Het is is buiten nog donker en het regent. Om acht uur sta ik op in de hoop dat mijn computer klaar is met het herstellen van mijn muziek gegevens. Ik ben nog steeds verdoofd. Twintig jaar muziek verzamelen is in een klap weg of ontregeld!
Voor de vorm gebruik ik het toilet van de camping tussen twee buien door. Je moet toch wat? Bij terugkomst leeg ik de po in de heg die de afscheiding vormt tussen de staanplaatsen. Ik kijk nog steeds vreemd naar dit soort campings en ik vraag me af of ik later, wanneer ik oud ben, ook zo de winter zal doorbrengen. Ik denk het niet! Ik hou meer van vrijheid, dan maar een beetje met de rugzak sjouwen door Azië.
Dikke druppels tikken op het dak en Lyka slaapt nog als een roosje. We blijven een extra dag op de camping. En wat maakt het ook uit? Er is gisteren na een probleem met mijn externe harde schijf twintig jaar muziek verzamelen in een klap weg! Op het moment dat ik de herstel resultaten van de afgelopen nacht bekijk zie ik op mijn beeldscherm dat er al ruim 59.000 bestanden zijn gevonden. Deze bestanden kunnen waarschijnlijk allemaal worden hersteld. Er is dus nog hoop!
Het programma dat op het ogenblik draait krijgt lovende recensies van de toonaangevende Mac maandbladen. Uiteindelijk besluit ik om de pro-licentie aan te schaffen voor het bedrag van € 101,-. Ik zie jullie al bedenkelijk kijken! € 101,- voor een computerprogramma? Ik geef toe dat het veel geld is maar wanneer mijn muziek bibliotheek dit overleeft dan is het geld goed besteed. Wanneer ik bedenk dat dit ook met mijn fotobibliotheek zou kunnen gebeuren krijg ik spontaan pijn in mijn buik. Thuis in Zaltbommel maar gelijk een tweede backup maken!
De hele dag loop ik gespannen rond en heb zelfs geen trek in eten of wat anders. Ik kan alleen maar wachten en kijken naar de langzaam teruglopende klok op het beeldscherm. Wanneer om tien over twee, na ruim zeventien uur herstelwerk, het programma meld dat er bijna 100.000 bestanden kunnen worden gered ben ik nog net zo ver als gisteren. Wat ik namelijk niet heb is een lege harddisk om te bestanden naar toe te schrijven. Het blijkt namelijk dat je niet op de oorspronkelijke plaats kan terug schrijven. Misschien koop ik onderweg wel een nieuwe harde schijf.
Wanneer ik met de harde schijf klaar ben en de beslissingen zijn genomen loopt het al tegen drie uur. De dag is zo goed als om. Ik ga maar wat schrijven en plannen voor de volgende zeshonderd kilometer. Vier à vijf dagen voordat we weer aan een route beginnen, deze keer Zuid-Spanje. Een mengeling van stranden, natuur en Moorse cultuur.
Om de stress van de afgelopen twee dagen van me af te zetten ga ik maar een biertje in de bar van de camping drinken. Vreemd kijkende mensen omdat we eigenlijk al vertrokken moesten zijn. Ze hebben begrip voor mijn situatie en stiller dan normaal drink ik mijn biertje.
Voor het avondeten is het een klassieker die me een beetje vrolijker stemt. Saté met friet en sla, dat lust ik wel twee keer in de week! Na de gebruikelijke koffie drink ik een wijntje en we kijken samen naar: “Crouching Tiger, Hidden Dragon: Sword of Destiny” uit 2016.
Je moet van dit soort films houden. Ninja’s die half kunnen vliegen, spirituele vloeken en de strijd dus het duidelijk goede en kwaade. Persoonlijk kan ik wel een film met veel vechtsport waarderen. Moe, een beetje opgelucht en vol goede plannen zoek ik mijn bed op. Morgen gaan we weer verder naar het zuiden en wellicht ontmoeten we nog enkele bekenden!
