Met lood in de schoenen slenter ik naar de cabine. Het probleem met de motor zit me nog steeds een beetje in de weg. Ik heb in ieder geval goed geslapen na die twee slechte nachten maar het vertrouwen in de Oude Dame heeft wel een flinke knauw opgelopen. Gelukkig start ze na enkele seconden nadat ik de sleutel in het stopcontact heb omgedraaid.
Vandaag wordt de eerste èchte test want we gaan weer verder naar het zuiden. Het regent miezerend en aan de wolken te zien zal de zon vandaag wel de hele dag verborgen blijven. We nemen nog drinkwater in en lachen om de negen meter Duitse camper die door de bejaarde bestuurder alleen maar vooruit en achteruit kan worden gereden. De blinde achterkant bevat maar liefst drie camera’s en is zo breed en hoog als die van een flinke touringcar.
We rijden langs de kust richting het zuiden. De laatste inkopen bij de Lidl voor twee dagen vrij staan en een snelle stop bij een grote “Asian Bazar”. Een enorme winkel die we al een paar keer zijn tegengekomen. Het is geen winkelketen of zo maar er zit wel enige lijn in het assortiment dus ik denk dat de Chinese eigenaren toch wel wat met elkaar te maken hebben, al is het maar de gezamenlijke inkoop. Het lijkt nog het meest op een soort van “Super Action” waar je van alles en nog wat van twijfelachtige Chinese kwaliteit kan kopen. Schuursponsjes, documentklemmen, een spatdeksel voor de koekenpan en voor Lyka vallen er nog twee kledingstukken in het mandje. Nu snel verder naar het warmere zuiden!
Bij L’Estartit vinden we een schitterende parkeerplaats aan het strand. Het is jammer dat we vandaag verder naar het zuiden willen maar dit was zeker een bijzonder mooi en rustig plekje voor de nacht geweest. De twee campers die er al staan zijn zeker ook heel bijzonder. De ene is een oude omgebouwde Ford Transit MK3 bus met een hoog dak, hetzelfde onderstel als onze camper. Alleen is deze er nog slechter aan toe en de inrichting laat me meer denken aan die van de opslag van een bouwvakker als die van een camper. Vooral de houten deurgreep van de grote schuifdeur valt meteen op.
De tweede is een oude grote Mercedes bestelbus. Ik ben niet zo goed met die type aanduidingen dus laat ik dat maar achterwege. Deze bus, bewoond door twee jonge alternatieve Duitse meiden, zal wel niet zoveel van de plaats komen. We moeten hard lachen om de planten voor de ramen. Dat is wel heel oubollig! Zeker in een oude camper maar hier is het tegelijker tijd ook heel grappig. Het ultieme thuisgevoel in de camper zijn planten voor de ramen!
Helaas is het museum van de Romeinse nederzetting gesloten en gaan we onverrichter zaken weer verder. Misschien dat we op de terugweg hier nog een nachtje kunnen staan. Misschien! Niemand weet namelijk hoe, waar en wat, wanneer je met een camper onderweg bent. Volgens de planning hadden we nu aan de Noord-oostkust van Spanje moeten zijn. We verlaten de kust en gaan nu enkele dagen de binnenlanden in.
En zo belandden we in “Peratallada”. Een klassiek voorbeeld van een vroeg middeleeuws stadskasteel zoals er vroeger honderden waren in deze buurt. Helaas heeft de vooruitgaan de meesten ingehaald maar “Peratallada” is haast onaangeroerd gebleven.
We slenteren door de smalle straatjes en over de kleine pleintjes. Alles en iedereen in dit stadje is horeca of kunst. Ateliers en restaurants houden dit imposante monument in leven. Gelukkig is het hier in de winter muisstil! Mij bevalt dat wel, ik moet er niet aan denken om hier in de bouwvakvakantie met 35 graden in de zon met honderden anderen rond te lopen. Die rust van de winter bevalt me wel!
We rijden terug naar de oninteressante kust met haar lelijke hotels en schreeuwende fastfood restaurants. Zodra we aan de linkerhand de zee met het strand hebben zien we rechts “Worst van Horst” en “Friet van Piet”. Hoewel het in deze moderne tijd een onderdeel is van de consumptie cultuur zijn wij daar niet voor naar Spanje gekomen. We zijn blij wanneer de Garmin GPS ons weer het binnenland in leid.
De route met nummer acht eindigt op het strand en daar willen vannacht niet blijven. We maken al een begin aan route zeven, we rijden de routes in tegengestelde richting, ik programmeer maar een waypoint. Daar slapen we! Zo komen we terecht bij het vroeg middeleeuwse stadskasteel van “Ullastret”. Voor de poort naar de stad ligt een enorme parkeerplaats waar ’s zomers ongetwijfeld de grote touringcars met toeristen zullen parkeren. Wij zijn vandaag alleen dus neem ik een plaatsje in zo ver mogelijk van de doorgaande weg en rotonde in. Het is al laat dus van schrijven en foto’s verwerken komt niets meer. Een lekker rood wijntje en relaxen.
Lyka kan het niet meer houden en haalt de kerstboom tevoorschijn die we bij een Chinese bazaar hebben gekocht. Met de kerstverlichting rond het interieur van de camper en de kleine kerstboom op haar plaats moeten we samen heel hard lachen. ‘Felice Navidad’, roepen we luidkeels terwijl we met de plastic glazen goedkope rode wijn toasten.
De Oude Dame heeft vandaag geen krimp gegeven en het vertrouwen is bij ons beiden weer bijna helemaal terug. De schrik zat er toch wel even goed in maar het feit dat we niet in paniek zijn geraakt zegt veel. Na vier weken kan deze reis voor ons al niet meer kapot en we zijn verknocht aan het reizen met een camper. Het is ècht “Backpacken 2.0”!
Vanavond is het voor het eerst van deze reis restjes avond! Met het restje van de spaghettisaus, verse paprika en een blik AH Chilibonen staat er een dampende pan “Chili con Carnaval” op tafel. Zo noemen wij dat in ieder geval. Volgens Lyka is de combinatie met aardappelpuree niet ideaal dus gaan we de volgende keer voor rijst.
De rechtbankserie “Goliath” komt aan een einde en helaas is het einde niet zo sterk als ik had gehoopt. Toch is het een prima serie. Ik kijk nog een keer tussen de gordijnen door naar de verlaten parkeerplaats. Niets en niemand op dit donkere Spaanse platteland, welterusten.
