Het was een rustige nacht. Om zeven uur sta ik onder aan de trap controleer de accumonitor die nog steeds 12,1 Volt aangeeft. Dat is goed te noemen maar het kan nog beter. De weersverwachting is niet al te best dus hebben we gisteren het plan opgepakt om enkele honderden kilometers verder naar het zuiden te rijden. Toch ziet het er niet al te slecht uit op deze ochtend.
Tijdens het overheerlijke, maar zware vullende, Engelse ontbijt besluiten we om het nog een dagje aan te zien. Vanaf de eettafel zien we onze Engelse buren voor de nacht vertrekken. Niet meer dan een minibusje met 4 personen, twee kinderen en twee volwassenen. De man kleed zich buiten snel aan om niet te lang bloot te staan in de snijdende koude wind. Met interesse volg ik de handelingen van hun ontbijt. Het is misschien klein en behelpen maar het is beter dan niets. Ik weet voor 100% zeker dat deze twee meisjes altijd warme herinneringen zullen hebben aan de tochten met hun ouders in de kleine camper.
Tijdens deze eerste halte maak ik van de gelegenheid gebruik een poging te wagen om de lege jerrycan met water te vullen. De plaatselijke VVV is het slachtoffer. Enkele minuten na het rinkelen van de ouderwetse bronzen deurbel verschijnt er een goed verzorgde dame op leeftijd die geen moment twijfelt en me meteen een flirtende glimlach toewerpt.’ ‘Allo ‘allo’, de Britse komedie over het Franse verzet, schiet me meteen te binnen. Met mijn kolenfrans, inclusief een gespeeld dialect weet ik haar uit te leggen dat ik graag water zou willen hebben voor mijn jerrycan. Het is geen probleem. Ze neemt de 17,5 liter jerrycan van me aan en verdwijnt door een openstaande deur naar de achterkamer.
Het duurt nog al even en door de deuropening hoor ik vreemde geluiden die ik niet direct thuis kan brengen.
‘Madam?’, fluister ik haast in de richting van de openstaande deur.
‘Monsieur, ik ben hier!’, roep ze terug in het frans met een gedempte stem.
Mevrouw Hennekam, mijn Franse lerares op de MAVO, zou trots op me zijn dat ik dat allemaal zo maar kan verstaan!
Ik twijfel een moment maar loop toch voorzichtig de achterkamer binnen. Het tafereel is ontwapenend. De oudere vrouw vult eerst een kleine roze plantengieter onder een kraan van de wasbak waarna ze de inhoud van de plantengieter in de jerrycan laat lopen. De jerrycan past niet onder de kraan! Ik onderdruk een lach en produceer een glimlach die haar aan het blozen maakt.
Ik bedank haar uitgebreid voor haar hulp en als teken van mijn waardering koop ik een grote fles “Zonneblussch Bier” in de kleine winkel annex toeristenbureau. 7 Procent en voor maar € 3,60, dat bier zal later deze reis zeker goed smaken! Bij het naar buiten stappen kijk ik nog een keer over mijn schouder en als twee voor eeuwig afscheid nemende geliefden glimlachen we elkaar vaarwel.
De kerk uit de 16e eeuw is een plaatje en een verheerlijking van het katholicisme zoals we dat niet in Nederland gewend zijn. Overweldigd door beelden, kleurrijke gebrande ramen en houtsnijwerk, hoofdzakelijk in het plaatselijke eiken, wandelen wij in gepaste stilte door de kerk van St-Vaast.
Wat we volgens de Womo reisgids ook niet mogen missen is de molen. Deze molen Spinnewyn (ook: Moulin de la Victoire), op 7 september 1793 speelde de molen een rol in de Slag bij Hondschote, waarbij de Fransen overwonnen. De molen werd toen verwoest op last van generaal Kellermann. Blijkbaar werd de molen herbouwd? We weten niet wat we ervan moeten denken maar dat de molen ooit nog terug komt in een van mijn verhalen valt te betwijfelen.
We vervolgen onze reis in komen langs Bergues. Ik moet eerlijk toegeven dat het stadje met haar fraaie stadsmuur uitnodigend is. De parkeerplaats voor campers is ook een dikke zeven waard maar wij besluiten om deze stad later, misschien op de terugweg te bezoeken.
En niet veel later komen we in de eerste van vele Franse havensteden. Dunkerque, is aan de buitenkant een grijze industriële stad. Naarmate je dichter bij de haven komt wordt het beter. Wij houden niet van steden dus na een korte rondrit gaan we snel weer verder.
