Ik heb weer geslapen als een os en ben maar één keer wakker geweest. Wel vreemde dromen gehad met heel veel water en mijn nieuwe lenzen in de hoofdrol. Overal waren er smalle bruggen en balken over sloten en stromen. Een mens kan vreemde dingen in zijn hoofd halen!
Nadat ik de wekker om zeven uur had uitgedrukt bleef ik nog even liggen om vervolgens om half negen opnieuw wakker te schieten. Nu was het wel tijd om op te staan! Eerst een bakkie koffie en het nieuws op de tv en dan een douche, scheren en op weg naar mijn ontbijt. In eerste instantie wilde ik naar de DeliFrance maar ik koos uiteindelijk toch maar voor het bekende recept bij de gouden bogen.
Mijn eerste doel vandaag was de Chow Kit Markt. Ik had een eenvoudige weg kunnen kiezen door gewoon met de monorail naar Chow Kit te gaan maar ik koos er voor om te gaan lopen vanaf Kampong Baru. Wel eerst een stukje met de ondergrondse vanaf het KLCC! Ik moest daar nog even hallo zeggen tegen één van de Yamaha meisjes. Stella bleek wel eens te poseren voor mijn vriend Endura. Het is een kleine wereld.
Kampong Baru is het echte Maleisië, mocht je ooit in Kuala Lumpur komen dan moet je dit stukje niet overslaan. Lekker slenteren tussen de kleine Nasi Campur restaurants en houten huisjes. Ik kon merken dat ik dichterbij de markt kwam want de geur van de dood hing in de lucht. De meesten toeristen moeten kokhalzen als een neus vol van deze lucht binnen krijgen maar ik ben er al wel een beetje aan gewend.
De markt was één bewegende mensenmassa op zoek naar eten. Dat is ook de afdeling die ik het meest interessant vindt. Er werden kippen voor mijn neus geslacht en hele geiten door mannen met witte moslim hoedjes en scherpe messen uit elkaar genomen. Vis, inktvis en garnalen in overvloed!
Kleurrijke groeten en vruchten lagen door elkaar heen uitgestald. En plotseling zag ik weer van die bloemen die ik in George Town niet had kunnen thuisbrengen. Gelukkig sprak deze verkoopster goed engels en vertelde me dat het een ingrediënt is voor de Laksa, een dunne kerriesoep met noedels. Weer één van de vele vragen die ik nog heb beantwoord!
Vanaf de markt slenterde ik langzaam
langs Jalan Abdul Rahman richting Little India. Ik had trek als een paard en zou als lunch bij Yussoof een kerrie gaan eten. Het werd uiteindelijk geen kerrie maar een sambal. Het zag er een beetje hetzelfde uit maar de sambal is wat heter. De ikan sambal smaakte me uitstekend en voldaan ging ik weer richting Bukit Bintang.Het weer is hier goed te voorspellen in Kuala Lumpur. Regen in de middag! En ja hoor, de donkere wolken pakten zich samen en nog voordat ik in mijn hotel was vielen de eerste spetters op mijn hoofd.
Twee uur later was ik alweer op weg naar “YL Camera” om een polarisatiefilter voor mijn nieuwe lenzen te kopen. Mijn nieuwe 24-70mm f/2.8 lens is super! Scherp als een mes en ook in schemerige omstandigheden blijven mijn foto’s erg goed. In mijn achterhoofd speelde nu ook om meteen maar de rest van de set te kopen. Ze zouden goed werk doen in Nepal en Nieuw Zeeland in de komende maanden. Als ik het toch wilde kopen dan waarom niet meteen? Eerst wilde ik een prijs weten en ik heb tenslotte nog een hele week om te beslissen.
Het filter was op voorraad en na een plezierig gesprek ging ik weer op weg voor het avondeten. Het vreemde is dat als ik geen bier drink ik trek heb als een paard. Ik kan maar blijven eten. Vanavond was “The Pavilion” weer aan de beurt maar ik had nog geen idee wat het zou worden.
Nadat ik flink had rondgeneusd en van
alles overwogen werd het een mix van Maleis en Indonesisch. Een Maleise vissoep met noedels en lauwe groente met pindasaus, Gado Gado. Mijn gedachten dwaalden af naar de reis die ik samen met Tettje van Malsen op Java had gemaakt en de combinatie smaakte me uitstekend.Het was al over acht toen ik op weg ging naar een kroeg die ik vanmiddag had ontdekt. De bar van “Coliseum Hotel” had iets ouderwets en de tijd leek er te hebben stil gestaan. Het was een bar met karakter! Heel wat anders dan een terras vol toeristen in Chinatown.
Nog voordat ik in de trein naar Masjid Jamek zat veranderde ik van gedachten. Ik had helemaal geen zin om alleen te gaan drinken. De laatste paar dagen had ik al meer het gevoel gehad om niet alleen naar de kroeg te gaan. Het is niet dat ik me eenzaam voel maar het is gewoon niet hetzelfde. Misschien moet ik maar eens een reismaatje zien te vinden? Misschien wordt de trip naar Nieuw Zeeland wel mijn laatste reis alleen?
Met een Kaneelrol in een plastic tasje ging ik terug naar het hotel. Samen met een kopje koffie smaakte hij heerlijk en ik genoot van het relaxen en een voetbalwedstrijd op TV. Morgen lekker vroeg op en heel erg fit naar de MotoGP op Sepang.
