Spanje: Met de oude dame over de Pyreneeën

Vielha E Mijaran (aan de rivier)

De hele nacht heeft de regen op het dak getikt. De grotere druppels die zich losmaakten van het bladerdak boven de camper klonken nog luider! Om iets over zeven ga ik weer aan de slag. De wifi op de camping is zo verschrikkelijk slecht dat ze het wel gratis moeten geven, ik kan me ook niet voorstellen dat er mensen zijn die hiervoor zouden betalen.

Buiten is het nog donker en een verdwaalde automobilist verplaatst zijn voertuig naar een belangrijkere plaats op deze donkere zondagochtend. Ik ben blij dat we gisteren tijdens ons bezoek aan Lourdes zulk mooi weer hebben gehad. Zou het de hand van god zijn geweest? Ik weet het niet maar de gedachte stelt me gerust met de plannen die we hebben om veel kerken en kloosters in Spanje te bezoeken.

Voor het vertrek nemen we voor de eerste keer water in. Geen drinkwater maar water om te koken en af te wassen. Ik mag de tuinslang lenen van een Franse medecamperaar die goed Duits spreekt en na twee minuten en dertig seconden hou ik het voor gezien. Ik kan niet kijken hoeveel water we in de tank hebben dus dat moeten we ondervinden!

We kunnen niet vertrekken zonder afscheid te hebben genomen en een foto van ons samen is gemaakt. De eerste nieuwe vrienden van deze reis zijn een feit. We hopen elkaar misschien later nog in Spanje te ontmoeten wanneer we niet te ver van elkaar verwijderd zijn.

Het is vandaag donker weer, niet koud, maar wel donker. Motregen, regen en een verdwaalde zonnestraal wisselen elkaar in een hoog tempo af terwijl wij richting de bergpas, de “Col du Portillon", rijden die ons over de Pyreneeën moet brengen.

Er is weinig tot geen verkeer op de weg en zo wil ik het ook graag nog een keer benadrukken dat reizen buiten het hoogseizoen mijn ding is. Ik heb geen hekel aan andere mensen alleen aan de enorme drukte bij wereldberoemde bezienswaardigheden. Het ontbreken van omringend verkeer maakt het rijden in een vreemde omgeving een stuk aangenamer en ontspannender. Een korte stop bij een klooster in deze verlaten hoek van de Zuid-Frankrijk en weer verder tot de eerste thee pauze. Ik heb de koffie namelijk voor een paar dagen afgezworen.

Een burcht op een top van een berg die we al van verre kunnen zien wordt al snel ons doel om op de parkeerplaats thee te drinken. De eerste serieuze heuvel is een feit en het wordt druk in de versnellingsbak van de Oude Dame. 3e versnelling met 50 Km/u wordt al snel de 2e versnelling met 30 Km/u. Met deze snelheid en dit aangename toerental, eigenlijk gaat het om het koppel, kruipt de Oude Dame met gemak de heuvel op.

Of de bestuurders van de personenauto’s achter ons ook zo blij zijn met de langzame klim van de Oude Dame betwijfel ik. In een wel heel scherpe haarspeldbocht moet ik aan de binnenkant van de bocht de snelheid wegens een tegenligger laten terugvallen en het kwaad is geschied! De toeren en snelheid vallen terug en de 1e versnelling is een feit. Met 18 Km/u kruipen we met nog meer gemak de heuvel op. De auto’s achter ons halen ons een voor een in op de rechte stukken en gelukkig zien we geen opgestoken middelvingers.

 

Het “Château de Mauvezin” is een schitterende burcht met een lege parkeerplaats aan haar voeten. Terwijl de thee afkoelt lopen wij het laatste stuk de heuvel op om de burcht van dichterbij te bekijken en wellicht te bezoeken.

De burcht is het gehele jaar geopend alleen is er vandaag niemand. Het is best jammer want voor een redelijk bedrag hadden we deze burcht uit de 14e eeuw best van binnen willen bekijken.

De sneeuw op de bergen kondigen aan dat we steeds hoger in de Pyreneeën klimmen. De “Col du Portillon” begint en we worden verrast met de verwijzingen naar wielrenners. Deze “Col du Portillon” zal best regelmatig in de “Tour de France” en/of “De Vuelta” beklommen worden maar ze klinkt mij niet bekend in de oren.

De Oude Dame houdt zich goed en met hetzelfde recept als enkele uren geleden komen we boven èn gaan weer naar beneden. Ik voel me een stuk zelfverzekerder nu de Oude Dame zich bij deze eerste zware test zo goed heeft gehouden.

We hebben eigenlijk nog een klein stukje te gaan en de tunnel hebben we ook nog niet gezien maar een parkeerplaats langs een snelstromende rivier in Vielha E Mijaran wordt op Lyka’s verzoek gepromoveerd tot onze standplaats voor de nacht. Het is nog geen drie uur in de middag maar de reisdag zit er voor ons al op.

Ik heb het gisteren nog even nagekeken. In Spanje mag je, volgens mijn bronnen, gewoon overnachten in je camper op parkeerplaatsen en langs de weg zolang je maar geen gevaar of overlast oplevert voor het overige verkeer en de omwonenden. Dat doen we dus zeker niet! Met het oog op het feit dat we buiten het toeristenseizoen reizen zal het haast zèker geen problemen opleveren.

Op speciaal verzoek laat ik even de pan zien waarin ik de ovenfriet in de camper kan bereiden. Het is weer een eenvoudige maar voedzame en smakelijke maaltijd van chipolata’s met groente en ovenfriet. Wij zijn èrg tevreden met het resultaat wanneer je bedenkt dat het bereid is op twee kleine propaan gasbranders!