt door rokende Chinezen werk ik de kom noedels naar binnen.
Het is een goed gesprek en misschien gaan we samen in november weer naar Nepal. Minder mooie plaatjes maar opnieuw een hele mooie dag met een bijzondere ontmoeting.

Verse Dim Sum wordt ter plaatse gemaakt.


Noedels met twee soorten varkensvlees.


Eenzame Trishaw, het vervoermiddel oude een ver verleden.


Het blijft mooi! Singapore bij nacht.

Morgen ga ik dus op pad naar Malacca. Oude vrienden en koude bieren.

vrijdag 26 maart 2010

Singapore, mooi rood

Singapore, 26 maart 2010

Ondanks dat ik weinig doe schiet ik toch af en toe een foto.
Chinezen zijn gek op rood en zo mooi rood als deze watermeloen in Bugis Junction heb ik weinig gezien.

Singapore, langzaam slenteren

Singapore (Sky Orchids Hostel), 26 maart 2010

Mijn reismaat had wegens problemen met de gezondheid afgezegd en zo vond ik mezelf alleen in Singapore inplaats van alleen in Penang. Niet dat het veel uitmaakt want ik ben bekend in beide plaatsen en ik heb tegenwoordig overal vrienden.

Wat wel anders was was dat ik niets kon verzinnen om alleen te gaan doen. Er zijn niet veel plaatsen meer over die ik nog niet bezocht heb in Singapore. Dus na het ontbijt slenterde ik maar een beetje door de stad op zoek naar mooie plaatjes.

Voor vanavond had ik contact kunnen leggen met twee vrienden die ik vorig jaar in Nepal had ontmoet. Het was een leuk weerzien over een Chinese maaltijd met een leuke afsluiting aan Boat Quay. Wat ons wel opviel was de dat bediening een stuk slechter was geworden in de “Penny Black”, dit was dus de laatste keer dat ik daar ben geweest.

Om iets over één zocht ik mijn bedje op. Oordoppen in en mijn hoofdlantaarn om de rechterpols.
Welterusten.

woensdag 24 maart 2010

Thailand, klaar om te vertrekken

Pattaya, 24 maart 2010

Ik ben er weer klaar voor! Ik heb mijn spullen gepakt en kan niet wachten om mijn Nikon D700 camera weer aan het werk te zetten.



Vanaf morgen weer foto's en verhalen uit exotische bestemmingen.

PS. De laatste weken hard gewerkt aan mijn verhaal over Steef. Meer dan 225 pagina's zijn al geschreven maar nog niet bewerkt. Waarschijnlijk vanaf eind april de eerste publicaties voordat mijn boek uitkomt.

dinsdag 23 maart 2010

Japan, Japanse borstpudding

Ik kwam dit tegen op een website en ik kon het niet laten om het over te nemen. Het is echt te gek voor woorden!


Japanese Breast Pudding.. Yummy

Japan staat bekend om de voorliefde voor sterk seksueel getint materiaal en zoete heerlijkheden, het is dan ook geen verrassing dat ze op een bepaald moment deze twee zaken zouden combineren in een seksueel getinte zoete snack.

Ontmoet hier Kimiko, het meisje met de pudding tietjes.



€ 2,50 en een beetje spelen om haar bh-tje los te maken en daar verschijnen twee heerlijke zoete puddinkjes.



Het lijkt er op dat de tietjes van de meisjes uit verschillende Japanse steden ook anders smaken. De onderstaande foto laat ook de cupmaat zien uit Osaka, Yokohama, and Tokyo.



Het lijkt er op dat de meisjes uit Yokohama een beetje vierkanter geschapen zijn dan de meisjes uit de andere steden, maar we zouden ze nog steeds opeten.

Er wordt nergens vermeld of de pudding is gemaakt van moedermelk of gewone melk dus we houden het maar op de laatstgenoemde.

Source: Weird Asia News

vrijdag 19 maart 2010

Thailand, die roden

Bangkok, 19 maart 2010

Ik ben ziek. De griep heeft toegeslagen en lig al een paar dagen op bed. Het internet is mijn verbinding met de buitenwereld. Hier in Thailand draait alles om de roden. De Thais liegen allemaal tot ze kromtrekken en niemand weet echt waar hij aan toe is. Het leven gaat door!
Twee mooie cartoons over de zaak die ik jullie niet wil onthouden.



Source: http://www.nationmultimedia.com/

dinsdag 9 maart 2010

Nederland, stof tot nadenken

Zaltbommel, 09 maart 2010

Soms kom ik wel eens wat tegen dat ik met jullie wil delen.



Denk hier maar eens over na en de wereld zou er misschien beter uitzien.
Copyright/Disclaimer