Op deze Maandag was het opvallend stil in ons guesthouse. Er werd gerenoveerd aan de achterkant van het gebouw en de keuken was gesloten. Al het personeel had een vrije dag gekregen en Lyka en ik waren de enige gasten voor de zondag. Een ontbijt zat er dus niet in vandaag en we waren ook nog eens overdreven lui en ijverig dat we voor het ontbijt moesten uitwijken naar een orthodoxe plaats. De MacDonald's was al overgeschakeld op het normale dagmenu toen we het guesthouse in een wolk van stof verlieten.
Natuurlijk hebben we al een paar keer bij het Formosa Chicken Rice Ball Restoran gegeten maar nog nooit zo vroeg! We zaten om iets over half twaalf al aan onze brunch, zoals dat zo chique heet! Het grote voordeel van dit tijdstip was wel dat alles nog op voorraad was en Lyka eindelijk haar tanden eens in de roasted pork kon zetten. Zelf deed ik het wat klassieker met de roast chicken rice ball en met het eten uit Ipoh in het achterhoofd nam ik er ook maar weer een schaaltje taugé bij.
Het moet jullie opgevallen zijn dat we veel taugé eten. Taugé is een erg gezonde groente die je overal in Azië kan vinden. Taugé is rijk aan vitamine B, inclusief Vitamine B17, vitamine C en ijzer. En daarboven op is taugé ook nog eens erg lekker!
Na de brunch hadden we weer een dag in te vullen en deze dag leek het droog te blijven. Het weekend had voldoende regen laten zien en we hoopten op de laatste twee dagen voor goed weer. We moesten tenslotte nog wat doen want het aantal foto's tot nu toe was nog erg laag.
Een wandeling door Malacca om het eten te laten zakken en de omgeving af te speuren naar leuke en/of mooie taferelen. In Malacca gaan de veranderingen erg snel! Smalle straatjes waar ik vroeger alleen maar leegstaande chinese shophouses zag zijn nu in het geheel tot leven gewekt. Tijdens de wandeling van een uurtje heb ik zeker twintig nieuwe guesthouses of familie hotelletjes geteld. Veel zijn er alleen maar in het weekend geopend omdat dan de toeristen uit Singapore en Kuala Lumpur de grote stad ontvluchtten om zich hier te vermaken en lekker te eten. Op een Maandag als deze is Malacca uitgestorven op een verdwaalde schoolbus met kinderen die op schoolreis zijn. Maar gelukkig zijn er toch ook nog de mooie geveltjes!
Het was nog vroeg en de zon stond hoog aan de hemel toen we met de bus naar de Jusco Mall gingen om voor Lyka een nieuw horloge te kopen. Beloofd is beloofd en na het zien van de Swatch in Kuala Lumpur kon ik die niet meer uit haar hoofd krijgen. Maar voordat we bij de Swatch winkel aankwamen zagen we zeker een half dozijn andere juwelierszaken waar er horloges werden verkocht. En dat werd een beetje teveel voor mijn kleine vriendin. Zoals bijna altijd was het heel moeilijk voor haar om een keuze te maken en had ze mijn hulp daarbij zeker nodig.
Het werd gemakkelijker dan verwacht. In de Swatch winkel kon je het horloge niet passen. Het was kopen, betalen én dan werd de band op maat gemaakt. Was de band te groot of te klein, dan had je pech!
Dus Lyka's keuze viel op een mooi zwart Adidas horloge met twee jaar garantie op het horloge en de batterij. En dan hoef je niet lang na te denken voor deze kleine prijzen.
Mijn meisje was trots als een pauw en lopend op de terugweg naar de stad bekeek ze steeds haar nieuwe horloge vanuit alle hoeken. Ze was er echt heel blij mee.
'Waarom lijkt de terugweg toch altijd veel korter dan de heenqweg?'
Een wijsheid die iedereen wel eens heeft ervaren en voordat we het in de gaten hadden liepen we alweer op Jalan Hang Tuah, genoemd naar een groot krijgsman uit de 15e eeuw van het Sultanaat Melaka. Een mecanicien van een wielerploeg stond langs de weg fietsen schoon te maken en dat vond ik een mooi plaatje. De tour de Langkawi was dus nog steeds in de buurt!
Het laatste stukje terug naar het hotel liep langs de rivier waar de graffiti nu klaar was. En dat waren bijna allemaal kunstwerkjes. Het mag vreemd klinken maar langs de oude rivier die in de afgelopen jaren is opgeknapt misstaan deze kunstwerken niet. De oude situatie met de chaotisch tegen, en op elkaar, gestapelde verbouwingen was veel lekijker. Ook de smetteloze witte achtergevels waar we jaren tegenaan hebben moeten kijken waren geen prettig gezicht. Maar deze kunstwerken zijn echt een lust voor het oog.
Terug in het guesthouse moest ik weer aan de slag met de Rabobank en mijn ATM-kaart. Het was toch niet te geloven dat ik hier in Malacca nu ook het nieuwe PIN-nummer had gekregen. Mijn email werd sneller beantwoord als ik had gedacht en na een kort telefoongesprek met Skype waren de problemen opgelost! Wat heb ik een geluk gehad deze keer. Terwijl de medewerkster van de Rabobank nog aan de telefoon hing kon ik de nieuwe pas proberen. En tot mijn grote vreugde werkte hij nog ook.
Simpel gezegd: Afgelopen Vrijdag kon er geen nieuwe PIN-code worden aangevraagd, dat kan pas een werkdag na de activering van de pas. En omdat mijn email al eerder in Zaltbommel was had de medewerkster vandaag nog geen nieuwe PIN-code aangevraagd. En dus moest de oude het nog steeds doen. Een geluk bij een ongeluk!
De verdiende rust na de lange wandeling ging over in een enorme regenbui die een paar uur aanhield. Het werd zo laat dat we pas om half tien konden gaan eten. Vanzelfsprekend zochten we na het eten onze kamer weer op.
Morgen is het onze laatste dag in Malacca en dan moeten we nog écht wat gaan doen!
