dinsdag 29 april 2014

Nederland: Verder met Indonesië

Zaltbommel

De laatste twee weken weer heel erg druk gehad met van alles en niets. Weinig op pad geweest en we wachten nu tot de camper voor de APK is goedgekeurd.

Ondertussen heb ik het verhaal van 12 mei 2008 in Indonesië nog maar eens een keer onder handen genomen.

Klik op de foto om het verhaal te lezen

donderdag 17 april 2014

Nederland: Alweer 17 april?

Zaltbommel

Precies een jaar geleden maakte ik ook de balans van het jaar dat achter ons lag op. Lyka en ik waren toen nog in Thailand en hadden net een heel zware en emotionele periode achter de rug. Dat inburgeren en pogen om naar Nederland te komen is niet zo gemakkelijk als ze het in het nieuws laten voorkomen. Gelukkig kunnen we nu terug kijken op een rustiger jaar.
Rustig op het persoonlijke vlak en op het gebied van reizen. Hoewel ik nog wel enkele leuke trips heb kunnen maken was het toch een van de rustigste jaren sinds mijn leven als reiziger is gestart.
Zo staat de teller nu op 1434 verhalen en heb ik dus in het afgelopen jaar maar 125 verhalen gepubliceerd. En er is voor het eerst, sinds ik met mijn weblog ben begonnen, zelfs een maand voorbij gegaan zonder dat ook maar één verhaal zijn weg naar mijn weblog heeft gevonden. Deze lange onderbreking heeft ongetwijfeld bijgedragen aan het teruglopen van het aantal bezoekers van mijn weblog in het afgelopen jaar!
Ondanks dat ik mijn “Travels and Troubles” nu ook heb aangemeld op “Flipboard” voor de tablets van Apple en Samsung. Hier is een link waarvan ik hoop dat het werkt.


Ik weet niet precies hoe het allemaal werkt, of hoe jullie dat moeten zoeken, maar jullie kunnen ongetwijfeld wel de weg vinden om mijn weblog nog gemakkelijker te kunnen lezen.
37.000 bezoekers, uit 119 verschillende landen, is nog steeds een respectabel aantal desondanks ben ik toch nog een beetje teleurgesteld. Het is zeker mijn eigen schuld en daarom moet ik nog maar eens meer gaan schrijven. En niet alleen over reizen! Ik lees zoveel over de landelijke, en plaatselijke, politiek dat fout gaat dat ik dat mijn ideeën daarover ook vaker wil delen. Niet dat het op enige manier zal helpen want politici zijn nu eenmaal narcisten die de eeuwigheid willen bereiken door middel van gedenkstenen en monumenten met hun naam er op! Maar ik wel de gewone man in de straat wel aan het denken zetten.



Ik wil iedereen bedanken voor het bezoeken van mijn weblog en hoop jullie allemaal in het komende jaar weer te kunnen begroeten. De nadruk zal nu op de camper en Europa komen te liggen. Misschien meer bekend, minder exotisch, maar toch niet minder interessant!
Blijf komen en blijf lezen? Een fijne dag gewenst, Lyka en Jielus!

dinsdag 15 april 2014

Nederland: Eendjes voeren

Zaltbommel

Een koude noordenwind raast over Nederland wanneer ik in alle vroegte het huis verlaat. Vier lagen bovenkleding beschermen me tegen de poolwind die het tropische voorjaar voor hopelijk niet al te lang heeft verjaagd. Voor de deur werk ik mijn vaste ritueel af. Afval glas, check, oud brood, check, boodschappenlijst, check, bankpas, check, sleutels, check. Ik trek de fleece muts ver over mijn oren, het lijkt toch nog veel kouder dan ik had verwacht.
Op weg naar de lokale supermarkt, de Albert Heijn, passeer ik het park om op de brug over de gracht de altijd hongerige eendjes te voeren. Nou ja eendjes, bij wijze van spreken, want een aantal ganzen en meerkoeten doe ook hun uiterste best om wat van het niet door ons geconsumeerde oude brood te bemachtigen. Ik blijf een moment staan om het beeld in me op te nemen voordat de koude wind me verdrijft naar de relatieve luwte tussen de bomen van het park.
Wanneer ik het lege plastic tasje waarin ik het oude brood heb vervoert in de vuilnisbak wil deponeren valt mijn oog op een wat knullige sticker die bovenop de vuilnisbak is geplakt.


