Het begon vanochtend allemaal met de kerktoren die zes uur sloeg. Het is op dit uur ook in Frankrijk nog pikkedonker. Zo donker zelfs dat ik het alarm voor dit onmenselijke uur heb uitgezet en zeven uur is vanaf vandaag het tijdstip geworden dat ik op ga staan. Waarom zo vroeg? Gewoon omdat ik even tijd voor mezelf wil hebben en rustig aan mijn verhalen en foto’s kan werken.
We gaan vandaag richting Le Mans en het is zeker niet een van de mooiste gebieden van Frankrijk waar we doorheen rijden. Het eindeloos lang rijden begint saai te worden. Regenbuien geselen de oude dame en tussen twee buien door stoppen we waar er maar een blauw bord “Parkeerplaats” staat. Warme koffie en warme thee verwarmen de innerlijke mens tegen de koude wind en regen buiten de camper.
Helaas hebben we vandaag ook al de eerste technische problemen ondervonden. De ontsteker van de kachel wil niet altijd werken. Soms is een tikje tegen de zijkant van de kachel genoeg maar ik moet onderweg toch maar eens gaan kijken voor een vervangende ontsteking. Het is een vrij normaal onderdeel dat heel lang verwerkt is in de kachels van Trumatic, maar dat neemt niet weg dat het moeilijk verkrijgbaar kan zijn. Ik heb namelijk het idee dat ze niet zo vaak kapot gaan. Mocht het echt fout gaan dan zullen ter plaatse een oplossing moeten vinden. Voor nu laten we de kachel gewoon zachtjes branden.
Met het oog op de tijd stoppen we even voor Niort om een camping te zoeken op de iPhone app van de NKC. En dat is moeilijker dan het lijkt. Er is slechts één camping zo laat in het jaar open op weg naar het zuiden. De camping ligt redelijk op de route maar is nog wel 53 kilometer rijden. En dat is ruim een uur reistijd met onze gemiddelde snelheid. Dan moeten we ook nog geluk hebben met het verkeer in de binnensteden of omleidingen wegens wegwerkzaamheden.
Het rijden naar de camping duurt nòg langer dan verwacht maar met weinig daglicht resterend rijden de “Camping Le Moulin" in Chef-Boutonne op. De eerste aanblik is een beetje mistroostig en verlaten. Maar ja, wat verwacht je in november? Een bruisende camping? Nee, en met dit weer zeker niet.
De eigenaar blijkt een Engelsman te zijn die ook nog een vloeiend Duits en Frans spreekt. Voor drie euro korting moet ik op zoek naar de kaart van de ACSI campingclub maar die heb ik gelukkig zo gevonden. Organisatie is nu eenmaal belangrijk in een kleine woonruimte!
Na het douchen ga ik meteen aan de slag met het avondeten. We zijn moe en we hebben trek. Chipolata met bbq uien, broccoli en ovenfriet zijn het avondmenu. Stevig en kruidig want dat hebben we nodig vandaag! Van een film komt er niets vanavond. Ik ben te lang bezig geweest met andere zaken en de vermoeidheid dwingt me ons bed op te zoeken. Lyka is ook nog even met zichzelf bezig maar niet veel later kruipt ze naast me.
We zijn vandaag weer een stuk opgeschoten richting het zuiden maar het gaat niet zo snel als we hadden verwacht. Maar dat geeft niet, we hebben geen haast, we zijn ontsnapt aan de ferme grip van de maatschappij!
