Ik kom pas om kwart voor tien uit mijn bed. Na vijf en twintig dagen neem ik, als chauffeur/navigator een vrije dag. Ik ben er aan toe.
Maar dat ik rustig op gang kan komen is zeker niet het geval. We moeten over twee uur en vijftien minuten de camping hebben verlaten. Door de heerlijke zware bieren van gisterenavond ben ik niet aan de was toegekomen en die moet dus vandaag ècht nog worden gedaan. Met een volle HEMA-rookworst tas, en het wasmuntje in de hand, snel ik me naar de ruimte met de wasmachines. Vijf euro voor een wasje is niet niets maar het moet nu eenmaal en ik heb medelijden met de vrouw die een handwasje in een wasbak aan het doen is.
Wanneer ik terug kom staat Lyka alweer klaar met de volgende was. Laken, dekbedovertrek, handdoeken en nog wat klein spul dat ze vergeten was. Op weg naar de wasmachines koop ik bij de receptie nog een wasmuntje en zorg dat de tweede wasmachine ook gevuld en aan het werk gaat.
Dan heb ik eindelijk even de tijd om een bakkie koffie zetten en even zitten. Maar niet voor lang! Er zitten ongeveer 15 minuten tussen de programma’s op de twee wasmachines! Dus met de kop koffie nog niet ver genoeg afgekoeld kan ik alweer op pad om de eerste wasmachine leeg te maken en de inhoud te verplaatsen naar de droogtrommel driehonderd meter verderop aan de overkant van de weg.
Bij terugkomst in de camper neem ik twee slokken koffie en luister naar Lyka’s gezeur wanneer ik het ontbijt ga maken. Omdat de droogtrommel gemakkelijk twee ladingen van de wasmachine tegelijk kan drogen wacht ik tot de andere was klaar is. Zodra die klaar is verplaats ik die ook naar de wachtende droogtrommel. 31 minuten wordt op de display van de droogtrommel weergegeven wanneer ik het muntje in de gleuf laat vallen.
Snel naar de camper waar Lyka de worstjes heeft gebakken en de witte bonen in tomatensaus al warm zijn. Twee eieren bakken en het ontbijt is compleet. Het loopt al tegen elf uur!
Met één oog op mijn horloge geniet ik van het zware Engelse ontbijt. Daar was ik ook aan toe, naast deze rustdag! De was wordt opgehaald en terwijl Lyka de was opvouwt en opruimt begin ik aan de voorbereidingen voor ons vertrek. Nu zullen ze niet moeilijk gaan doen over enkele minuten maar ik ben nu eenmaal iemand van de tijd en dus wil ik zeker niet te laat het campingterrein verlaten.
De elektriciteitskabel wordt opgerold. De koelkast naar de omvormer overgeschakeld. De rest van de 230V apparatuur gaat ook op de omvormer. Ik open de dop van de watertank die ook weer wat kan worden bijgevuld. En ik spreek nog even met twee Zwitsers die ook voor het eerst met een camper onderweg zijn.
Zij hebben een zes meter lange buskamper. Ik moet eerlijk zijn, erg mooi zo’n buscamper, maar ik ben toch bang dat het mijn ding niet helemaal is. Ik hou het nog even bij onze oude alkoof met een lange bank langs de lange zijde. De grote ramen zijn voor mij ook een groot voordeel. Een mooi uitzicht is tenslotte onbetaalbaar!
Onze watertank zal ondertussen wel genoeg water bevatten voor twee dagen dus kunnen we op pad. De gps geeft dertig kilometer aan naar onze bestemming voor vandaag. Portbou ligt aan de Franse grens en hier gaan we morgen aan een nieuwe route richting het zuiden beginnen.
Aan de boulevard vinden we een leuke parkeerplaats onder een met bomen omzoomt plein. Het verkeersbord verboden voor caravans en campers is half afgeplakt. Alleen de caravans zijn ook buiten het seizoen niet welkom. Waarschijnlijk gaan ze ervan uit dat de mensen met een camper wat bijdragen aan de plaatselijke economie.
Het zware en late ontbijt laat ons de lunch overslaan. We gaan voor het eerst sinds lange tijd een wandeling maken. De elektronica verdwijnt in de brandkast en wij genieten van het zwoele lenteachtige weer. De golven breken ruisend op het grindstrand. Ik heb nu ècht het gevoel op reis te zijn.
Lekker ontspannen in de camper. De internet radio draait op het onbeperkt internet kaartje van de KPN en ik kijk er al naar uit om vanavond en morgenmiddag lekker voetbal te luisteren.
Het avondeten is vanavond extra belangrijk omdat we het gisteren een keer hebben overgeslagen. Na weer een halve rustdag kan ik zonder moeite aan de gang. Varkenskarbonade met broccoli en ovenfriet. Dit gerecht is al een keer eerder voorbij gekomen maar het blijft heerlijk. Het koken met twee kleine gaspitten in de Oude Dame is niet gemakkelijk maar ik doe mijn best. Ik probeer ook zoveel mogelijk te variëren maar met deze lage prijs voor de broccoli zullen we deze heerlijke groente nog vaak in verschillende vormen of gerechten eten.
