Wat was het ongelofelijk koud vanochtend! Buiten dan, binnen was het een aangename zeventien graden en een ideale temperatuur om in te slapen. We hebben in ieder geval de afgelopen nacht allebei goed geslapen.
Na een ontbijt van croissants en Pains au Chocolat gaan we vroeg op weg. We willen namelijk snel weg naar het oosten, naar de Middellandse Zee. Het regent sinds gisterenavond onafgebroken en het is vreemd om de weg die we gisteren hebben gereden vandaag in omgekeerde richting te rijden. We weten allebei wat er komt, de bruggen, de kloven en de dorpjes. Het is allemaal bekend gebied.
Gereedstaande sneeuwschuivers aan de rand van een bergdorp bevestigen dat onze beslissing de juiste is geweest. Hoewel we alleen regen hebben gezien gaan we er toch van uit dat de vakkundige sneeuwploegen weten wanneer ze aan de slag moeten.
Het is buiten zo koud dat ik zelfs moeite heb om de cabine tijdens het rijden warm te stoken! Om half twaalf is het eindelijk tijd om een bakkie hete thee te nuttigen. Op een eenzame verlaten parkeerplaats naast een politiebureau eten we in stilte een koekje en drinken hete thee. Het is niet de moeite om de kachel aan te steken dus zitten we dik aangekleed in het woongedeelte van de camper.
En dan komt de natte sneeuw! Ik voel me ongemakkelijk want het is eeuwen geleden dat ik met winterweer heb gereden. Dan schakelt koning winter een tandje hoger en de natte sneeuw gaat over in èchte sneeuw. De wijngaarden links en rechts van ons worden langzaam wit. De driehoekige waarschuwingsborden met een sneeuwvlok er op maken me alleen maar zenuwachtiger. Tegemoetkomend verkeer heeft steeds vaker een witte muts op de motorkap. We kijken elkaar verbaasd aan en in een groot onzeker zwijgen en uiterst geconcentreerd rijden we richting het oosten op de vertrouwde N-232.
Het is al over één uur in de middag wanneer we bij dezelfde Lidl als twee dagen geleden stoppen om wat boodschappen te doen en te eten. Ik koop altijd meer dan op de lijst staat dus ook vandaag. Met de kerst in aankomst zijn er veel Spaanse wijnen in de aanbieding voor prijzen waarom je alleen maar kan lachen. Drie flessen wijn voor € 7,21! Dat is toch een koopje? Stokbrood met knakworsten! De koude maakt extra hongerig en de warme knakworsten gaan er goed in.
We hebben voor vandaag geen doel gesteld maar we willen zo ver mogelijk komen. De sneeuw verdwijnt weer en gaat langzaam over in een motregen. We rijden en rijden en helaas maak ik een foute berekening op de GPS waardoor we op een verkeerde weg uitkomen. Hier in Spanje leiden niet alle wegen naar Rome dus willen de kilometers niet meer opschieten.
De provinciale weg met het nummer A-125 is een smalle en slecht onderhouden weg door het midden van niets. Door het vele hemelwater zien we dat de beekjes in kleine krachtige stromen zijn veranderd. De weg is op plaatsen overstroomd dus moet we met een zeer lage snelheid door het water omdat ik op geen enkele manier kan inschatten hoe diep het water is en/of er misschien obstakels, zoals grote stenen, op de weg liggen.
Om iets over half zes, erg laat voor ons doen, stoppen we in een plaatsje genaamd “Ayerbe” voor de nacht. Het schemer is al haast in de nacht overgegaan en we parkeren gewoon in een zijstraat van de hoofdweg. Het regent nog steeds grote vette druppels en met dit hondenweer is er toch niemand op straat.
Eenmaal samen in het woongedeelte maken we alles op orde en ik begin meteen aan de maaltijd. Tijdens het snijden, bakken en koken blijft dat “Ayerbe” in mijn hoofd zingen. Zodra alles in de pan op het kleine gasfornuis staat heb ik even tijd en gaat mijn MacBook open. Ik kom tot de ontdekking dat we acht dagen geleden hier op de camping hebben overnacht. Het is een vreemde gedachte dat we vandaag dezelfde afstand hebben overbrugt als in de afgelopen acht dagen bij elkaar! Psssst zegt mijn halve liter Bavaria bier en het ontspannen is begonnen. De kachel snort, het eten staat op het gas en Lyka leest een boek.
Thais varkensvlees met gebakken groenten en rijst. Daar moeten we het vanavond mee doen. Het smaakt ons meer dan uitstekend. Na het eten gaat de radio aan, nou ja, internet radio met langs de lijn. PSV in Spanje maar helaas ook hier niet op TV. Het is de commercie die wint. Met een rood wijntje binnen handbereik wacht ik op de aftrap en de wedstrijd. Ouderwets!
Maar lang kan het commentaar me niet boeien! Nog binnen een kwartier zit ik TV te kijken. De Amerikaanse tv-serie “Containment” is een remake van de Vlaamse serie “Cordon”. Ik ken de loop van het verhaal het is alleen de uitvoering die anders is. Het is vermakelijk, de eerste drie afleveringen smaken naar meer!
