Vandaag is dus de dag die me er helemaal aan herinnerd dat vroeg opstaan belangrijk is als je onderweg bent! Na het gevecht van gisteren besluit ik ook maar om tot negen uur op mijn bed te blijven liggen. Een hele foute beslissing blijkt wanneer ik mijn MacBook opstart en mijn berichten nakijk.
Een bericht van mijn vriend Patrick Teo uit Malacca brengt een brok in mijn keel. Vandaag is één van de belangrijkste festivals van de Chinese Hokkien bevolking in Malacca.
Helaas is het te laat om nu nog te vertrekken. Ik ben enorm kwaad op mezelf dat ik heb toegegeven om maar als een zombie op bed te blijven liggen. Dit voor mij een nieuw begin, met of zonder Lyka. Ik ga vanaf nu gewoon doen wat ik wil doen en als ze niet mee wil dan blijft ze maar op de kamer.
Kwaad op mezelf maar ook blij dat ik nu eindelijk de knoop heb doorgehakt.
Opgelucht gaan we op pad naar Pudu Plaza waar ik bij YL Camera wil kijken naar een draadloze afstandsbediening voor mijn D700. Dat kleine vernuftige apparaatje dat KK op zaterdagavond bij hem speelt nog steeds door mijn hoofd. Het was geweldig om te zien hoe de afstandsbediening in combinatie met het statief alles een beetje gemakkelijker maakte. Nadat ik eerst via Facebook, ja ik gebruik het ook nog maar niet meer zo vaak als eerst, aan KK om het merk van de afstandsbediening heb gevraagd vertrekken we na het antwoord richting de camerashop.
Natuurlijk hebben ze dat apparaat op voorraad. Hoewel het niet echt gemakkelijk is om het aan de praat te krijgen, er moest één van de 16.000.000 frequenties worden ingeschakeld. Eenmaal aan de praat gekregen wist ik dat dit de laatste aankoop was geweest. Ik had nu al meer dan € 1.100,- aan fotoapparatuur uitgegeven en dat is voldoende voor het hele jaar! Nou ja, de Nikon D800 is onderweg en misschien dat ik me tot de aankoop kan laten verleiden later dit jaar.
Lyka was opvallend rustig en opvallend actief vanmiddag. Misschien dat ze de boodschap dan toch had gekregen. Ik was nog steeds enorm teleurgesteld dat ik het Wangkang festival in Malacca door mijn eigen toegevendheid had moeten missen. Dit festival keert onregelmatig terug op de kalender en niemand weet wanneer de volgende is. Er zijn er zelfs pas drie geweest zover de geschiedenis kan nagaan. De vorige festivals waren in 1919, 1933 en 2001.
We gingen met de monorail naar Chow Kit vanwaar we weer rustig terug naar Pasar Seni wandelden. De kleine drie kilometer werden zonder klagen afgelegd. Veel trek had ik niet en Lyka's hoofd stond ook niet naar eten. Een naan met daal een een kerrie was voldoende om de kleine trek na de wandeling te stillen.
En dan maar weer naar de kamer om wat te rusten, de foto's na te kijken en wat te schrijven. We spraken in ieder geval af dat we vanavond met het statief en de nieuwe afstandsbediening op stap te gaan om foto's op de Dataran Merdaka te schieten.
Op weg naar de Dataran Merdaka kwamen we Langs Petaling Street waar de laatste avond van het Chinese nieuwjaar uitbundig werd gevierd. Dansende draken en vuurwerk!
Uit medelijden met mezelf voor de gemiste kans van vandaag koos ik er maar voor om op één van de vele terrassen een koud biertje te bestellen. En dat werden er twee, en toen kwam ook de trek toen we de geuren van de vele geserveerde gerechten om ons heen opsnoven.
Nasi Goreng, Sizzling Pork en Boksoi in oestersaus. Het was te weinig eten voor teveel geld! Een laatste biertje om de bittere smaak weg te voelen en een rekening die anderhalf keer teveel was voor het geleverde eten en diensten. Dit is nu dus echt de laatste keer dat ik bij dit restaurant geweest ben.
Met een dubbele virtuele kater was de emmer voor me vandaag nog niet helemaal leeg. Op de Dataran Merdaka aangekomen waren alle gebouwen in duisternis gehuld! Ik hoefde niet lang na te denken om achter in mijn onderbewustzijn een herinnering te vinden die me vertelde dat op maandag de lichtjes niet aan gaan.
Opnieuw een test voor mijn getergde moraal!
'Als je het niet kan veranderen dan moet je er ook niet tegen vechten!'
Ik wil geen Don Quichot zijn die tegen windmolens vecht! Dus nam ik mijn verliezen en ging op mijn kamer aan, met Lyka in mijn kielzog.
