woensdag 22 juli 2009

Maleisie, over vogels en vlinders

Kuala Lumpur, 22 juli 2009

Na die lange dag van gisteren moest ik natuurlijk wel goed slapen. Hoezo goed geslapen? Ik heb geslapen als een os en de wekker werd twee keer uitgedrukt. Zo was ik maar net op tijd voor mijn gebruikelijke McDonald’s ontbijt.
Rond het middaguur schakelde ik mijn GPS aan en voor de eerste keer kon ik hem nu ook gebruiken waarvoor ik hem heb gekocht. De gratis kaart van Malsing bleek perfect te werken en het kleine hoopje slimme elektronica stippelde de kortste route te voet voor me uit. Na ruim een half uur arriveerde ik bij het vogelpark. Ja, ik had jullie beloofd dat ik nu echt de toerist zou gaan uithangen. De entree van RM 42 was een beetje aan de hoge kant maar je hoeft niet altijd zuinig te zijn. ☺
Eenmaal door de gazen deur naar binnen was het best leuk, helaas waren de horden Arabieren met hun verwende kinderen een beetje luid en jaagden de vogels weg. Je loopt namelijk in een enorme kooi waar veel volgels gewoon vrij rond kunnen vliegen. Een beetje stil zijn is dan wel belangrijk omdat de vogels dan dichterbij naar het voedsel komen.

Kooien met dubbele deuren met kettinggordijnen zorgen ervoor dat de verschillende soorten vogels niet bij elkaar kunnen komen. Ze moeten elkaar tenslotte niet opeten. Zo schuifelde ik in anderhalf uur langs de gevederde dieren in de diverse kooien. Van kleine parkieten tot de grote struisvogels. Het was best een interessante wandeling maar ik zal nu niet meteen zeggen dat je het niet mag missen. Mocht je met kinderen zijn dan is de kleine speeltuin met het terras natuurlijk wel een aangename afwisseling.
Op de terugweg liep ik langs de butterfly farm en voor RM 26 mocht ik daar met mijn camera naar binnen. RM 4 was de toeslag omdat ik een camera bij me had. Leuk bedacht, maar iedereen loopt tegenwoordig met een camera dus kunnen ze beter gewoon de prijs aanpassen!
Onder een hemel bespannend net fladderden honderden, zo niet duizenden, vlinders rond. Erg mooi om te zien maar een goede foto maken bleek enorm moeilijk. Ik moest hard lachen om een Arabier die heel demonstratief een bloem opraakte en verwachtte dat er honderden vlinders op zouden neerstrijken. Het roedel kinderen en in zwarte gewaden gestoken vrouwen keken zwijgend naar wat er bij hun vader zou gaan gebeuren. Niets dus! Hij leek heel erg teleurgesteld en probeerde het nog een keer met precies hetzelfde resultaat.
Binnen een half uur stond ik weer buiten met toch nog een handvol foto’s. Het werd tijd om een Roti Canai te gaan eten. Één van de nationale gerechten van Maleisië. Ja kan en mag veel in Maleisië maar wanneer de prijs van de Roti Canai omhoog of naar beneden gaat dan is het voorpagina nieuws. In een klein restaurantje genoot ik van de het eenvoudige gerecht.
Ik slenterde nu rustig naar het hotel waar ik lekker een uurtje genoot van de airconditioning en de foto’s die ik vandaag had geschoten.
Een moeilijke discipline met de Nikon D90 is het fotograferen in het donker zonder de flits. Er zitten zoveel mogelijkheden op deze camera dat je flink moet studeren en experimenteren om te leren het resultaat te behalen dat je ook werkelijk voor ogen hebt. Je kunt nu eenmaal niet altijd op je geluk vertrouwen.
Onderweg naar mijn avondeten schoot ik een berg foto’s in het donker van de verlichte gebouwen. Het ging best lekker als ik het zelf zeggen mag. Na mijn fantastische Nonja Laksa kon ik het niet laten om nog even naar China Town te gaan voor een paar biertjes waar ik op het terras nog een leuk gesprek met Jan, Elly en Janny uit Wieringenwerf had. Ook Mr. Lee, mijn oude vriend was weer aanwezig en samen dronken we aan het einde van de avond nog een Guinness. Morgen ga ik twee museums bezoeken.
Copyright/Disclaimer