Om zes uur was ik alweer klaar wakker. Gelukkig maar want als ik te lang op mijn bed blijf liggen voel ik me zo nutteloos en ik krijg ook nog pijn in mijn rug. Ik wachtte op de oproep tot het gebed zo rond 06:15 wat maar niet kwam. Vreemd? Het is toch Vrijdag vandaag en dat is voor de moslims de belangrijkste dag van de week.
Met de laptop op mijn schoot keek ik eerst wat AJAX had gedaan en dat stemde me goed. Natuurlijk hoop je altijd op een wonder maar met dit AJAX in twee wedstrijden tegen Manchester United zijn er geen wonderen meer te verwachten.
De wekker ging om half zeven voor de eerste keer af en dat kon Lyka niet bewegen tot het opstaan. Het maakte ook weinig uit want we zouden binnen een kwartiertje op het station staan en zelfs kwart over acht was nog vroeg genoeg.
Het is vandaag precies twee weken en twee dagen geleden dat we het visum voor Lyka hebben aangevraagd en we hebben er geen slapeloze nachten meer van. Maar ik vraag me nu écht af, is het beter of slechter als het zo lang gaat duren? Ik moet er echt niet aan denken dat het visum wordt afgewezen! Tickets annuleren, proberen het geld van de verzekering terug te krijgen, enz. enz. En dan nog kost het me klauwen vol met geld.
Na twee boterhammen en twee koppen koffie zat alles weer op zijn plaats in de rugzak en we gingen op pad naar de volgende halte. Deze keer een verplaatsing met de trein. De zogenaamde jungle trein. Trein 81 vertrekt volgens schema om 08:47 uit Gua Musang naar Kuala Lipis. Schema? Ja, natuurlijk wordt dat in de praktijk wat later omdat het hier over een enkel spoor gaat en elke vertraging schuift door naar de volgende trein.
Volgende maand gaat het nieuwe station van Gua Musang open, dus dit was eigenlijk een speciaal vertrek vanaf het oude station waar we niet op gerekend hadden. RM 3,50 (€ 0,88) per persoon voor twee uur in de trein valt ook nog wel mee dus niets stond een goed begin van deze dag in de weg.
Twintig minuten later dan gepland vertrokken we uit Gua Musang. De diesel/elektrische locomotieven van de KTM zijn nu zo oud dat er wagons met aggregaten er op voor en achter de passagierswagons zijn gekoppeld. Deze moeten de wagons van elektriciteit voorzien voor de verlichting en de airconditioning. Ze zijn nu écht aan nieuw rollend materiaal toe!
Binnen een uur hadden we de lunchpakketten op de tafel voor ons liggen. Voor RM 3,50 had ik voor het vertrek nog snel een Nasi Lemak en een Kari Ajam bij de stationsrestauratie gekocht. In eerste instantie haalde Lyka haar neus op maar bij het ruiken en zien van deze lokale heerlijkheden zette ze snel haar lepel er in.
Jungle links en jungle rechts. Vrouwen in kleurrijke gewaden met hoofddoekjes slepen grote manden en dozen met uiteenlopende etenswaren, levende dieren, groenten en fruit van dorp naar dorp. De trein stopt bij elk station langs de lijn. En zo arriveren we naar ruim twee uur in Kuala Lipis.
We zien meteen dat dit geen wereldstad is maar dat hadden we eerlijk gezegd ook niet verwacht. Tijdens de korte wandeling van het treinstation naar het Lipis Plaza Hotel zien we voldoende restaurants om niet om te komen van de honger en dat is dit komend weekend het belangrijkst.
Het Lipis Plaza Hotel is voor € 20,- per nacht niet duur te noemen zeker wanneer je bedenkt dat er ook nog het ontbijt bij inzit. Maar dat is een verrassing voor morgenvroeg.
Nadat we onze spullen in de goede kamer hadden gezet en ik de batterij van mijn camera in de oplader had gestoken gingen we op pad voor de lunch. Een korte inspectie van een chinees restaurant kon me geen uitsluitsel geven of hier koude biertjes worden geserveerd. Maar bij het grote Bismi Nasi Kandar kwam er een brede glimlach op onze gezichten. Een tandoori oven! En dat betekend weer naan compleet voor het avondeten.
Na een middag in de kamer vertrokken we om Kuala Lipis maar eens te gaan verkennen. En daar waren we zo klaar mee! Een korte blik op het informatiebord met vertrektijden van de treinen gaf maar één echte mogelijkheid om vanuit Kuala Lipis naar Kuala Lumpur te komen. En dat zou zeker beter kunnen.
Het busstation was sinds de laatste update van de kaart in mijn GPS verplaatst naar de nieuwe buitenwijken van Kuala Lipis zoals in zoveel steden tegenwoordig in Maleisië. Met de aanwijzingen van enkele voorbijgangers hadden we het nieuwe busstation al snel gevonden. Maar veel mogelijkheden hadden we hier ook niet. Twee verschillende busdiensten waarvan ik er één niet erg hoog had staan
Dus werd het de andere! RM 14 per persoon voor de drie uur durende busreis naar Kuala Lumpur. En dan moesten we nog verder naar Klang. Het zal een hele reis naar Klang worden maandag maar we hebben de buskaartjes op zak.
De regen dreigde en er stak een stevige wind op en ik voelde zelfs een druppels water op mijn gezicht maar gelukkig was dat alles. Op de terugweg van het busstation naar het hotel besloten we maar om meteen te gaan eten. We hadden een stevige trek en waren benieuwd naar de Chicken Tandoori van Bismi Nasi Kandar.
En die was OK! Niet super maar ook niet slecht. Onder het eten bespraken we al het idee voor komend weekend. We zouden voor twee dagen in "winterslaap" slaap zoals Kris en ik dat vroeger noemden als een een paar dagen niets anders deden dan lezen, eten en slapen.
