Het bier had me gisteren harder geraakt dan ik had verwacht. Ik waag nu echt een poging om veel minder te gaan drinken. Het is zo eenvoudig om een grote fles bier bij je eten te bestellen en voor je het weet zit je aan je vierde of vijfde grote fles.
Maar gisteren was het een weerzien met oude vrienden dus proosten met een extra biertje gaat vanzelfsprekend. Het ontbijt van het Café 1511 viel me goed. Gebakken eieren met een worstje en witte bonen in tomatensaus. Twee toast en een kopje thee! En daar begonnen we deze dag mee. Maar eerst nadat ik ook het overgebleven brood en gebakken ei van Lyka had verslonden.
Na het ontbijt keken we eens naar buiten en zochten meteen de koelte van de kamer weer op. We hebben alles al een keertje bezocht dus schiet er eigenlijk heel weinig meer over. Het zullen een paar rustige dagen worden in Malacca. Een stadje dat we van haver tot gort kennen.
Toen we voor de lunch op pad gingen nam ik mijn MacBook maar gelijk mee zodat ik ook wat te doen had als Lyka door de ontelbare winkeltjes van het Dataran Pahlawan winkelcentrum wroette. Er waren nog foto's te verwerken en wat verhalen na te kijken. Alles onder het genot van een goede kop koffie bij Starbucks.
De lunch was goed maar niet speciaal en op de tv's in het restaurant zagen we de aankomst van een etappe van de Tour de Langkawi 2012. En laat die aankomst nu in Malacca zijn! En om iets preciezer te zijn op nog geen tweehonderd meter vanwaar wij zitten te eten. Dat zegt veel over hoe lui we zijn als we in Malacca aankomen.
Luiheid is troef in Malacca! Ik ben hier nu zo vaak geweest dat ik eigenlijk niet goed meer weet wat te doen of wat te bezoeken. Na een rustige middag gaan we weer op stap om lekker te eten, en dat kan je in Malacca, en een paar biertjes te drinken op de markt van de "Jonker Walk". Zitten we net aan ons eerste slokje en wie stappen daar het terras op?
Paul en Kenneth! De verbazing, ook van hun zijde, is groot. Natuurlijk vallen ze bij ons aan tafel op het terras neer en onder het genot van een biertje vertellen ze over hun avonturen sinds we in de Cameron Highlands van ze afscheid hebben genomen.
Mijn verhaal over Ringo Classic valt op goede oren en met zijn vieren maken we een heerlijk einde aan de avond.
Voldoende bier en plezier. De dansende cowboy die voor deze avond in een Rambo outfit is gekropen krijgt ons allemaal aan het lachen.
