donderdag 15 december 2016

Spanje: Aan het einde van de route

Benicarló (Camping Alegria Del Mar)

Een vreemde nacht, vreemde dromen, de wind huilt aan de dakluiken. Een spookachtig licht van een haast volle maan over een keiharde plaat zand. Ik voel de geesten van de verdronken zeelieden die hier in de loop der eeuwen hun leven lieten. De stilte doorbroken door een voorbij razende vrachtwagen. Mijn iPhone is op mysterieuze wijze leeggeraakt. Het is een vreemde spookachtige plaats waar we hebben overnacht en ik zal blij zijn wanneer we zijn vertrokken.
We komen rustig op gang. De zon verjaagd de spookgedachten van afgelopen nacht. Het zonlicht brengt een nieuwe dag met nieuwe belevenissen en (valse) veiligheid. Roerei met ham en en klein stukje stokbrood. Twee mandarijnen en misschien nog een stukje krentenbrood. We komen heel langzaam op gang want aan de horizon gloort onzekerheid. We komen vandaag namelijk aan het einde van de route uit het WOMO-boekje. Er ligt ongeveer vijfhonderd kilometer tussen het laatste punt van deze route en het beginpunt van de nieuwe route.
Untitled
Tijdens de rit hebben we weinig oog meer voor het natuurschoon. Ook niet wanneer we wat eten. We denken aan de hete douches op een camping en hoe we morgen verder gaan. Op een parkeerplaats langs de kustweg maak ik twee broodjes knakworst terwijl Lyka de plaatselijke markt afschuimt. Het is voor haar tenslotte ook kerstmis.
Untitled
We rollen langzaam zuidelijker totdat de eerste camping, aan een smalle verlaten landweg, zich aanbied. En deze eerste camping blijkt open? We zijn verbaasd maar deze camping valt binnen ons budget en lijkt op het eerste oog vriendelijk genoeg om de nacht door te brengen. We krijgen wel meteen aan de receptie de waarschuwing dat we niet al te lang kunnen blijven want vanaf begin volgende week tot na het nieuwjaar is de camping helemaal volgeboekt. Wij willen maar een nachtje blijven dus dat is voor ons geen bezwaar.
We installeren ons op de staanplaats en ik raak meteen aan de praat met de Nederlandse overburen uit Hellevoetsluis. Er is op deze camping naast het hoge Britse gehalte ook een hoog Hollands gehalte. Ik heb niets tegen Duitsers of andere nationaliteiten maar ik vind dit wel gezelliger. De twee gratis biertjes als welkomstgeschenk worden met smaak genuttigd terwijl ik heb aangeschoven aan een tafel in de verwarmde voortent van de bar. De groep is gemengd en er is een gemoedelijk gesprek gaande. Mijn verse bloed aan tafel geeft weer nieuwe gesprekstof en de anderen vragen me de oren van mijn hoofd. Het is op deze reis de eerste keer dat ik van dit toeristengedrag vertoon. Maar het is wel gezellig.
Untitled
Voor het avondeten proberen we weer eens wat nieuws! Asperges met garnalen, uit de diepvries van de Lidl, en pittig varkensvlees met courgette en knoflook. Het smaakt ons goed maar het zijn geen winnaars. Ze zullen nòg één keer voorbij komen en daarna zoeken we gewoon weer wat nieuws voor het avondeten. Ik heb tenslotte nog genoeg experimenten onder de bank van de camper liggen.
Voordat we film gaan kijken wil ik nog even een stukje muziek luisteren. En dan slaat het noodlot toe! Mijn Muziek HDD wil niet meer aan de Mac koppelen. Ik probeer een andere kabel, zonder resultaat. Ik verander van USB-poort, ook zonder resultaat. Mijn MacBook wordt opnieuw opgestart en de harde schijf opnieuw aangesloten, ook zonder resultaat.
Ik neem een pauze om geen domme dingen te doen. Diskdoctor werkt niet. De HFS+ partitie repareren kan ook niet. Ik krijg steeds foutmelding 8 en ga overmand door zenuwen en kwaadheid het internet op om een oplossing te zoeken. Het is belangrijk dat je op zo’n moment rustig blijft en geen domme dingen in je hoofd haalt.
Na een uurtje zoeken heb ik een programma gevonden dat belooft om de data weer terug te halen. Een review in een toonaangevend Amerikaans blad voor Apple computers geeft de volle vijf sterren dus download is het programma en start de recovery. Vanaf hier is het afwachten. De verwachtte eindtijd blijft maar oplopen totdat de klok aangeeft dat het programma nog zeventien uur nodig heeft om haar taak te volbrengen.
Ondertussen kom ik niet meer aan een film toe en kijk een aflevering van Baantjer. Om de tien minuten kijk ik naar de teruglopende klok op het beeldscherm. Misschien komt het allemaal toch nog goed?
Copyright/Disclaimer