Na het enerverende begin van mijn korte trip in Kuala Lumpur was het nu weer tijd om verder te gaan. In plaats van Muar werd het toch maar weer Malacca. Waarom? Ik weet het zelf niet. Ik heb het daar nu eenmaal prima naar mijn zin en ik ben er erg relaxed.
Aan de receptie van het Fortuna Hotel nam ik uitgebreid afscheid van het personeel en ook Mr. Selva kwam zelf nog even uit zijn kantoor om afscheid te nemen. We bespraken kort de problemen met de muziek aan de achterkant van het hotel en hij verzekerde me dat het maar van korte duur zou zijn. De brieven waren al de deur uit en als het nog lang zou duren dan zou de rechterlijke macht worden ingeschakeld. Voor de zekerheid beloofde hij me een kamer aan de voorkant wanneer ik hier in april 2010 weer arriveer voor het bezoeken van de Formule 1 race.
Met de ervaringen van gisteren in mijn achterhoofd slenterde ik naar het Puduraya busstation. Er zat ruim twee kilo aluminium en glas meer in mijn rugzak dan bij mijn vertrek uit Thailand en dat was te merken. Maar ik had absoluut geen spijt van mijn aankopen. Het was nu eenmaal het beste wat er voor geld te koop is en ik heb meer plezier dan ooit tevoren in het maken van foto’s. Het resultaat is werkelijk verbluffend.
Maar er waren ook nog twijfels! Ik twijfelde namelijk of ik de Nikon D700 nu zou kopen of volgend jaar in april of oktober. Niet dat ik bij de Nikon D90 al aan het einde van creatieve mogelijkheden was gekomen maar de nieuwe lenzen kwamen natuurlijk wel beter tot hun recht op een full frame (FX) camera. Ook tijdens de saaie busreis dacht ik aan een antwoord op deze vraag terwijl ik naar de oneindige palmolie plantages keek.
Nadat ik me in kamer 205 van de Heeren Inn
had geïnstalleerd ging ik natuurlijk voor mijn eerste vegetarische bananenblad maaltijd, RM 5,50 (€ 1,10), inclusief een cola light. Dat zijn nog eens andere prijzen! Mijn eerste stappen in Malacca waren om een handvol vrienden hallo te zeggen en om te kijken wat de vooruitgang was bij de renovatie en verbouwing van Malacca naar een volwaardige toeristenbestemming. Ze zijn nog steeds op de goede weg hoewel ze af en toe toch de plank volledig misslaan. Dat is dan net dat stukje corruptie dat hier nog heeft overleefd.Mijn plannen voor de komende dagen lagen een beetje in het duister. Ik wilde graag nog een dagje naar Muar en probeerde deze keer zeker het Cheng Ho museum te bezoeken. Honderden keren was ik er al langs gelopen maar ik was nooit naar binnen gegaan.
De middag was natuurlijk zo om en ik had
niet echt veel trek in het avondeten en besloot om een kleinigheidje te eten, Noedels met champignons, kip in zwarte pepersaus. Het smaakte me beter dan verwacht en met de 24-70mm f 2.8 gemonteerd sjokte ik langzaam terug naar het hotel. Om half negen lag ik al op mijn bed met de laptop op schoot.Nog steeds speelden die vragen door mijn hoofd! Het waren moeilijke en zware beslissingen. Ik hoop dat ik in de komende dagen tot een weloverwogen antwoord kom.