Op een parkeerplaats aan de haven van Grand-Fort Philippe is het tijd voor de lunch en gaat voor de eerste keer de “Dream Chef Oven”, zeg maar “Omnia Oven 2.0”, voor de eerste keer op het gas. Een onaangename brandgeur vult de camper. De oven is nieuw en zal eerst toch een beetje opgestookt moeten worden om de verontreinigingen weg te schroeien. Na een kwartiertje kunnen de pistolets onder de rode deksel en met enige precisie regel ik het gas en hou de tijd in de gaten.
Met zo’n oven zonder regelaar en thermometer is het experimenteren totdat je het onder de knie hebt. Medium gas en drie minuten is mijn eerste gedachte. Na drie minuten zijn de broodjes warm maar nog niet knapperig, dus dat wordt nog een minuutje extra. En ja hoor, na vier minuten komen er heerlijke warme en knapperige pistolets onder het rode deksel vandaan, met een paar schroeiplekken, dat moet ik in de gaten houden.
Beenham, salami en een flink stuk Emmentaler kaas maken de lunch compleet. Tijdens het eten bespreken we onze gedachten voor de rest van de dag. Vandaag is het “campingdag” en dan willen we niet te laat op de camping arriveren. Zeker niet nu het al rond vijf uur donker is met de wintertijd.
De eerste camping die we tegenkomen is in de winter gesloten, een probleem dat we waarschijnlijk nog wel vaker tegen zullen komen op weg naar het zuiden, en de volgende camping uit de reisgids is een dik uur rijden verder naar het zuiden. Dus dat is eigenlijk ook geen optie!
Dus bij het eerste bord camping volgen wij de peilen en belandden op de “Camping Bouscarel in Oye-Plage”. Veel eisen hebben we niet! We willen douchen en de dikke 230 Ah huishoudaccu weer helemaal volladen. De ontvangst is vriendelijk en met de prijs van € 20,- per nacht kunnen we ook goed leven.
Achterop de camping krijgen we plaats 27 toegewezen en gelukkig werkt onze verloopkabel ook in Franrijk. Terwijl ik binnen bezig ben met van alles en nog wat zoekt Lyka haar badspullen snel bij elkaar en vertrekt naar de warme en toch verfrissende douche.
Kabels worden aangesloten, batterijen worden opgeladen en de koelkast wordt op netstroom geschakeld. Zodra Lyka terug is is het mijn beurt om te gaan douchen. In de enthousiaste haast vergeet ik mijn nieuwe zeepdoos en bij de douches aangekomen wordt ik als verrassing uitgebreid te woord gestaan door de knecht of misschien wel eigenaar. Ik weet het echt niet maar zijn door alcohol aangewakkerde stortvloed van Franse woorden gaat me echt te boven. Ik knik wat vriendelijk en verder dan een kolenfranse ‘Wie’ ga ik niet. Dan wijst hij me eindelijk de douches voor de l’ Hommes en geeft nog een uitgebreide uitleg in het frans over de drukknop voor het licht en de drukknop voor de warme douche, even later sta ik onder het stromende warme water.
Het douchen is heerlijk, alleen er zijn geen spiegels en zo wordt het scheren wel erg moeilijk! Ik sla het dus maar over tot de volgende douchedag! Schoon, koud en ongeschoren kom ik terug in de camper waar de kachel letterlijk snort. De dag zit er op en we kunnen gaan ontspannen met de laptop en de foto’s van vandaag. Een gewone Bavaria smaakt na België in Frankrijk ook ècht gewoon! We hebben er niet zoveel bij ons dus na twee gewone gaan we eten.
Het tocht achter in de camper nu er buiten een herfststorm rond de camper jaagt. De wind staat recht op de kont van de camper! Ik zal die ventilatieroosters maar weer eens afplakken, net als in Schotland. Alleen met dit verschil dat de koelkast nu niet meer op gas koelt maar gewoon op elektriciteit. Dat zal de veiligheid zeker ten goede komen. Een rol tape voor noodgevallen doet wonderen en het tochten is verdwenen!
Koreaanse noedelsoep met varkensvlees is ons avondmaal. Kokend heet en brandend pittig, met veel verse soepgroenten voor wat extra vitaminen op deze koude dagen. Het smaakt ons prima en na het eten komen onze digitale vermakelijkheden weer op tafel.
Een chocolade toetje en een koffie, een Ypra bier en de hoofdfilm voor vanavond: “The Admiral - Roaring Currents”, een Koreaans histories drama uit 2014 over de tweede Koreaanse-Japanse oorlog van rond 1600.
Ik denk niet dat film historisch erg correct zal zijn omdat de Koreanen en Japanners nog slechter met elkaar overweg kunnen als de Duitsers met de Fransen! De film is oké en mijn glas is leeg. Kwart voor elf, een mooie tijd om naar bed te gaan! Buiten raast de herfststorm nog steeds rond de camper en wiegt de oude dame ons voorzichtig maar beschermend in slaap.
