Na het goede ontbijt gingen we weer op stap om voor Lyka een nieuw horloge te kopen. Normaal zou dat geen probleem hoeven te zijn maar voor Lyka is dit het wel. Haar wensen veranderen met de minuut en de kleuren, materialen en/of stijl zijn ook aan snelle wisselingen onderhevig.
Op weg naar het hotel, nog net voor de lunch, kwam de eerste regen. En dat is normaal gesproken geen goed voorteken in Malacca. Natuurlijk regent het hier vaak, anders heb je geen uitgestrekte regenwouden, maar normaal gesproken komt de regen pas om een uur of vier. Een buitje van een uurtje of twee en dan gaat het leven weer verder waar het voor de regenbui was gestopt.
Maar regen rond het middaguur voorspelt weinig goeds. En onze lunch werden de overgebleven vanille cakejes met een kop koffie. Het water denderde uit de lucht met hoeveelheden die in Nederland niet te begrijpen zijn. Neem de ergste regenbui die je je kan herinneren in het kwadraat en dan voor een uurtje of vijf.
Er vallen hier dan geen millimeters neerslag maar centimeters. In het verleden hebben we wel eens aan de oever gestaan van de rivier die door Kuala Lumpur loopt. En terwijl er in Kuala Lumpur geen druppel was te bekennen zagen we het pijl van de rivier binnen tien minuten met meer dan twee meter stijgen. En dat is een ervaring die je niet snel meer vergeet.
We hadden gisteren met Paul en Kenneth afgesproken om te gaan eten maar in de poel van alcohol was de afgesproken tijd en plaats vertroebeld. Ik dacht dat het zeven uur was maar er was ook over half acht gesproken. Was het nu bij de brug of bij ons hotel?
In ieder geval was er om zeven uur niemand te zien en dat was niet vreemd omdat er nog steeds een beetje water water uit de lucht kwam gevallen. Bij de tweede poging om half acht stond Paul al snel voor ons. Kenneth was nog druk bezig met een internetsessie want dat was één van de weinige dingen die je kan doen als het water met bakken uit de hemel komt.
Pak Putra was helaas gesloten en zo kwam het dat we opnieuw naar het Kota Kota Jonker Walk Food Court gingen. En ik was de laatste die hier problemen mee had. Het food court serveert prima eten tegen weggeef prijzen én er wordt ook nog een koud biertje geserveerd.
We waren niet erg avontuurlijk bij het kiezen maar gingen voor zeker met voor ons bekende gerechten. Verse noedels met varkensgehakt, Inktvis in sambal saus en ook een Pomfret (Butterfish) werd met de smakelijke maar niet zo pittige saus in aluminiumfolie op de barbecue bereid.
Na het eten namen we afscheid want het had geen zin op verder te gaan. Door de regen was Malacca uitgestorven. De jongens wilden morgen de stad gaan bezichtigen en ik had om eerlijk te zijn nog heel wat schrijfwerk in te halen.