“Niet bestemd voor huisvuil”?
Welke verlichte geest bij de Gemeente Zaltbommel is op dit idee gekomen om papieren labels, overigens verkeerd geprint, bovenop de vuilnisbakken in het park te plakken? Wat moet ik met deze boodschap op het label? Is een leeg plastic tasje huisvuil? Ik denk het van wel! Mag ik dat tasje dan niet in deze vuilnisbak gooien? En zo niet, waar moet ik het dan laten? In het park op de grond gooien mag en kan niet want achter elke boom van het park kan een paramilitaire handhaver van de AVRI met zijn bonnenboekje in de aanslag staan.
Op weg naar de supermarkt blijft dat plastic tasje in mijn geest malen. Bij de glascontainer op de parkeerplaats van de supermarkt aangekomen werp ik de twee lege glazen verpakkingen, een leeg en schoon Hak potje en een omgespoeld Tova flesje, in de daarvoor bestemde gaten van de glascontainer en loop richting de ingang van de supermarkt. Dat plastic tasje maalt nog steeds in mijn gedachten wanneer ik een vuilnisbak op de parkeerplaats van de supermarkt passeer.
Binnen in de aangename warmte slaan mijn hersenen op hol. Gedachten razen door mijn brein, conclusies worden getrokken en plannen worden gesmeed. En dat allemaal door een leeg, met de kruidenboter van een stokbroodje besmeurd, weggegooid plastic tasje.

Mansveld: minder plastic tassen
donderdag 10 apr 2014, 19:24 (Update: 10-04-14, 19:48)
'Minder plastic tassen meegeven' ANP (Fotobewerking NOS)
Winkels moeten veel minder plastic tassen aan klanten meegeven. Dat schrijft staatssecretaris Mansveld aan de Tweede Kamer. Als de winkels het niet zelf regelen komt Mansveld met wetgeving. De branches moeten uiterlijk in juni met een plan komen waarin staat hoe ze het probleem gaan aanpakken.
Betalen voor tasje
Een bijdrage van tien cent per tasje vragen helpt al om het aantal tassen te verminderen, blijkt uit een proef. Mansveld stelt dan ook voor dat de branches in die richting de oplossing gaan zoeken.
Verder roept ze de winkeliers op een campagne te starten om het gebruik van plastic tassen te verminderen. Zo'n campagne kan door de overheid ondersteund worden via het programma Duurzaam Doen, waarmee de overheid mensen oproept om milieubewuster te leven.
(Bron: De Telefgraaf)

Dit is de oorzaak van al dat gemaal in mijn hersenen! Wanneer ik het winkelwagentje voor me uit duw denk ik na over plastic tasjes en een belangrijke vraag:

‘Waar krijgt de consument nog gratis tasjes?’

