Om acht uur werden we gewekt voor het ontbijt. Natuurlijk volkoren brood met kaas, en dat moet toch wel vreemd zijn als je rijst gewend bent. We lopen in de koude ochtendlucht door de stille straten van Zaltbommel naar de Waal. De rivier die vredig langs ons kleine stadje stroomt. Alles is nieuw en alles is mooi voor Lyka. Met de fleece muts op haar hoofd en de handen in de zakken gaan we samen op pad naar Appie om de belangrijkste boodschappen voor vandaag te doen. Een ander doel is natuurlijk het opbouwen van nieuwe sociale contacten. Ze ontmoet veel mensen met nieuwe gezichten en ik hoop dat ze zo snel van haar verlegenheid afkomt.
Vandaag zijn er natuurlijk ook nieuwe en onbekende etenswaren voor haar. Terwijl ik het blauwe mandje vul pakt ze het doorzichtige bakje uit het mandje.
‘What is this?’
‘Filet Americain’, antwoord ik terwijl ik voor een moment stop met het zoeken naar de Milo.
‘Pork?’
‘No, rundvlees met kruiden en specerijen.’
‘Is dat rauw?’, terwijl ze haar neus optrekt en door de bodem van het bakje kijkt.
‘Ja, want de combinatie van koelen, zout en specerijen maakt het beperkt houdbaar.’
Ze legt het bakje terug in het mandje en ik neem een chocolade drank van het huismerk uit de schappen. Thuis bak ik voor de eerste keer zelf broodjes in mijn nieuwe oven en die worden rijkelijk belegd met de Filet Americain en komijnekaas.
‘Belofte maakt schuld!’
Al vanaf de overhandiging van het visum in Kuala Lumpur heeft ze het over het winkelen in Nederland gehad. Niet van die Goretex buitensport kleding maar “Fashion” zoals ze dat zo mooi zegt. Dus wij met de trein naar Den Bosch voor haar eerste shopping experience.
Vanuit de trein bekijkt ze voor de eerste keer het Nederlandse polderlandschap.
‘All grass?’, vraagt ze verbaasd.
‘Ja, allemaal gras voor de Hollandse koeien.’
Ik leg haar uit dat we hier voldoende eten verbouwen maar dat we ook veel groenten importeren. Het gras is voor de koeien die melk produceren voor de wereldberoemde Hollandse kazen. Geïnteresseerd neemt ze alles in zich op.
De HEMA is natuurlijk een oer-Hollands boegbeeld met als belangrijkste en meest beroemde producten de rookworst en het saucijzenbroodje. De laatste proberen we samen. Ombeurten een hapje van het warme bladerdeeg. Ik geniet zelf net zo hard van alle nieuwe ervaringen van mijn Lyka. Ze kijkt haar ogen uit en kan het maar moeilijk geloven dat er mensen met dit koude weer op een terrasje buiten zitten.
‘Waarom gaan die mensen niet naar binnen met die kou?’
‘Het is nu niet koud!’
‘Het is lekker aangenaam in de zon en uit de wind!’
Ze schud haar hoofd alsof ze denkt dat er bij al die mensen iets los zit. Lyka is zo petit dat we eerst bij de kinderafdeling van de C&A terecht komen. Natuurlijk weet ik na al die vriendinloze jaren ook niet meer waar je leuke kleding kan kopen. We weten gelukkig wel waar we naar op zoek zijn. Ze wil graag een modieuze jas met bijpassende laarsjes. Onderweg had ze al van die Ugg’s gezien maar ik ben bang dat die winterlaarsjes al lang uit de winkels zijn verdwenen.
De St. Jan springt natuurlijk in het oog. Lyka is katholiek dus moedig ik haar aan om even mee naar binnen te gaan.
‘Free?’, vraagt ze.
‘Ja, gelukkig zijn zulke mooie gebouwen nog steeds gratis toegankelijk.’
Binnen kijkt ze haar ogen uit en leest hardop de jaartallen op de grote grafstenen die in de vloer liggen. Ik leg haar uit dat de rijken en nobelen vroeger in de kerk, dus dichter bij Jezus en God, werden begraven.
‘Just like Malacca’, antwoord ze.
‘Ja, net als in Malacca!’
We brandden een kaarsje voor haar vader en grootvader die nog niet zolang geleden zijn overleden. Met de knieën op een klein kussentje en de handen gevouwen zegt ze haar gebed. Ik zit in alle stilte naast haar en geniet van de rust in deze religieuze omgeving. Een kerk, moskee of een tempel? Het maakt voor mij allemaal niet uit zolang het maar om de vrede gaat.
Winkel in en winkel uit. De verkeerde kleur of de verkeerde maat. Te duur komt ook regelmatig voor! Ze beseft dat ze de juiste keuze moet maken omdat een winterjas maar één keer tijdens dit bezoek kan worden gekocht. Uiteindelijk slagen we in een warenhuis en ze koopt een mooie jas met een jurkje en ik gooi er zelf nog een bijpassende tas bij. Ze is in alle hemelen van blijdschap.
Met de laarsjes was het wat moeilijker want de wintercollectie was echt wel uit de schappen verdwenen. Totdat we een paar laarsjes zagen die precies dezelfde kleur waren als haar nieuwe jasje. Het was niet wat ze zocht maar de teleurstelling verdween al snel toen ze ze aantrok. Bij nader inzien waren ze toch wel leuk. Niet treuzelen en snel afrekenen!
Met twee tassen vol gingen we weer op huis aan. Op het station had ik nog een verrassing voor haar. Een gehaktstaaf uit de muur! Met grote ogen volgde ze mijn handelingen en nam de warme snack vanachter het kleine raampje aan. Een klein hapje en er verscheen een brede glimlach.
‘Lekkerrrrr’, lachte ze.
En zodoende kocht ik er ook nog maar één voor mezelf.
Thuis moest de nieuwe combinatie natuurlijk worden gefotografeerd en gepubliceerd op Facebook.
Vrijdagmiddag gaan we traditioneel een paar biertjes drinken in het Stadscafé. Ze houd haar nieuwe kleren maar meteen aan en met een korte omweg over de Waalkade belandden we in het café waar we natuurlijk meteen enkele bekenden treffen. Het is gezellig en het doet me goed om te zien hoe snel Lyka zich aan haar nieuwe omgeving aanpast.
Toscaanse varkenslapjes met patat en sla sluiten de dag af. Een lekker flesje rode wijn, wat TV kijken en dan naar bed. De laatste restjes vermoeidheid van de reis weg slapen.
