De kachel snort zachtjes wanneer ik iets na acht uur mijn ogen open. Ik ben vannacht een keer uit bed geweest omdat mijn mond zo droog was als een pak hooi. De kachel stond te hoog. Nu, de zon klimt alweer omhoog, kijk ik naar de schaduwkant van de berg en zie rijp op het gras. Het zal nog wel even duren voordat de zon op deze mooie camperplaats schijnt en de camper verwarmt.
Buiten is het slechts 0.4 graden volgens onze thermometer. Dat is op zich ook alweer een test want ik heb nog niet de mogelijkheid gehad om de camper na de plaatsing van de tweede startaccu met vorst te starten. Om tien uur, een redelijke tijd wanneer de rest van de camperbewoners waarschijnlijk niet meer liggen te slapen, ga ik dat proberen.
De omslag van het WOMO-boekje zit aan de voorruit vastgevroren wanneer ik plaats neem achter het stuur om de motor te starten. Het starten van de motor duurt wat langer dan normaal maar bij de derde poging slaat de motor aan en draait zonder enig probleem warm. Ik vraag me hardop af of je een dieselmotor moet starten met het gaspedaal ingedrukt of geheel los gelaten. Misschien kan een van jullie mij daarop het juiste antwoord geven? Dit moet haast wel de laatste test zijn geweest! Nu werken alle systemen prima en moeten we zonder problemen thuis kunnen komen. Klop op het hout!
Na het ontbijt gaan we op pad en ons eerste doel voor vandaag is het “Stuwmeer van Sau”. We halen geen hoge snelheden want de weg is te smal en overal staan borden dat het wel eens glad kan zijn. De lage temperatuur maakt me extra voorzichtig. De snel wisselende landschappen zijn een lust voor het oog en nemen ook wat snelheid weg omdat de chauffeur niet alleen op de weg wil kijken maar ook genieten van wat er buiten om hem heen gebeurd. Toch maak ik weinig foto’s. Waarom? Het terugkijken van landschapsfoto’s is erg saai. Je denkt dat je de magie van het landschap kan vangen maar de camera schiet haast altijd te kort!
De witte vlakken met rijp worden langzaam door de zon ontdooit en verdampt. Waterdamp veranderd in de koude lucht boven de grond in mist en als gehaaste spoken glijden de flarden mist om de stammen van de bomen door het bos. Het is een schitterend gezicht. Alleen aan de schaduwzijde van de bergen is het nog zeer koud en verraderlijk. Daar moet je goed opletten! Het “Stuwmeer van Sau” komt plotseling achter een bocht in het oog en is wonderschoon. Zeker met de staalblauwe lucht erboven!
De kleine kerktoren die bij deze lage waterstand een stukje boven de waterspiegel uitsteekt is een bijzonder gezicht. Een heel dorp heeft moeten verhuizen naar een hoger gelegen lokatie. Alles in naam voor de vooruitgang en vers drinkwater voor de metropool Barcelona een kilometer of zeventig verderop.
Op de parkeerplaats naast de dam maken we ook nog wat foto’s en eten we kippensoep. Alleen maar omdat het er zonnig is. We mijden de schaduwen omdat het daar gewoon te koud is. Na mijn toiletbezoek trek ik aardig wat bekijks omdat ik met een korte broek en in een overhemd met korte mouwen over de parkeerplaats loop terwijl de wandelaars zijn gestoken in donsjacks en Goretex. Ik kan er alleen maar om lachen want dit zijn temperaturen van een mooie dag in Nederland!
We gaan alweer naar onze laatste halte voor vandaag en wanneer de parkeerplaats is wat het WOMO-boekje belooft dan blijven we daar ook overnachten. De rit gaat over dezelfde weg terug naar Vic, vandaar is het allemaal weer nieuw. In Vic rijdt ik mezelf muurvast in de smalle straten van de binnenstad omdat de halve stad is afgezet voor een middeleeuwse markt. Gelukkig merkt Lyka niets van die jaarmarkt want anders had ik er nog een probleem bij gekregen. Met behulp van enige vriendelijke verkeersregelaars en mijn Garmin komen we weer op de rondweg uit en rijden we al snel richting Barcelona, de kust en onze eindbestemming voor deze zaterdag.
“Het klooster van St Miguel del Fay” wordt vanzelfsprekend weer vanaf de verkeerde kant benaderd. Dit is niet de eerste keer dat dat ons overkomt. De weg is over 4,2 kilometer zo smal dat ik vanzelf tot de alle heiligen begin te bidden dat we geen tegenliggers tegenkomen! Of mijn gebeden zijn gehoord weet ik niet maar zonder ook maar één tegenligger komen we aan bij de enorme parkeerplaats van het klooster.
Het is nog redelijk vroeg in de middag maar het is ook al te laat. Het is te laat om het klooster, dat om vijf uur precies sluit, te bezoeken dus maken we een onderzoekende wandeling naar de ingang en krijgen informatie over hoe laat morgen wat er te zien is. Het is in ieder geval een prettige wandeling met mooie uitzichten over de vallei.
Varkensfilet met broccoli en overfriet maken een mooi einde aan deze zaterdag. De gordijnen gaan dicht, we staan met slechts één andere camper op de grote parkeerplaats, een wijntje, een biertje en de film “Risky Business“ uit 1983. Het begin van de imposante carrière van Tom Cruise. Wat een heerlijk einde aan deze mooie dag!
