Ik heb de hele nacht liggen piekeren over deze slaapplaats. Hij voldoet aan alle eisen waar de criminelen van smullen.
1. Afgelegen
2. Snelle aan en afvoerwegen
3. Verlicht
Ik weet nog steeds niet of we er goed aan hebben gedaan om hier te overnachten. Het kwam mijn nachtrust in ieder geval niet ten goede want bij elke scheet van een veldmuis was ik wakker. Uiteindelijk zal ik dat gevoel wel kwijt moeten raken want elke avond op een camping is zeker geen optie!
Het is en blijft heerlijk weer in Spanje, zonnig maar fris. Zodra de zon boven de berg verschijnt loop ik even naar buiten om de benen te strekken en een foto te maken van het half verlichte standbeeld. Het is alsof het hoofd gloeit als van een heilige. En dat heilige is de hoofdmoot voor ons vandaag.
We gaan voor ons doen erg vroeg op weg! We gaan namelijk naar “Het klooster van Montserrat” en dan moet je er vroeg bij zijn! Het ontbijt wordt ook wat sneller dan gewoonlijk genuttigd en al voor negen uur rijden we weg van onze slaapplaats.
Veel mensen grossieren in deze mooie staanplaatsen. Ze plaatsen de coördinaten op het internet. Weer anderen verzamelen die coördinaten en maken enorme pakketten met mooie plaatsen om de nacht door te brengen. Met als het nare gevolg dat mooie plekjes worden overspoeld met campers voor de nacht.
Niet elke eigenaar van een camper heeft een groen hart dus deze mooie plekjes worden na overlast van vervuilers voor campers ontoegankelijk verklaard. Dat is nu precies de reden waarom ik wel ongeveer aangeef waar we hebben overnacht maar geen coördinaten en bijzonderheden vermeld. Wij staan ook graag “wild” maar geven zeker geen overlast
We rijden via de B-111, de BP-1101 en de BP-1103 als het ware om de berg heen die als een monoliet uit het Catalaanse landschap omhoog rijst. Het is een schitterende weg die langzaam omhoog klimt. Aan de schaduwzijde van de berg is er weer rijp op het gras en de weg heeft plekken die verraderlijk glad kunnen zijn. Hoe mooi het ook is het blijft opletten!
Om half tien rijden we door de slagboom van “Het klooster van Montserrat” naar binnen. Vanaf nu moet er voor alles worden betaald. “Het klooster van Montserrat” wordt geleid als een bedrijf. Geld verdienen zoals de katholieke kerk al eeuwen heeft gedaan over de rug van de volgelingen. Hoewel er ongetwijfeld veel geld naar het onderhoud van het klosster gaat heb ik toch nog een beetje wantrouwen bij de bedragen die hier dagelijks worden geïnd! Zoals mijn grootmoeder altijd zei: “De dominee vreet over mijn rug geen vette paling!” De wolken hangen nog in het dal als teken dat het de afgelopen nacht erg koud is geweest.
Voordat we het klooster zelf gaan bezoeken genieten we eerst van een koffie op het terras. In de zon èn uit de wind is het genieten! € 2,85 voor twee koffie? Dat brengt toch een glimlach op je gezicht? Dat ik me niet al te best heb voorbereid op ons bezoek aan het klooster is al snel duidelijk! Het blijkt vandaag weer een of andere (nationale òf lokale) feestdag te zijn.
Ik de kathedraal zijn er vandaag aaneengesloten missen die een bezoek aan de zwarte Madonna onmogelijk maken. Ik besluit om dit maar niet aan Lyka te vertellen om haar een teleurstelling te besparen. Misschien gaan we hier op de terugweg nog wel even langs?
Je hoeft geen gelovige te zijn om de kunst van de spirituele wereld, inclusief de islam, te waarderen. Het geloof in een hogere macht heeft de mens en met name de kunstenaars en architecten over de hele wereld tot ongekende hoogten getild. Ook in deze in termen van leeftijd moderne kathedraal is het smullen van alle praal en pracht.
