dinsdag 20 december 2016

Spanje: Op bezoek bij vrienden

Calpe (Camping Paraíso Camper)

Met storm en regen naar bed en met een zwoele warme wind weer opstaan. Hoe groot kan de tegenstelling zijn in minder dan twaalf uur? Om zeven uur gaat de motor van de camper meteen weer aan want elektriciteit in de huishoudaccu is schaars. We hebben al enkele dagen geen zon meer gezien dus het zonnepaneel ligt voor Jan met de korte achternaam op het dak van de camper. Lyka slaapt door het monotone gedreun van de dieselmotor heen. Wanneer je niet beter wist dan zou je kunnen denken dat je aan boord van een boot bent. Er zijn wel meer overeenkomsten tussen een boot en een camper, maar die zijn vandaag niet belangrijk.
Na de eerste kop koffie probeer ik wat te schrijven maar er komt maar weinig uit mijn hoofd dus laat ik het toetsenbord maar voor wat het is. Misschien later weer? Buiten is het al druk! Vrachtwagens met oranje zwaailichten rijden af en aan. Afgewisseld door zware grondverzet machines. Het zal wel hommeles zijn geweest aan de rand van het dorp.
Om acht uur roep ik Lyka die ook verbaasd is dat de camper niet door de wind heen en weer word geschud. We hebben deze storm in ieder geval zonder schade doorstaan. Een sober ontbijt omdat we drie dagen geen inkopen hebben kunnen doen. Een brok kerstbrood met boter en honing.
Untitled Untitled
De storm is voorbij en de reis gaat verder. Voordat we vertrekken, Lyka is nog even met zichzelf bezig, loop ik nog even naar de zee om naar de woeste golven te kijken. Ik sta verbaasd van de enorme schade die de storm heeft aangericht. Dat gaat weer een hoop geld kosten en de bewoners zijn blij dat de zee hun vakantiehuis niet heeft teruggeëist.
We hebben maar ruim honderdtwintig kilometer voor de wielen die we snel willen afleggen. We rijden op de bonnefooi zoals we dat zo mooi in Nederland zeggen. We rijden naar een camping zonder dat we weten of er plaats is. Ik heb er al aardig wat over gelezen dat de zuidelijke Costa’s van Spanje worden overspoeld door overwinteraars met campers uit heel Europa. Toch ga ik er vanuit dat ik wel een beetje geluk heb vandaag.
Onderweg moeten veel omrijden omdat er doorgaande wegen zijn afgesloten wegens overstromingen. Door al dat omrijden duurt de rit toch nog langer dan verwacht. Overal om ons heen zien we het resultaat van de storm, de regen en de overstromingen. Mensen in felgekleurde hesjes zijn al druk aan het werk om de rotzooi op te ruimen en de schade te repareren.
En dan dalen we over een bergweg “Calpe” binnen. Het is hier precies zoals we ons hadden voorgesteld. “Camping Paraíso Camper” is schitterend gelegen op een verhoging achter de badplaats. De receptie is nog gesloten, siësta, en op de camping zelf lijkt er geen plaats. Kees heeft onze camper al van verre gezien en komt ons meteen begroeten. We hebben toch wel aardig wat bekijks! Het overgrote deel van de campers staat hier enkele maanden om zo de noordelijke winter te ontlopen.
Untitled
Er is nog wel een plaatsje over schuin tegenover Kees zonder een bordje “Gereserveerd” en dat zou misschien wel eens ons plaatsje kunnen worden. Ik parkeer onze camper op de lege plaats en hoop dat het vrij is èn blijft. We kunnen natuurlijk altijd weer vertrekken wanneer de staanplaats al vergeven is. Maar we hopen stilletjes dat we kunnen blijven staan. Al is het maar voor een dag!
Het koude biertje voor het weerzien laat is even voor wat het is maar we schuiven wel  meteen aan tafel. Na drie dagen storm is het heerlijk om weer eens even in de zon te kunnen zitten. Om de tien minuten lopen we naar de receptie om te kijken of er al iemand is waarmee we kunnen overleggen over deze staanplaats.
Dan komt het slechte nieuws! De plaats is bestemd voor vrienden van een Duitse camper en die hopen vandaag aan te komen. Hopen! Want zij zitten nog vast op een camping door overstromingen. Er is geen aankomsttijd afgesproken dus uiteindelijk ga ik er maar van uit dat we weer moeten vertrekken.
Een beetje teleurgesteld komen we steeds dichter bij het afscheid. Het was kort maar het was leuk om na al die tijd onderweg te zijn enkele vrienden te zien. Uit het niets verschijnt de vrouw van de campingeigenaar met het bericht dat de camper niet komt en dat de plaats voor ons is. We kunnen drie dagen blijven! Dat is beter dan niets dus neem ik het aanbod meteen aan. Na drie dagen binnenzitten in de camper door de storm kunnen we nu drie dagen buiten in de zon zitten.
Het bier komt op tafel en het wordt nog gezelliger. Zo gezellig dat we het avondeten overslaan en ons vullen met overheerlijke toastjes van Minie met filet Americain, saté salade en paté. Het wordt niet eens zo laat maar we zijn toch wel moe en kunnen eindelijk een nacht zonder stress slapen. Welterusten!
Copyright/Disclaimer