Zolang ik me kan herinneren in de supermarkt in ieder geval niet meer. En ik verwacht toch dat supermarkten de grootste verstrekkers van plastic tasjes in Nederland zouden moeten zijn! Of bedoelt Minister Mansveld misschien de dunne plastic tasjes waar ik net een handjevol sperziebonen voor het avondeten in heb verpakt? Dat dunnen tasje dat straks een tweede leven krijgt als pedaalemmerzak en me zo een rol, net zo vervuilende, plastic pedaalemmerzakken uitspaart. Dit is toch het idee achter recyclen?
Ik brainstorm verder. Op de markt gaat ook alles in van die dunne tasjes! Kaas, groenten en fruit, vier paar sokken, en ook deze tasjes zullen ongetwijfeld een tweede leven krijgen als pedaalemmerzak en niet zomaar in het vuil verdwijnen. Ik weet dit haast zeker omdat de zuinige Hollandse mentaliteit liever € 0,99 aan twee rundertartaartjes van de grootgrutter uitgeeft dan aan een rol pedaalemmerzakken!
Wie geven dan die vervuilende plastic tasjes weg waar Minister Mansveld het over heeft? Dan kom ik bij de grote winkelketens die met fel gekleurde bedrukte plastic tassen uitdelen als marketing gereedschap. De minister heeft hier misschien een punt, wanneer ik op een zaterdagmiddag door een willekeurige winkelstraat in Nederland loop zie ik veel winkelend publiek met van die bedrukte tassen.
Niet vergeten, schenkstroop, we eten pannenkoeken tussen de middag.
Maar de meeste Nederlanders uit de lagere en middeklasse zijn geraakt door de crisis en met de detailhandel in Nederland gaat het volgens de laatste berichten helemaal niet zo goed. Dan neemt het aantal plastic tasjes toch vanzelf af?
Terwijl ik naar de schenkstroop sta te zoeken wordt ik gepasseerd door een geblondeerde vrouw met kort haar die best wel een beetje op Minister Mansveld lijkt. In haar winkelwagentje ligt onder de bij elkaar gezochte boodschappen een gehavend en verfomfaaid tasje van Perry Sport. Ondanks ernstige gebruikssporen is het tasje nog niet op het punt aanbeland om een volgende ronde in de carrousel van de recycling te maken.
Interessant gezicht! Mede omdat ik nu geen andere plastic tassen kan bedenken die Minister Mansveld voor ogen heeft! Een korte rij op de dinsdag ochtend voor me bij de kassa en ik observeer de verschillende transport mogelijkheden voor de net gekochte dagelijkse boodschappen.
Een plastic krat, gemakkelijk wanneer je met een vervuilende auto boodschappen gaat doen. Een katoenen, veelkleurige geborduurde, hippie tas die waarschijnlijk een vakantie souvenir is en anders een verjaardagscadeau van een niet al te goede vriend of vriendin. Net zo’n grote tas van de Albert Heijn als ik gebruik, voor maar € 2,50, die zo te zien nog wel jaren mee kan gaan. En daar is ook dat tasje van de Perry Sport weer! Ook gaan er opvallend veel boodschappen weer terug in het boodschappenkarretje en verdwijnen naar buiten, waar de fietstas geduldig wacht.
Mijn ondertussen gepijnigde hersenen proberen zich in de gedachtenwereld van Minister Mansveld te plaatsen. Welke plastic tasjes bedoelt ze dan toch? In de PC Hooftstraat zijn de plastic tasjes allang verleden tijd. Daar zijn het de dikke luxe papieren tasjes met katoenen koorden, met schreeuwende merknamen die Jan met de pet zich niet kan veroorloven, die de boventoon voeren. Milieubewuste glanzende papieren tasjes voor de bovenlaag, bedrukt met voldoende inkt om een weekblad te drukken, om zo een steentje aan het milieu bij te dragen. Deze afzichtelijke papieren tasjes worden niet gerecycled!
Deze gaan van de bagageruimte van de groteske en luxe automobielen naar de inloop kledingkast vanwaar een onderbetaalde buitenlandse dienstmeid deze in de, door de zaak betaalde, vuilniscontainer dumpt. Want zeg nu eerlijk? In elke willekeurige villabuurt in Nederland kan je op een doordeweekse dag toch geen grijze container, groene container, blauwe papier container, doorzichtige zak met plastic afval en Milieubox aan het begin van de oprit zetten. Dat haalt de buurt, net als de familie Flodder, toch naar beneden?
Ik verlaat mijn zoektocht en zit ondertussen thuis aan de koffie. Nu ik de oorzaak van het probleem niet kan vinden laat ik dan eens de oplossing voor het probleem onder de loep nemen!
Wat als bijvoorbeeld de V&D voor een tasje een klanten bijdrage van € 0,10 per tasje zou gaan vragen? Zouden er echt minder tasjes worden verbruikt? Ik denk het niet, persoonlijk denk ik dat het grootste gedeelte van de Nederlandse bevolking dit station van de recycling allang is gepasseerd en dat het grootste gedeelte van Nederland ook milieu bewust bezig is. De Nederlandse bevolking heeft geen prikkels meer nodig!
Ook is de detailhandel slimmer dan Minister Mansveld en de detailhandel zal zeker een regeling vinden die het onbezonnen denkwerk van Minister Mansveld neutraliseert. Als voorbeeld even een gesprekje aan de kassa van een warenhuis:
‘Wilt u er een tasje bij?’
‘Ja graag.’
‘Dat is dan € 5,00 extra voor het plastic tasje met de Minister Mansveld toeslag!’
‘Geen probleem, ik heb de gratis Minister Mansveld plastic tasjes ledenpas!’
‘Dan heeft u recht op € 5,00 korting, maar ik kan u het tasje helaas niet voor niets geven!‘
Gniffel, gniffel.
Maar wat zou dan de drijfveer van Minister Mansveld kunnen zijn om zo’n dom idee te opperen? Zou het misschien een rookgordijn voor haar grootse successen bij het departement van Infrastructuur kunnen zijn? Want heel Nederland lacht bij de woorden FYRA en Hogesnelheidslijn!
Dus, Minister Mansveld, zou u het voor ons nog een keer duidelijk willen toelichten waar u het nu over heeft? En ook kunnen proberen één stap verder te denken voordat u een achterhaalde openbaring van uw milieukansel predikt? Ik zie in ieder geval het probleem niet! Een vrouw, blond haar, zou er dan toch een kern van waarheid inzitten?

maandag 14 april 2014

Nederland: Een stille drukte

Zaltbommel

Het is alweer erg lang geleden dat ik een stukje over onze bezigheden in Nederland heb geschreven voor mijn weblog. Het is zeker niet het geval dat we niets of weinig doen. doen. Nee, sterker nog! We hebben het barstens druk.
Na onze terugkomst in Nederland lag er een stapel administratie en ander schriftelijk werk op me te wachten dat veel tijd, energie en denkcapaciteit in beslag nam. Belangrijk werk ook waar ik echt al mijn aandacht aan moest besteden.
Lyka is ondertussen alweer begonnen met school en thuis werken we samen aan de voorbereiding voor het volgende examen voor de wet inburgering, de Kennis van de Nederlandse Samenleving. Met elke les die we doornemen begin ik meer te twijfelen aan het nut van deze wet! Nederlands spreken oké, maar wat heeft de Domtoren of de duinen bij Noordwijk voor waarde voor een jonge immigrant uit de Filippijnen die zich liever bezig houd met Zalando?

