Het is weer tijd om te vertrekken! Iets vroeger dan normaal staan we ingepakt en klaar om de weg op te gaan. Het vreemde aan deze dag is dat we eigenlijk voor het eerst sinds lange tijd geen vast doel hebben, geen route hebben. We hebben een waypoint waar we ongeveer uit willen komen. Dat waypoint ligt volgens de Garmin bijna 500 kilometer verder landinwaarts. Dat zou dus ongeveer drie dagen duren voordat we daar arriveren.
We nemen uitgebreid afscheid van onze oude en nieuwe vrienden en proberen nog een plaatsje te reserveren voor volgende maand. Tevergeefs! Deze camping is in de maanden januari en februari volledig volgeboekt. Kees houd voor ons een oogje in het zeil voor een annulering maar de kans is erg klein. Het is een mooie, goed gelegen, camping met de juiste faciliteiten voor een scherpe prijs. Èn dan ben je koning in een verzadigde markt.
Net na het uitzwaaien en nog geen driehonderd meter verder is voor ons de eerste halte. De Lidl! Er is vandaag al het een en ander in de vuilnisbak beland en we moeten nu inkopen voor twee dagen vrij staan. Verse groenten, vlees, fruit, brood, bier, wijn en noem maar op vindt allemaal een plekje in de winkelwagen. Tien kilo zwaarder rollen we Calpe uit. Èn om eerlijk te zijn ben ik blij dat we weer onderweg zijn. De open lege wegen van Spanje, de mooie verlaten staanplaatsen en de rust van het platteland. Daar kan een gewoon mens alleen maar van dromen.
Met de hand pas ik af en toe de route aan. Een blik op de GPS, na enkele jaren wordt je daar wel slim in, een kleine aanpassing en je verlaat een driecijferige weg voor een viercijferige weg. Meestal weet je na enkele honderden meters wel of je goed zit of niet! Soms moet je omkeren of achteruit terugrijden maar in 95% van de gevallen zit het wel goed. Zeker na een paar weken in Schotland waar de afgelegen wegen slecht en zèèr smal zijn!
Zo belandden we op een mooi zonnig rustig plaatsje in een bos op een zeer verlaten weg. Tijd voor koffie met een appelflap. De Pecannoot taartjes zijn sinds vandaag in de ban. We hebben er genoeg van en we zijn overgeschakeld op de ouderwetse appelflappen van de Lidl. Het is heerlijk weer, het is zelfs warm uit de zon, we hebben de laatste dertig minuten geen enkele auto gezien. Na de pauze gaan we weer op pad naar ??? We rijden nooit sneller dan 60 Km/u door het steeds wisselende landschap. Ik let op onze GPS, de tijd en de afstand.
Ergens op het Spaanse platteland zie ik een bruine toeristische wegwijzer naar “Santuario de las Virtudes”. Binnen enkele seconden is de beslissing genomen en verlaten we de brede driecijferige weg en we belandden in een klein dorpje genaamd “Villena”. Een slaperig klein dorp op het Spaanse platteland. Het is een schitterend plaatsje voor de nacht. In de warme namiddag zon geniet ik van het uitzicht en de warmte. Het zonnepaneel perst de laatste elektriciteit in de huishoudaccu die me af en toe toch nog zorgen geeft. Voltage en Ampèrage, laadstroom en laadtijd, zingen in mijn hoofd. De 12 Volt installatie is nog niet op zijn best en ik moet daar zeker nog aan werken.
Voor het eten maken we nog een korte wandeling langs het enorme religieuze gebouw, we weten nog steeds niet wat het nu eigenlijk voor een instituut is en het is ook nog gesloten, en het park dat er naast ligt. Kippenvleugels met een restje groenten in tomatensaus en rijst. De maaltijd die voor gisteren was bestemd! Een stukje tv en dan snel naar bed. Het wordt fris in de camper en dan is het goed vertoeven onder het warme dekbed.
