Ik ben dus niet de persoon om met een gemengde groep andere toeristen georganiseerd een excursie te gaan doen. Maar ik geef ook meteen toe dat er soms niets anders op zit bij gebrek aan openbaar of eigen vervoer. En dus gingen we vandaag voor het luttele bedrag van RM 45 (€ 11,25) per persoon met "Cameron Holiday Tours & Adventure" voor een halve dag naar enkele hoogtepunten van de Cameron Highlands.
Twee Hollandse jongens die ook in ons GH sliepen hadden dezelfde tour geboekt en dat maakte het meteen al gezellig in de oude Landrover. Zelf nam ik plaats naast de chauffeur en Lyka zat met de twee jongens op de bank achter me. Het was een gelukje dat we als eerste werden opgehaald want zodoende konden wij de beste zitplaatsen kiezen. De volgende vier personen gingen op de smalle bankjes achterin.
Nadat de chauffeur een korte beschrijving had gegeven wat we vandaag allemaal gingen doen kwam de oude auto met schokken in beweging. Vierwiel aangedreven en een diesel, dat moet ook wel met wegen die een stijgingspercentage hebben van wel 15% en meer!
Binnen een kwartier stonden we weer naast de auto om de beroemde theeplantages van Boh Tea te zien. Best leuk als je nog nooit op Sri Lanka bent geweest maar voor mij persoonlijk was het toch prettig om te zien dat Lyka genoot van wat ze zag.
Er was wat mis met mijn GPS want de kaart van Maleisië wilde maar niet laden. Ik wilde controleren of mijn micro-SD kaartje wel goed zat toen ik zag dat er helemaal geen kaartje meer in mijn GPS zat! Dat moest er zijn uitgevallen toen ik vanochtend op het bed de batterijen had verwisseld.
Zonder te aarzelen vroeg ik of de chauffer de nummer van Twin Pines had en of hij ze kon bellen. De mensen om me heen stonden verbaasd te kijken maar na mijn korte uitleg knikte iedereen goedkeurend om deze korte onderbreking.
Onze kamer was helaas al schoongemaakt en de schoonmaker had niets gevonden. Een micro-SD kaartje is minder dan een vierkante centimeter dus dat heb je snel over het hoofd gezien. De schoonmaker beloofde me om het opgeveegde afval nog een keer te controleren en daarmee was de kous af. Ik kon nu niets meer doen dan afwachten of ik aan het einde van de dag mijn micro-SD kaartje zou terug krijgen.
Meer theeplantages en een smalle slingerende asfaltweg die ons langzaam naar de top van een berg bracht met de mooie naam "Gunung Brinchang", er stond 1690 meter op de GPS en dat was een tiental meter minder dan de officiele hoogte van deze berg. Maar wat maken een paar meter uit als je met de auto bent? We konden genieten van een schitterend uitzicht door het mooie heldere weer van vandaag.
Maar er waren ook problemen! Tijdens één van de korte stops om foto's te maken werden er twee vrouwelijke passagiers aan onze groep toegevoegd. De reden werd me al snel in vertrouwen verteld door de chauffeur: De twee vrouwelijke Duitse mijnwerkers van zeker honderd kilo per stuk zaten naar hun zin een beetje strak in het minibusje. Maar de nieuwe zitplaatsen achter in de Landrover voldeden ook niet aan de wensen van de twee zwaargewichten, er was maar net genoeg ruimte voor de vier personen die er al zaten. En nu waren ze tot de conclusie gekomen dat Lyka, omdat ze zo klein is, maar naar achteren moest verkassen.
Dit smeulende probleem werd al snel en kordaat geblust. Ik wisselde enkele woorden met de chauffeur en hij begreep meteen wat ik bedoelde. Nog voordat we de top verlieten waren de twee weer terug geheveld naar het minibusje waar ze oorspronkelijk vandaan kwamen.
Niet ver van de top is er een stuk eeuwenoud oerbos dat de "Mossy Forest" heet. Een vreemde plaats omdat de steeds tegen de berg optrekkende wolken een uitstekend milieu hebben geschapen voor weelderige mossen. Een vreemde plaats die je eigenlijk in de mist moet zien.
Na deze stop werd het weer tijd voor thee, en wel de fabriek waar de "Boh Tea" wordt verwerkt en gemaakt. Met mijn beperkte kennis van het maken van zwarte thee kon ik wel meteen zien dat het er hier anders aan toe ging dan op de hellingen in Sri Lanka. Grote heggenscharen die als een slede over de theestruiken glijden knippen alles af wat zich boven het maaiveld bevindt. Inclusief stelen zo dik als luciferhoutjes. De kwaliteit wordt pas bepaald aan het einde van het proces door een serie zeven en niet aan het begin door een getraind oog en een kleine Srilankaanse vrouwenhand.
Bij de fabriek was een klein museum en een kantine waar we ook meteen van de lunch konden genieten. Maar daar kwam weinig van terecht! Een Euro voor een minuscuul kokoskoekje en een Euro voor een kartonnen bekertje thee is echt teveel van het goede. Zeker als je bedenkt dat het spul daar wordt gemaakt!
Dus met een halfvolle maag, we hadden koekjes en appels bij ons, gingen we weer verder naar de "Butterfly Farm" die achteraf gezien nog het meest interessante van de dag bleek te zijn. Vreemde insecten die je alleen maar op tv hebt gezien zag je hier in het echt. Vooral de insecten die op bladeren lijken en enorme wandelende takken zijn zeer vreemd.
Als toetje kregen we nog een bezoek aan een aardbeienfarm toegereikt. We waren vandaag zo snel geweest dat daar nog ruimte voor was voordat we twee Engelse jongens om twee uur bij de bushalte moesten afzetten. Zelf kan ik geen aardbeien meer zien! Als kind heb ik zoveel aardbeien moeten eten dat ik er een hekel aan heb gekregen. Maar voor alle anderen die niet uit de aardbeienhoofdstad Zaltbommel komen was het een leuke afsluiting van deze excursie. We hadden allemaal genoten en we konden nu wel wat rust gebruiken.
De korte rustpauze werd een lange en aan het einde van de middag vond ik dat ik wel een paar biertjes had verdient! Het was meer dan gezellig en de biertjes gingen er goed in. Ze gingen er zelfs zo goed in dat ik na drie biertjes mijn fotocamera vergat mee te nemen naar het Indiase restaurant waar ik natuurlijk weer voor de naan set ging en deze keer aangevuld met kikkererwten kerrie. Maar niets gemist want alle foto's van de laatste drie diners lijken op elkaar.
Gelukkig konden we dit mooi verblijf afsluiten op het terras van Twin Pines, Steve en de jongens ware ook van de partij en zelfs Lyka was er bij komen zitten. We hebben er allemaal een paar gedronken totdat alle blikjes om kwart voor elf leeg waren.
