Ik kan me het nog als de dag van gisteren herinneren dat ik tien jaar geleden op mijn hotelkamer in Singapore begon aan dit avontuur. De bron van de gedachte lag in de verveling, die tijdens het alleen reizen wel eens kan toeslaan, gecombineerd met de drang om anderen te laten meegenieten van het leven als reiziger.
Het begon allemaal met een website. Lezen en studeren. Hot Dog, Apple iWeb, Adobe Dreamweaver, en nog meer van die moeilijk onder de knie te krijgen programma’s. Dikke boeken in het Engels over HTML, java en andere programmeertalen. Al spoedig kwam het grootste probleem van een HTML website boven drijven.
“Je moet elke nieuwe pagina op je website oneindig doorlinken en elk menu aanpassen!”
Zodra ook maar één schakel van de ketting breekt wordt je hele website een digitaal monster waar je urenlang tegen moet vechten om het weer in het gareel te krijgen. Ik schat zo’n twee jaar later ging ik over naar het medium waar jullie nu op zitten te lezen.
“Blogger”.
Het grootste voordeel van Blogger was me meteen duidelijk, namelijk het doorlinken van alle pagina’s en het aanpassen van de menu’s ging automatisch. Maar ook het grootste nadeel van Blogger kwam meteen bovendrijven. Namelijk, het nieuwste verhaal kwam bovenaan te staan dus is de volgorde van de verhalen over de gehele reis onnatuurlijk. Naarmate ik langer gebruik maakte van Blogger zag ik hier toch ook wel het voordeel voor de lezers van mijn weblog in. De lezer opent Blogger en ziet in één oogopslag of er al een nieuw verhaal is gepubliceerd.
Vandaag, precies tien jaar nadat ik op een kamer van het “Tai Hoe Hotel” in Singapore met dit geschreven en gefotografeerde avontuur begon, ben ik ruim 265.000 bezoekers èn ongeveer 1600 verhalen verder.
Ik lees zelf ook nog wel eens terug en twijfel dan om de oude verhalen te herschrijven en de foto’s te wijzigen of aan te vullen. Toch weerhoud me iets om dat te doen omdat ik dan je ontwikkeling van “Travels and Troubles” vernietig. De evolutie van de afgelopen tien jaar in mijn schrijfstijl en manier van foto’s maken heeft voor mij ook haar charmes.
Maar zonder jullie, de lezers van “Travels and Troubles”, was ik nooit zo ver gekomen. Had ik nooit zoveel geschreven en op de moeilijke momenten de kracht gehad om er mee door te gaan.
‘Je hebt nu eenmaal de lasten èn de lusten!’, zei mijn grootmoeder altijd.
Ik hoop het in ieder geval nog heel lang te kunnen doen en zolang ik voel dat ik het niet voor niets doe zal ik ook de kracht vinden om het te blijven doen. Op naar de 12 ½, 15 òf misschien wel 25 jaar!
Daarom wil ik jullie allemaal hartelijk bedanken voor jullie steun en de interesse om onze, vroeger mijn, avonturen te lezen. Hieronder heb ik de link toegevoegd van de allereerste pagina van “Travels and Troubles”. Hoe het allemaal is begonnen!
