Nadat Lyka is opgestaan duik ik direct in de alkoof. Er is nog steeds vocht onder aan de voorkant van de alkoof en dat moet haast wel condensatie zijn. We hebben namelijk al in geen zeventien dagen regen gezien! Waarschijnlijk zit er een koudebrug die ik opnieuw of extra moet isoleren? Wanneer we thuis zijn moet ik daar maar eens naar kijken. Opnieuw wordt er een puntje aan de lijst “Te doen” toegevoegd.
Na het ontbijt van hompen kerstbrood, zonder boter, gaan we op pad. De doelen voor vandaag zijn simpeler dan ooit. Goedkope brandstof innemen, een paar boodschappen doen en een plaatsje voor de nacht vinden. We hoeven niet ver te rijden voordat we een Lidl aan de rechterzijden van de weg zien. Gelijk er maar uit en wat inkopen.
Luid zingend, omdat ik zoals gewoonlijk ’s morgens in een goede bui ben, stap ik uit de camper en wordt meteen aangesproken in het Nederlands door Joke en haar man. Zij staan op de camperplaats achter de Lidl. Ik had die camperplaats wel gezien op de GPS maar een icoon van de NKC op de GPS betekend heel vaak dat het er druk is. En dat proberen wij nu juist te ontlopen!
Onder het winkelen praten we wat over onze ervaringen met de camper, we splitsen bij het broodbeleg op en komen bij de diepvries elkaar weer tegen. Mijn boodschappenlijst is niet al te lang maar ik koop toch weer meer dan op de lijst staat. Ik kan dat maar niet laten! Deze keer is het een nieuwe koekenpan. De oude, in Schotland gekocht, begint de anti-aanbaklaag wat los te laten. De nieuwe aluminium koekenpan is ook veel dikker en zal de warmte ook heel wat beter verdelen!
Tijdens het verlaten van de parkeerplaats kan ik het niet laten om even de camperplaats achter de Lidl te bezoeken. En inderdaad, dit is absoluut het tegenovergestelde van wat wij wensen. ‘Andere mensen, andere wensen’, moet je maar denken. Joke roept ons en we zijn toch wel wat nieuwsgierig. Ze zijn met een schitterende camper onderweg. Een gescheiden douche en toilet! In deze opstelling zou het misschien zelfs ons kunnen overtuigen om in de camper te douchen, hoewel de beperkte watervoorraad een knelpunt kan zijn. De prijs is eveneens een hindernis die veel te hoog is voor ons. Voor nu genieten we maar van “de Oude Dame” want we kunnen moeilijk geloven dat we veel meer plezier zouden hebben in zo’n dure camper.
Onze eerste halte is een schitterende picknickplaats aan de voet van een oude uitkijktoren. Ik vraag me spottend af waarom we zulke mooie plaatsen altijd vroeg in de dag ontdekken. Dit is een ècht schitterende plaats om de nacht door te brengen. Terwijl de koffie staat te pruttelen lopen wij snel de naastgelegen boomgaard in, de bomen hangen vol met oranje mandarijnen die ook nog goed smaken. Bij de koffie genieten we van de vroege snack, een pecan flap voor Lyka en een appelflap voor mij. Daar gaat de lunch maar voor ons maakt het weinig uit. we eten rond een uur of vier nog wel een snack.
Bij een benzinestation ga ik voor de Gasoil A, er is ook een andere diesel die een stuk duurder is. Ik heb geen idee waar dat verschil in kan zitten. Een korte zoekopdracht op Google kan me ook geen antwoord geven. Niet dat ik bang ben dat deze brandstof de oude motor kan beschadigen, volgens mij loopt onze motor zelfs op slaolie, maar soms krijg ik toch het idee dat we de ene keer minder kracht onderin hebben dan de andere keer.
