Net nadat ik mijn eerste slok koffie heb genomen hoor ik de muis weer knagen. De muizenvallen hebben de afgelopen nacht hun werk opnieuw niet gedaan. Ik begin twijfels te krijgen over mijn aanpak. Zal ik vandaag dan toch maar zo’n vreemde Spaanse muizenval kopen?
Ik ga maar aan het schrijven totdat het laat genoeg is om Lyka wakker te maken. De gordijnen gaan helemaal open en ik geniet van het uitzicht. De verlaten parkeerplaats en bergen en bossen om ons heen. De stilte wordt plotseling verstoord door het luiden van de klokken. Het is acht uur, de bewoners van het heiligdom worden geacht de dagtaken aan te vangen.
Wij genieten van een restje brood met roerei. Altijd gemakkelijk te maken en zeer smakelijk. We nemen afscheid van dit mooie plekje en gaan weer verder. We gaan dezelfde weg weer terug naar “Andújar” waar we tijdens het passeren nog even goedkope diesel tanken.
Er zitten vanaf vandaag enkele dagen grote afstanden tussen de waypoints. We worden getrakteerd op kilometer na kilometer hetzelfde uitzicht, olijfgaarden en olijfgaarden, voor de olie en af en toe voor de consumptie. Het enige dat af en toe het monotone landschap doorbreekt is de kunst op de heuvel in het midden van de rotonde wanneer je een onbekend en onbelangrijk dorp of stadje binnenrijd.
We slaan “Jean” maar over, ik heb nog geen zin in grote steden, en rijden verder naar het volgende waypoint. Grote steden kunnen we altijd later nog wel een keer doen. Het is niet eerlijk verdeeld! Gisteren hadden we twee parels op een dag en vandaag staan we aan het einde van een mooie dag rijden over het Spaanse platteland met lege handen.
We vinden een plekje op een verlaten camperplaats in “Priego de Córdoba”. Vanaf onze aankomst heb ik twijfels bij deze slaapplaats. Er ligt een oude vrouw in de zon naast een elektriciteit verdeelhuisje te slapen. Slecht geklede kinderen van Noord-Afrikaanse afkomst gooien stenen naar elkaar en schreeuwen in een taal die ik niet kan verstaan.
Het bier blijft voorlopig onder de tafel zodat we altijd nog kunnen vertrekken mòcht dat nodig zijn. Er arriveert nog een tweede en ’n derde camper. Dat geeft me wat meer vertrouwen. De opgeschoten luidruchtige jeugd verdwijnt gelijk met het vertrek van het daglicht en de lantaarns langs de verlaten straten gaan aan. Het is een eenzame rustige plaats aan het einde van een doodlopende weg. Dan zal het vannacht wel rustig blijven!
Pasta met zalm en groenten in carbonara saus staan vanavond op het menu. Ik probeer zo gevarieerd mogelijk te koken als twee kleine gaspitten toelaten. Ik geef meteen toe dat er enkele klassiekers elke week op tafel komen. Maar daar zijn het dan ook klassiekers voor! Geen tv voor mij deze avond want ik lig al een eind achter met het schrijven. Mijn tijd wordt daar aan besteed. Èn met het verwerken van de foto’s! Op een goede dag zijn dat er wel meer dan vijf en zeventig die allemaal een voor een moeten worden bekeken en soms bewerkt.
We gaan richting het einde van het jaar, hoewel dat niet zo voelt. We zijn alweer een tijd van huis en het reizen geeft me energie en inspiratie. Ik ga alweer richting de zeven en vijftig jaar. Nog redelijk jong maar mijn leeftijdgenoten beginnen nu ook al te vallen. Dus mijn voornemens voor 2017 staan al lang vast en alle jaren die nog mogen volgen. We gaan nog zoveel als mogelijk van de wereld zien.
