Sepang International Circuit, of in het kort SIC, ligt naast de imposante luchthaven van Kuala Lumpur op zo'n 40 kilometer buiten de stad. Het enige openbaar vervoer dat die kant opgaat zijn de bussen die de passagiers naar de LCCT van KLIA loodsen. Dus dat was onze enige optie. Nou ja, en de onbetaalbare en onbetrouwbare taxi's in Kuala Lumpur.
Na de gebruikelijke krentenboterhammen met kaas en de koffie gingen we dus op pad naar KL Sentral waar we meteen de eerste teleurstelling van de dag te verwerken kregen. De buschauffeurs wilden of konden niet aan de ingang van het Sepang International Circuit stoppen. Wat ik probeerde, hoe ik ook smeekte, ze bleven onverbiddelijk.
Teleurgesteld gingen we maar weer terug naar de stad om een kop koffie in het KLCC te drinken. Op de tweede verdieping met een kop koffie van de McDonald's en zicht op de buitenlandse schoonmakers in de enorme vijver van de tuin van het KLCC zat ik mijn wonden te likken.
Mijn humeur was er ondertussen ook niet beter op geworden en om het drama compleet te maken werd Lyka ook nog eens ziek. Het was weer die tijd van de maand en sommige vrouwen hebben het er moeilijker mee dan anderen. Dus dan maar terug naar het hotel waar we de middag in de airconditioning met de MacBook en de iPad doorbrachten.
Voor de lunch, het was al drie uur geweest, haalde ik snel twee bakjes mee goreng bij Al-Wira en ook het avondeten, kip kerrie mat Naan brood, werd bij Al-Wira gehaald en in de kamer genuttigd. Vandaag was dus niet echt een opwindende dag in Kuala Lumpur! Drie foto's was de gehele productie en die publiceer ik dus alle drie!
