Met al die biertjes van gisterenavond in mijn lichaam was het vandaag heerlijk uitslapen. Ik hoef jullie natuurlijk niet te vertellen dat ik al zo vaak in Kuala Lumpur ben geweest dat er weinig plaatsen over zijn waar ik nog niet ben geweest. Of het moeten plaatsen zijn waar je met het openbaar vervoer moeilijk kan komen.
Vandaag hadden we de traditionele afspraak met mijn vriend en collega amateurfotograaf Chan Kok Kuen, oftewel KK. We zouden eerst gaan eten en dan fotograferen. KK pikte ons bij het hotel op en tijdens de autorit naar het restaurant haalden we herinneringen op en spraken ontspannen over van alles en nog wat. Helaas wat het restaurant, waar je vanaf je tafel een prachtig uitzicht had over de verlichte skyline van Kuala Lumpur, voorgoed gesloten. Problemen met de vergunning of zoiets volgens de bewaker die aan het begin van de oprit stond.
Maar KK wist vanzelfsprekend nog wel een andere bijzondere plaats waar we heerlijk zouden kunnen eten. Een Saté restaurant! Een enorm restaurant genaamd "Saté Kajang restaurant" waar elke avond honderden kilo's kip en lam aan de bamboestokjes geregen. We bestelden om te beginnen maar eens veertig stokjes, twintig kip en twintig lamssaté. Een nasi goreng en een mee goreng en voor KK zo'n ongelofelijk groot gekleurd en extra zoet geschaafd waterijsje. En dat werd stevig buffelen! De stokjes verdwenen één voor één in de satésaus die we met een flinke schep sambal wat pittiger hadden gemaakt. Drie kwartier later was de tafel een slagveld en waren alle borden leeg.
En nu gaan we foto's maken! Mijn nieuwe statief moest feestelijk in gebruik worden genomen. Putrajaya moest de nieuwe, door dr. M bedachte, hoofdstad van Maleisië worden. Maar zo is het niet echt gelopen, natuurlijk moesten alle departementen van de regering hier verplicht naar toe verhuizen maar het grootste gedeelte van de ambassades zagen al die plannen niet zo zitten en die bleven gewoon in KL. Het ontbreken van degenlijk openbaar vervoer werkte de verhuizingen en acceptatie natuurlijk ook tegen. Wat moet een ambassade doen op een plaats die niet of heel erg moeilijk te bereiken is?
Je moet eerlijk bekennen dat Putrajaya prachtige moderne architectuur heeft en dat ze bij het plannen goed hebben nagedacht, ook zijn de mooiste en beste materialen vanuit de hele wereld hier naar toe gebracht om dit kroonjuweel van Maleisië te realiseren.
Maar wat heb je aan topmaterialen als de bouwvakkers uit een arm gedeelte van Bangladesh komen? Dat zijn gewoon slaven die voor een handvol rijst hier naar toe zijn gekomen om te werken. En als je uitgebuit wordt dan is het resultaat meestal niet het beste.
Desalniettemin is en blijft het van een afstand mooi om te zien aan de oppervlakte. Na een heerlijke avond met lekker eten en lekker fotograferen stapten we rond middernacht weer ons hotel binnen. Nuchter, zoals de titel van dit verhaal al zegt!