Het zijn maar heel korte afstanden die we de laatste dagen rijden. We doen het lekker rustig aan en glijden weer tussen natte platte rijstvelden door. Er zijn enkele overnachtingsplaatsen op de andere oever van de Ebro waar we waarschijnlijk willen overnachten. Het cultuurgedeelte maakt nu plaats voor strand en het natuurgedeelte. De eerste camperplaats is dus precies wat we niet zoeken! Het is een spiegelbeeld van de camperplaats achter de Lidl. Zij aan zij met de satellietschotels trots omhoog en twee stoeltjes voor de deur. De tweede kan onze goedkeuring niet vinden omdat de zandweg er naartoe een crossbaan is waarbij ik ernstige bedenkingen heb of we daar wel met de oude dame doorheen komen. De derde is er weer een om in te lijsten. Geheel verlaten op een keiharde zandplaat achter een houten overdekte verhoging.
Het is pas half drie in de middag en de omgeving geeft ons rust. We hoeven niet meer verder dus parkeer ik de camper en onze dag zit er op. We hebben slechts een zorg vandaag en dat is de huishoudaccu. We hebben maar zo weinig gereden dat we vannacht wel eens in de problemen kunnen komen. De 230V koelkast vraagt nu eenmaal nogal wat energie. Dat de accu slijt kan me niets schelen. Ik ben een realist en heb de accu in twee jaar afgeschreven. Na zes weken moet ik toegeven dat ik toch enige twijfels bij het systeem krijg. Of het zonnepaneel is te licht, in de winter te weinig zon of de koelkast verbruikt veel meer dan door de fabrikant opgegeven. Na deze winterreis moet ik dat toch maar eens goed gaan evalueren! Twee betere, en ook veel duurdere, accu's kan ook een oplossing zijn.
Net voordat we zelf op ons plekje gingen staan heb ik kort gesproken met een jong Duits stel dat met een oude Mercedes bus onderweg is. Wij slepen al lange tijd wat etenswaren mee waar we zelf niet aan toe komen omdat we later betere en lekkerdere hebben gekocht. Dus ga ik vragen of ze interesse hebben in wat Maggi noedels en blikjes met stukjes ananas. Wat blijkt? Het is de bus van enkele weken geleden met de planten voor de ramen! Ze zijn erg blij met wat wij niet gebruiken en bedanken ons met vier sinaasappels. We hebben een leuk gesprek want hij heeft een jaar in de Filippijnen gewerkt en dat schept meteen een band met Lyka.
Dan keert de rust terug in en om de camper. Nou ja, met één uitzondering. Elke dertig minuten dendert er een vrachtwagen met oplegger over de zandweg langs de camper. Ik heb geen idee waar ze naar toe gaan of waar ze vandaan komen. Ik kan alleen maar hopen dat dit niet de hele nacht zo doorgaat.
De avond valt zachtjes over de zandplaat en de binnenzee, een haast volle maan klimt langzaam omhoog langs de donkere hemel. We drinken een rood wijntje en ik begin voorzichtig aan het avondeten. Kipfilet uit een doekje (Maggi Mals en Kruidig) met een verse ratatouille en rijst.
Er hoort volgens de kenners een wit wijntje bij gevogelte maar ik kan jullie verzekeren dat een Spaans rood slobberwijntje er ook goed bij smaakt. Zeker na die lading Parmezaanse kaas op de ratatouille! De hoofdfilm is: “Tae Guk Gi: The Brotherhood of War”. Een Koreaanse oorlogsdrama uit 2004. Een bekend maar zwaar dramatisch verhaal. Eigenlijk moet je in Zuid-Korea zijn geweest om je in te kunnen leven.
De film blijkt voor Lyka een beetje te zwaar, de film is nog niet op de helft van de 143 minuten, wanneer ze aan haar avondritueel begint. Ik geniet van nòg een wijntje en kijk de film helemaal af. Lyka is al lang vertrokken naar dromenland. Wat zal morgen ons weer brengen? Geen idee, maar één ding is zeker, we staan morgen weer op een camping en we kunnen lekker douchen èn de huishoudaccu helemaal vol laden.
