Niet elke dag is opwindend als in een avonturenfilm. Soms hoop je dat het wel zo zou zijn maar de waarheid is natuurlijk anders.
Na de stevige wandeling van gisteren met de bijbehorende problemen vond ik het vandaag weer een prima dag om wat rustiger aan te doen. Een beetje door Ipoh slenteren, wat eten en zijdelings wat bezoeken.
Toen ik om acht uur op stond liet ik Lyka maar voor wat ze was en ging verder waar ik gisteren was opgehouden. De foto's van deze reis controleren, catalogiseren en publiceren. Verhalen over onze avonturen schrijven en nakijken. Publiceren op de weblog en de foto's die ik net heb opgeladen naar de server invoegen. En zo stonden er binnen twee uur tijd weer drie verhalen klaar om gepubliceerd te worden.
De boterhammen met chocoladepasta en pindakaas gingen er in als koek met een beker Nescafé. Ja we zijn nu bijna echte budget rugzak artiesten met de pindakaas en chocoladepasta in de rugzak. Nadat ook Lyka was opgestaan en haar ochtendtoilet had uitgevoerd was het al tijd om op pad te gaan. Eerst een lunch en dan naar het enige museum dat Ipoh rijk is.
Er werd vandaag niet geklaagd over wat en waar we gingen eten! In het eerste de beste restaurant dat ik voldoende assortiment vond hebben vielen we neer en nadat we van een gesluierde vrouw een bord witte rijst hadden gekregen konden we die zelf volscheppen. Kip, vis, garnalen en groenten, al dan niet in een lichte of zware kerriesaus. Het was verrukkelijk en ook de Coke light die ik voor deze gelegenheid uit de koelkast had genomen smaakte hemels.
Ik ben namelijk bijna helemaal gestopt met suiker en aspartaam! Deze week heb ik een artikel gelezen over de afhankelijkheid van deze twee stoffen. Onderzoeken in de USA en Canada geven sterke indicaties dat de verslaving aan zoetstoffen, al dan niet kunstmatig, sterker zou zijn dan die aan nicotine! Nu heb ik zelf nooit gerookt maar uit mijn omgeving weet ik hoe moeilijk het is om hiermee te stoppen.
Mijn drinkgewoontes waren al niet al te gezond en met suiker was ik al gestopt in verband met mijn diabetes maar de inname van aspartaam in light frisdranken was de lucht in geschoten. Dus ik probeer nu alleen nog zwarte of groene thee te drinken, warm of koud.
Op weg naar het "Darul Ridzuan Museum" wandelden we langs het "St. Michael's Institution", een imposant gebouw waar tijdens de Engelse overheersing de kinderen van de nobelen en welgestelden hun onderwijs kregen, cricket speelden en zonder twijfel van hun gin tonic in de club genoten. Gelukkig zijn zulke gebouwen gespaard gebleven voor de slopershamer.
Na een lange wandeling onder een brandende zon bij het "Darul Ridzuan Museum" aangekomen was er een kleine tegenvaller. De normale collectie was niet bezichtigen omdat er een speciale expositie was over begrafenisrituelen in Zuid-oost Azië. En toevallig heb ik die expositie al een keer in Kuala Lumpur bezocht. Voor de RM 3 (€ 0,75) entree hoefden we het niet te laten maar Lyka had toch geen interesse en zo gingen we verder richting het majestueuze treinstation van Ipoh.
En ook daar heeft de tijd niet stil gestaan. De toegang was dichtgespijkerd met houten platen en de eens zo mooie en drukbezochte ruimtes en galerijen waren niet meer toegankelijk. Ik hoop dat het voor een renovatie is maar ik hou mijn hart vast. Laat er alsjeblieft geen KFC met haar vette kipkluifjes verschijnen.
En zo zat deze dag er dan alweer bijna op zonder een hoogtepunt of zelfs een interessante ervaring. De lucht werd snel donker en we waren net voor de zware regenbui weer op de kamer. Vanaf het bed zagen we de dikke regendruppels de wereld buiten veranderen. Regen in de namiddag is heel normaal in Maleisië. Dus een echt droog seizoen bestaat er niet!
Voor het avondeten wilden we op onze laatste avond niet al te avontuurlijk zijn en de maaltijd die ons het beste was bevallen herhalen. De taugé ajam met een paar flessen bier erbij was een prima keuze. We liepen over de langzaam opdrogende weg richting de stad. Het was na de regenbui minder warm maar de drukkende luchtvochtigheid bracht je toch aan het zweten.
De kip met taugé was overheerlijk en ook de koele Carlsberg biertjes smaakten als vanouds. Ik proefde een vleugje sesam olie in de saus die over de kip was gegoten. En dit bewijst eens te meer hoe delicaat de Chinese gerechten kunnen zijn. Het waren maar drie maar drie flessen maar het was voldoende om ons samen naar huis te laten slingeren.
Welterusten Ipoh, bedankt voor de leuke dagen en tot ziens.
