Lyka ligt nog op èèn oor wanneer ik het kleine stadskasteel van Ullastret betreed op zoek naar vers brood. Het is ook een mooi stadje maar niet veel anders dan het stadje dat we gisteren hebben bezocht. Bij de plaatselijke bakker/slager/kruidenier koop ik voor een euro een vers stokbrood voor ons ontbijt. Op de terugweg brand de zon op mijn lichaam. De warmte sijpelt door mijn huid mijn lichaam binnen. Dit is het moment om de broekspijpen los te ritsen en vanaf vandaag in een korte broek door het leven te gaan.
‘Freedom!’
Het is een feestontbijt! Roereieren met gerookte zalm, vers knapperig stokbrood met roomboter en een kop verse koffie. Vanuit het raam kijken we over de voor de winter gereedgemaakte braakliggende akkers. Spanje is een agrarisch land, net als Frankrijk overigens, en daarom zal Spanje nooit de rijkdom vergaren die komt met de industriële productie. De Spaanse maffia zal daar ook wel een muur stenen aan bijdragen!
Voordat we vertrekken heb ik nog wel het een en ander te doen. Ik controleer de stand van de motorolie en andere belangrijke vloeistoffen van het voertuig. Maar het belangrijkste is wel het invoeren van nieuwe coördinaten. Die routes komen namelijk niet vanzelf. Elk waypoint wordt uit het WOMO boekje overgenomen en met de hand in “Garmin Basecamp” ingevoerd. We zitten nu in route zeven van de oostkust van Spanje en rijden de route in tegenovergestelde richting. M.a.w., we lezen de route van achter naar voren. Dat maakt het soms aardig ingewikkeld, zeker wanneer het ook nog in het Duits is!
Voor het vertrek maak ik nog snel een foto van Ullastret met de St Nicolaas pop die voor de hoge stadsmuur staat. De betekenis daarvan is me onbekend. Voor een moment schiet de onzinnige zwarte Piet discussie in Nederland door mijn hoofd. We zijn met z’n allen veel te ver doorgeschoten in tolerantie!
De motor van de Oude Dame komt snel tot leven en terwijl er wat warmte in de aandrijfbron komt maken we de camper gereed voor het vertrek. Na het zien van route zeven kom ik al snel tot de conclusie dat we Gerona niet zullen bezoeken. Ik heb geen zin in steden, althans, nog geen zin in grote steden. Grote steden zijn poelen van criminaliteit, Afrikanen uit alle windstreken roven en stelen alsof het een lopend buffet is!
We rijden om een bergrug heen en de houden een koffiestop bij het dorpje “Pubol”. Ook weer zo’n klein stadskasteel maar deze heeft een bijzondere band met Salvador Dali. Dat staat in Catalonië altijd garant voor extra inkomsten! Maar niet voor ons. Ik ben niet bekend met de details maar ik weet zeker dat jullie dat wel op het internet kunnen vinden. Voor mij persoonlijk is Pubol belangrijk om de smetteloos schone toiletten naast de parkeerplaats voor de bezoekers van dit gehucht. Wij gebruiken namelijk het toilet niet, oftewel zo min mogelijk, in de camper. Wij maken hoofdzakelijk gebruik van de openbare toiletten die je veelvuldig aantreft rond Spanje.
We gaan verder en laten Gerona links, nou ja, eigenlijk rechts voor ons, liggen. We gaan weer richting de kust en worden een stukje van de hoofdweg afgeleid. Eindelijk weer rustige wegen. We slingeren door de heuvels die opvallen door bomen waarvan de onderste helft van de stam chocolade bruin is. Het is Lyka ook opgevallen en het duurt niet lang voordat ze met de vraag komt. Ik kan deze niet beantwoorden maar ik heb wel een idee.
Bij de eerste de beste mogelijkheid om te stoppen parkeer ik de kamper langs de weg en leeg mijn blaas. Een dieper onderzoek naar de vreemde staat van de vele bomen langs de weg maakt veel duidelijk. Het zijn kurkeiken waarvan de bast, het kurk, is verwijderd. Geïnteresseerd bekijkt Lyka de vreemde bomen. Voor haar is het helemaal een ontdekkingsreis in een andere wereld!
We komen weer aan de Middellandse Zee met haar ontelbare badplaatsen. Voor ons is dit ook de tijd om weer een plaatsje voor de nacht te zoeken. Op een rustige slingerweg, hoog boven de, op de rotsen brekende, golven stop ik de camper op een stevige parkeerplaats langs de weg. Ik denk dat deze plaats is voor verkeer met pech maar zelfs zoals wij hier nu staan kan er gemakkelijk een vrachtwagen met oplegger bij. Er is enige twijfel.
Dit wordt het! Worden we voor het donker weggestuurd dan vertrekken we gewoon. We zien in een uur maar drie of vier personenauto’s voorbij komen dus daar ben ik niet bang voor. Met een koud biertje in de hand zie ik de zon in de Middellandse Zee zakken.
Reizen op zijn best. Met elke minuut dat de zon dieper achter de horizon zakt wordt het buiten kouder. In de zon is het heerlijk warm maar zodra die verdwijnt slaat de kou weer toe.
Gyros met sla en patat maken een einde aan de middag. De gyros van de Aldi is niet slecht en volgens Lyka kunnen we die nog wel een keer kopen.
De film voor vanavond is “Altered States” uit 1980. Een cultfilm volgens de critici. Nou, dat kan ik na 105 minuten bevestigen. Ik kan zelfs na een paar glazen wijn aan het hele verhaal geen touw vastknopen en deze film wordt zeker van de draagbare harde schijf gewist. Ik hoef hem in ieder geval nooit meer te zien!
