Met het probleem van het visum achter de rug boog ik me over de volgende keuze die ik moest maken. Wat doe ik volgend jaar in maart met de Formule 1 race? Dat ik op 4 april in Kuala Lumpur ben staat als een paal boven water, mits de Buddha me niet tot hem roept. Maar wat doe ik ervoor?
Afgelopen nacht was een erg onrustige met een vreemde pauze van een uur achter de computer. Tijdens deze zestig minuten besloot ik om in plaats van de gewone Singapore/Malacca/Kuala Lumpur er een Penang/Pulau Pangkor/Kuala Lumpur te maken. Een echte reden heb ik hier niet voor maar het is een keer wat anders. De vluchten met AirAsia zijn geboekt en zo is het laatste gaatje tot 9 juni 2010 gedicht. Ik plan nu eenmaal graag een beetje vooruit en met zulke lage prijzen voor een ticket kan ik het me ook wel veroorloven om er een keer één te verliezen.
De laatste keuze voor vandaag was de
moeilijkste. Welke nieuwe lens zou ik kopen of zou ik überhaupt wel een lens kopen? De eerste stap naar een antwoord was het zoeken van de winkel die mijn vriend mij had aanbevolen. Ik wist waar het “Pudu Plaza” shopping center was en zou de “YL Camera” gaan zoeken. Het bleek maar een heel klein winkeltje maar ze waren wel serieus en bleken ook heel professioneel. Maar wat nog belangrijken was dat de verkoper meteen € 100,-- onder de prijs van mijn beste aanbieding dook. Voor de andere lens was hij bijna € 90,-- goedkoper.Met alle informatie in mijn achterhoofd ging ik via een lange omweg op pad naar het KLCC voor de lunch. Het was vandaag warm! 36 graden Celsius stond er op een reclamezuil ergens langs de weg. Bijna in trance liep ik door Kuala Lumpur. Natuurlijk schoot ik onderweg een paar foto’s en rustte hier en daar met een koude Pepsi Max in de hand.
De vragen gierden door mijn hoofd!
“Zou ik de 24-70mm f/2.8 of de 70-200mm f/2.8 het meest gebruiken?”
“Waren deze lenzen het wel waard om op de Nikon D90 te gebruiken?”
“Was het niet veel te veel geld voor een uit de hand gelopen hobby?”
“Zou ik niet beter alles in één keer kunnen kopen?”
En nog veel meer vragen doemden op in mijn hoofd. Ik kon maar niet tot een keuze komen. In het KLCC was het zo druk dat ik besloot om maar een keer ergens anders te gaan eten. Honderden keren was ik door het foodcourt van het KLCC Convention Centre gelopen, nu zou ik er voor het eerst wat eten.
Het Indiase voedsel zag er een beetje waterig uit en bij de buren uit Myanmar zag de groente er ook beter uit. Ik liet mijn bord vullen met witte rijst, twee groenten, inktvis en een rundvlees gerecht. RM 15 (€ 3,--) inclusief een flesje water was de schade. Tijdens het eten boog ik me weer over de keuzes die voor me lagen.
De lucht was weer dichtgetrokken en dikke grijze en zwarte wolken pakten zich samen boven Kuala Lumpur. Er was al donder te horen en de wind stak op. Snel naar het hotel en wachten totdat de regen over was.
Met een kopje thee en een boek lag ik heerlijk te relaxen. En hier kreeg ik een ingeving! Ik zou ze gewoon allebei kopen! Ik kon ze goed gebruiken en volgend jaar zou ik zeker de Nikon D700 kopen en de D90 met zijn twee lenzen zou ik waarschijnlijk kunnen omruilen voor de 14-24mm f/2.8. De set zou dan compleet zijn en onder normale omstandigheden vele jaren fotografie plezier opleveren.
De regen bleef uit en uiteindelijk ging ik op pad om beide lenzen te kopen. Ik kreeg en goede prijs voorgeschoteld en had geen spijt. Ondertussen was het wel begonnen te regenen, en dat betekend meestal dat het ook de hele avond blijft regenen. Jammer, op de vrijdagavond! Maar eigenlijk kan ik nog best wel een “droge” avond gebruiken! Morgen dan maar een biertje drinken in China Town. De eerste foto’s zijn geschoten en ik ben benieuwd hoe de foto’s er morgen uitkomen.
