Wat is het heerlijk om op zo’n mooie plaats langs de zee wakker te worden! Het opentrekken van de gordijnen was al een feest. Ik besef dat er mensen zijn die meer dan honderd euro per nacht betalen om zo’n uitzicht vanuit hun kamer of vanaf hun balkon te kunnen bewonderen.
Ik wil niet zeggen dat het voor ons normaal begint te worden maar zo’n extraatje is toch wel heel lekker. Na het luie ontbijt rijden we verder. De slingerende bergweg langs de Middellandse Zee daalt en stijgt en geeft wisselende vergezichten.
Totdat we aan de lange zandstranden komen! Vanaf hier rijden we door de brede, speciaal voor de vele tienduizenden toeristen die hier jaarlijks neerstrijken, aangelegde geasfalteerde straten van de badplaatsen zoals ik die ik me van vroeger uit de reisgidsen herinner maar nooit heb bezocht. Tossa de Mar, Lloret de Mar en nog meer passeren de revue en wij worden er niets wijzer van. Met uitzondering van èèn voordeel. Er is weer een Lidl in de buurt en wij kunnen voor enkele dagen inkopen doen. Lidl is deze reis in Spanje onze favoriete supermarkt. Ze hebben alles wat we nodig hebben en vooral hun brood en gebak vinden wij uitstekend. De flessen rode wijn voor slechts € 0,99 blijken ook een winnaar en geven gelukkig geen hoofdpijn de volgende morgen.
Het lange zandstrand van Blanes, met de gratis parkeerplaatsen buiten het seizoen, nodigt uit om meteen maar te lunchen. We snijden, smeren en beleggen de broodjes in de camper en gaan meteen weer naar buiten om te genieten van de warmte van de zon.
Na de lunch stappen we weer in de camper en blijkt? Onze route zeven van Oost-Spanje eindigt in Blanes, en wel 750 meter verderop dan waar we net hebben zitten lunchen. We kijken elkaar glazig aan en zijn het zonder een woord te wisselen met elkaar eens. We gaan naar de camping! Nog voordat we op de camping uit het WOMO-boekje zijn gearriveerd passeren we een andere camping die aan de boulevard grenst en ook buiten het seizoen open is. Snel informeren, de prijs is € 16,50 voor de nacht, en de beslissing is al genomen.
Dus eindigt deze dag al om kwart voor twee op “Camping S’abanell” in Blanes. De zon lonkt me om nog een stukje te wandelen en een moment weg van mijn vrouw is misschien ook wel een goed idee. We hebben veel tijd met elkaar doorgebracht in de afgelopen weken.
Zodra ik van de camping af ben zijn er weer die schreeuwende reclames over wat er te koop is en vaak in hun moerstaal. Het Nederlands is veelvuldig aanwezig en ook het Cyrillische schrift van de Russen valt op. Maar alles ligt in winterslaap tot in de lente de eerste toeristen weer komen. Het geluid van de disco deuntjes en Hollandse smartlappen heeft plaatsgemaakt voor het kloppen van hamers en draaien van boormachines. De winter is het seizoen van het grote onderhoud aan de duizenden appartementen en hotelkamers. Ik ben benieuwd hoeveel zwartwerkers hier elke dag aan de gang zijn? Ik zie alleen maar Afrikanen, de Spanjaarden zijn veelal werkeloos.
De Boulevard van Blanes eindigt plotseling bij een groot stalen hek terwijl het strand nog wel een stukje doorgaat. Voor mij is het ook wel ver genoeg en ik keer om. Tijdens de terugweg raak ik met een Nederlands stel in gesprek, zij gaan wandelen met hun drie honden, en we lopen samen al pratend de boulevard af. Zij zijn ook met de camper op reis, ook hun eerste reis, en het is altijd leuk èn leerzaam om ervaringen met elkaar uit te wisselen.
Zodra ik weer in de camper ben gaat Lyka onder douche en kan ik aan slag met schrijven. Er liggen enkele lange dagen achter ons en wanneer we na half vier pas een staanplaats hebben gevonden is voor mij de tijd te kort om te gaan schrijven. Met als gevolg dat ik alweer enkele dagen achter loop. Ik heb de hoop om de dagen weer bij te halen al opgegeven. Mijn ervaring van andere reizen spreekt!
Het avondeten bestaat uit “Lemon Chicken” met snijbonen en mihoen. Een eenvoudige maar zeer smakelijke maaltijd. Na de maaltijd gaat meteen de tv aan, we hebben tenslotte netstroom en hoeven niet op een Ampère te kijken. “Harley and the Davidsons” verteld het verhaal van het beroemde motormerk. Het is een leuke tv-serie, met ongetwijfeld enkele toegevoegde romantische passages, die de avond voorbij laat vliegen.
Het is wel wat later geworden dan verwacht! Maar wat maakt dat uit? Na vier weken hebben we eindelijk rust gevonden om de dingen te doen in ons eigen tempo. We hoeven niet vroeg op te staan en op een strak schema te reizen. “Waar” en “wanneer” zijn vanaf gisteren tot onbelangrijke zaken verworden.
