Met pijn ik mijn buik en vol met onzekerheden start ik op deze ochtend de camper. Achter me is onze kleine mobiele woning voor de komende tijd gepakt en ik kan alleen maar hopen dat we niets, of in ieder geval zeer weinig, vergeten zijn.
De eerste foto die ik op deze reis neem is een bekend plaatje en een van een afscheid van ons geliefde Zaltbommel. Wat zijn de oude verdedigingswerken met haar grachten en wallen toch mooi in de herfst. De eeuwenoude St Maartens toren toornt als een baken boven de in hun goudbruine herfsttooi gestoken kastanjebomen uit.
Onze eerste halte is niet al te ver van huis. Ik wil nog even bij de Jumbo in Gameren stoppen om enkele halve liter blikken Leffe Blond in te slaan. Er staan al voldoende blikken met een alcohol houdende vloeistof onder de tafel maar wat extra blikken speciaal bier kunnen er nog wel bij! We gaan tenslotte richting de wijnlanden en laten de bierlanden met elke dag die verstrijkt verder achter ons.
Na de aankomst van de “Dreamchef Oven” uit Engeland heb ik meteen gedacht aan de aankoop van een pizzasteen. Een (diepvries) pizza vinden wij beiden een heerlijke lunch. En om eerlijk te zijn vindt ik het best een gemis om maanden zonder pizza te gaan. Een verse kopen bij een afhaalpunt is ook een optie maar die laatste in België was zo slecht dat we dat ten aller tijde willen vermijden. We rijden richting Kaatsheuvel waar ik even naar zo’n steen wil kijken.
Met mijn handen aan het stuur en de ogen strak op de weg loop ik in gedachten enkele lijstjes in mijn hoofd na. Niet dat het enig verschil zal maken want omkeren is nu geen optie meer. Ik denk zelf dat het de mens Jielus is. Die piekert nu eenmaal bij elk vertrek en vreest dat het mis zal gaan. Ik heb ook een beetje pijn in mijn buik en maak me zorgen dat we deze reis opnieuw zullen moeten afbreken wegens een of ander mechanische pech. Ondanks dat onze vaste garage het rollend en het motorisch gedeelte goed heeft bevonden kan het noodlot altijd toeslaan. Onze oude dame is tenslotte al zesentwintig jaar op de weg.
Zodra we de grens bij Baarle-Nassau hebben gepasseerd is het tijd voor een bakkie koffie. We zijn onderweg en al in het buitenland! Het voelt erg vreemd aan omdat de camper nog erg vol is met alles wat er nog in de koelkast en in de voorraadkast stond. Ze voelt ook zwaar aan. We zweven zonder al te veel bewegingen over het ongelijke beton van de Vlaamse binnenwegen. We hebben hier zelf voor gekozen omdat we zoveel mogelijk snelwegen, en tolwegen, willen mijden. De zon en de regen wisselen elkaar steeds af. Zwetend van de brandende herfstzon probeer ik de juiste temperatuur voor de cabine te regelen. En dat is moeilijker dan het lijkt. Het is een smalle lijn tussen te warm en te koud.
Naast een oude Vlaamse kerk eten we de lunch, een salade met noedels en garnalen, het wordt te koud voor deze gerechten, buiten regent het opnieuw. Het zal dan waarschijnlijk ook de laatste zijn en soep in veel verschillende smaken en vormen zal veelvuldig op het lunchmenu staan.
De regen en het late uur gooien de wandeling rond Westmalle letterlijk in het water. Het is al half twee in de middag en we moeten nog een kleine 180 kilometer rijden om op onze bestemming te komen. Dat zal nog een hele klus worden om dat in vier uur te doen!
We slingeren oven smalle binnenwegen en door kleine Vlaamse dorpen. De snelheden verwarring is hier nog groter dan in Nederland. Op stukken van minder dan een kilometer zie je de borden van maximaal 30, 50, 70 en 90 Km/u allemaal voorbij komen. Ik probeer me zo goed als mogelijk aan de snelheden te houden en dat is niet gemakkelijk. De tijd gaat sneller dan de camper rijdt en de duisternis komt snel dichterbij. Ik heb een hekel aan het rijden in het donker omdat ik last heb van nachtblindheid.
We moeten verder! We hebben geen keuze, alleen voor vandaag staat onze eindbestemming vast! Ruim een half uur later dan gepland staan we letterlijk bij Jess en Kris op de stoep. Het is alweer ruim twee jaar geleden dat we ze voor het laatst hebben gezien. Nu is onze hereniging eindelijk een feit!
Na vijf en een half uur onafgebroken heerlijk eten, Belgische bieren en het ophalen van oude herinneringen van onze reis in China zoek ik het alkoofbed in de koude camper op. Sneller als een haas klim ik de smalle trap op en kruip in het bed, onder het dikke frisse, dekbed dat Lyka al heeft opgewarmd. Het was heel bijzonder en heel leuk om onze oude vrienden weer terug te zien. Op de terugweg gaan we hier zeker weer langs!