De laatste foto van Montserrat is voor mij persoonlijk een bijzondere!
Ons bezoek aan dit Spaanse heiligdom zit er op! Ik beloof Lyka plechtig dat we hier ooit nog een keer zullen terugkeren. Op de terugweg naar de camper valt het me op hoe druk het is geworden. Er rijden veel auto’s de berg op en neer op zoek naar een parkeerplaats. Bij de betaalautomaat krijg ik bijna een hartstilstand! Nadat ik mijn parkeerkaart heb ingevoerd verschijnt er een bedrag op het kleine LCD scherm: € 52,50. € 52,50? Dat kan toch niet kloppen? De sleutels van de camper worden aan Lyka overhandigd en ik loop opnieuw de berg op om een parkeerwachter te zoeken om te vragen wat ik moet doen. Die parkeerwachters staan natuurlijk op de hoogste parkeerplaats met elkaar te kletsen terwijl er een dozijn auto’s op zoek zijn naar een plekje. Spaanse nonchalance? Met de parkeerkaart in de hand stap ik op de in gele hesjes gestoken ambtenaren van het klooster af.
Nog voordat ik mijn vraag heb gesteld krijg ik al een antwoord: ‘Down you pay manual!’
Ik moet even nadenken en de opmerking op me laten inwerken. Maar dan valt het kwartje! Deze beambten zijn natuurlijk gewend aan bestuurders van campers die in paniek komen melden dat de prijs voor het parkeren niet klopt en veel te hoog is.
Ik laat de camper rustig in zijn eerste versnelling op de compressie de steile helling aflopen en onder aan de afdaling bij een loketje, bemand door een bijzonder chagrijnige vrouw, overhandig ik mijn parkeerkaart met de gepaste € 6,50. Dat was het, geen bonnetje of glimlach. De slagboom opent zich en wij hebben het terrein van “Het klooster van Montserrat” weer verlaten. Na het bezoek aan het klooster dalen we af naar het dal en zijn verbaasd over de hele lange file die bergopwaarts staat te wachten! Bij de slagboom is het, nadat het maximale aantal voertuigen is bereikt, één voertuig er uit dàn één voertuig er weer in.
Als verrassing heb ik nog voor Lyka een rondleiding bij een van de bekendste Spaanse Champagne huizen. De rit richting “Codoníu” is gewoonweg schitterend maar voor ons zitten de bergen er nu voor een tijdje op. We gaan weer even richting de kust. Aangekomen op de parkeerplaats van het beroemde wijnhuis ruik ik meteen onraad. De parkeerplaats is leeg en misschien hadden we hier wel de nacht willen doorbrengen. Maar ook hier is de feestdag belangrijk en de laatste rondleiding van de dag is net afgelopen. We mogen nog even wat foto’s maken maar we mogen niet te ver naar binnen.
En dan gaan we weer naar de kust, naar “de warmte”, naar de zon. Met een beetje geluk èn een beetje slim kijken belandden we in aan de boulevard in “Cubelles”. Na enkele weken wordt je wel slim met het zoeken naar mooie plekjes op de kaart van de GPS. Deze plaats is wel uitzonderlijk mooi!
Het is zo rustig op de boulevard dat we de camper niet eens op slot doen om te genieten van de zon en enkele foto’s van de mooie omgeving te schieten. Ik rust wat uit en ontspan me. Het rijden gaat je tenslotte niet in je koude kleren zitten. Een koel blikje cider en de warme zon op je gezicht.
Zelfs wanneer de zon haast is ondergegaan en het buiten fris begint te worden blijf ik vanachter het raam naar de zonsondergang kijken. Het is èn blijft een schitterend gezicht.
Om deze mooie dag te laten eindigen eten we onze favoriete avondmaaltijd. Saté met friet en sla. We drinken een biertje en een wijntje, en de avond wordt afgesloten met enkele afleveringen van “American Crime”. Ik moet eerlijk toegeven dat deze serie zeer actueel is en de menselijke kanten van een misdaad schitterend blootleggen. Een absolute aanrader!