Tussen deze belangrijke zaken door heb ik geklust aan de camper. Grote klussen en kleine klussen waarvan die laatste zeker niet onbelangrijker waren. In die kleine klusjes zat vaak veel denkwerk. Onderzoek op het internet met als gevolg veel lezen, concluderen, plannen, evalueren, opnieuw concluderen en dan weer van vooraf aan beginnen omdat bleek dat ik van het begin af aan op de verkeerde weg was.
Nu we hoogstwaarschijnlijk met de camper komende winter op pad gaan heb ik een lijst gemaakt van zaken die we ècht niet kunnen missen. De kachel is vanzelfsprekend en die is op dit moment niet helemaal in orde. Na lang wikken en wegen laat ik de oude kachel weer opnieuw aankleden met onderdelen die 50 mbar ondersteunen. In onze oude camper is dat namelijk de werkdruk terwijl er nu haast alleen nog apparaten en onderdelen worden verkocht voor de lagere werkdruk van 30 mbar.
Een ander kritisch punt is de elektriciteit voorziening. We willen graag wat meer vrij gaan staan. Zo maar langs een rivier, een bosrand of op de parkeerplaats van een supermarkt. Voor zover ik het heb kunnen bekijken zal de 77 Ah accu te licht zijn en zal ik deze zomer een grotere, 180 Ah, accu inbouwen. De plaats is al bedacht en ook het aanleggen van de nieuwe kabels zal geen probleem moeten opleveren.
De modieuze zonnepanelen voor op het dak van de camper zijn wel een meer gecompliceerde stof dan ik had verwacht. Het hele systeem behoort op elkaar afgestemd te zijn zodat je later niet al teveel meer hoeft te veranderen of aan te passen met stevige kosten als gevolg. Voor minder dan € 600,- zou ik een zonnepaneel installatie, inclusief de 180 Ah accu, moeten kunnen inbouwen. Die zou dan voldoende elektriciteit moeten leveren voor drie dagen onder donkere winterse omstandigheden.
Europa is 1! Hoe vaak horen we dat niet in het nieuws? Nu, op het gebied van flessengas zijn er haast meer verschillende systemen en gasflessen als landen. Met een 8 meter camper is dat geen probleem maar met kleine camper van 5,85 meter wel. Daarom heb ik gekozen voor een vaste gasfles waar ik LPG in kan tanken. LPG is haast overal in Europa te verkrijgen en in de landen waar het slechts mondjesmaat of helemaal niet te verkrijgen is komen we niet in de koude periode of gebruiken we de oude aansluiting voor de flessen die ik heb laten zitten.
Deze week staat de APK keuring op de agenda en dan hoop ik te weten waar we met de camper staan. Een kleine olielekkage moet worden verholpen, een grote beurt uitgevoerd en dan hoop ik dat hij helemaal klaar is voor onze eerste reis. Het weer is in ieder geval goed!
De nieuwe GPS Garmin Nuvi 2797LM wordt me steeds duidelijker en ook het uitzetten van routes op de computer gaat me steeds beter af. Ik heb al wel geleerd dat  te diep plannen ook niet leuk is. Het avontuurlijke is juist dat je met een camper kan gaan en staan waar je wil. Aan de andere kant wil je ook geen interessant museum of andere bezienswaardigheid zo maar voorbij rijden. Kortom, een overvloed aan mogelijkheden.

zondag 13 april 2014

Indonesië: Gunung Bromo

Zaltbommel,

Ruim een week later komt het volgende verhaal over Indonesië. Het was een dag waarin er veel gebeurde dus moest er veel herschreven worden en veel foto's worden verwerkt. Het resultaat mag er zeker zijn!

Klik op de foto voor het verhaal.

zaterdag 5 april 2014

Indonesië: boven de tweeduizend meter

Zaltbommel,

Het verhaal over onze aankomst bij de eerste vulkaan op 10 mei 2008. Een spectaculair gezicht!

Klik op de foto om het verhaal te lezen?

dinsdag 1 april 2014

Indonesië: Surabaya een dode stad

Zaltbommel, 1 april

Nee, het is geen grapje! Weer een verhaal klaar over onze reis door Indonesië in 2008.

Klik op de foto om het verhaal te lezen?


Copyright/Disclaimer