Krabi (Boonsiam Hotel) 5502), donderdag 6 februari 2020
Ik ben extra gemotiveerd op deze ochtend! Zodra de wekker zich om zes uur laat horen spring ik uit bed, kleed me aan en ga naar de kleine keuken tegenover onze kamer om kokend heet water op de koffie in het filter te schenken. Ik ben vroeg, maar de beheerder is me al voor geweest. Er ligt al brood en er staan eieren naast de kleine gaskookplaat. Persoonlijk heb ik oog voor de schaal met bananen. Met een gevulde koffiepot en twee bananen loop ik terug naar kamer 3. Binnen zitten heeft geen zin dus neem ik plaats op het zitje voor de kamer.
Om kwart voor zeven maak ik, zoals afgesproken, Lyka wakker. Ook Lyka is opvallend snel uit de veren. Het waarom laat zich raden. We willen zo snel mogelijk weg van dit eiland. Een nacht is genoeg voor ons! Terwijl Lyka haar rugzak inpakt loop ik naar de 7-11 om de gebruikelijke tosti’s voor ons ontbijt te halen. Slechts 39 baht (€ 1,25) voor ons tweeën, dat is toch een koopje? In het hotel wacht meer koffie om wakker te worden. Mijn inpakken gaat automatisch en ik ben binnen vijf minuten klaar. De motor wordt naar een plaats dichterbij onze kamer gereden en komt tot stilstand op een plekje waar we gemakkelijk kunnen bepakken. De getatoeëerde Zweed kijkt geïnteresseerd toe. We nemen afscheid en ik start de motor.
‘Snel weg hier!’, giert er door mijn hoofd. En dat snel weg blijkt een probleem. Zelfs om half acht is het al erg druk op de weg met mensen die zich allemaal hebben verslapen en als maniakken rijden om enkele seconden achterstand in te halen. Spelen met je leven omdat je vijf minuten langer op bed bent blijven liggen! Een bekend verschijnsel bij de luie Thai. Zonder af te stappen, en te pauzeren, gooi ik de tank van de Honda Phantom vol bij een groot tankstation en we gaan vol gas weer verder. Meestromen met dezelfde snelheid als de maniakken is het veiligst.
En dan, na tachtig lange minuten hyper geconcentreerd rijden, is er eindelijk de rust van een strand aan de noordkant van Phuket. We hebben het overleeft! We houden hier de eerste pauze en eten de bananen en drinken het laatste restje koffie. Op een steenworp afstand rijden er honderden minibusjes met hoge snelheid voorbij. Zij zijn de slagaders van de toerisme industrie, vol met toeristen tussen Phuket, Khao Lak, Surat Thani, Hat Yai, Krabi, Koh Larn en Trang, een bron van inkomsten die langzaam aan het opdrogen is. De westerlingen komen niet meer naar Thailand omdat het veel te duur is geworden en met de mondiale uitbraak van het Coronavirus zijn ook de aankomsten van Aziaten tot een plotselinge stilstand gekomen.
Lyka maakt zonder dat ik het weet een foto wanneer we over de brug “het eiland Phuket” verlaten.
‘Vaarwel Phuket’, spreek ik zachtjes in mezelf terwijl we over de brug rijden.
Ik weet voor 99,99% zeker dat ik hier nooit meer zal komen. Er zijn veel betere, en goedkopere, plaatsen in Thailand om je tijd door te brengen met zand, zee en een koud drankje. We moeten nog een stevig eind over de vierbaans snelweg totdat we eindelijk op provinciale wegen terecht komen. De rust keert terug en het verkeer neemt significant af.
Het landschap veranderd in het voor Krabi zo kenmerkende “Karst Lime Mountains”. Het is schitterend om over haast lege wegen door dit landschap te kunnen rijden. Het valt me wel op dat er zeer veel controles onderweg zijn. Politiecontroles waarbij alleen automobielen, toeristen in korte broeken en Thai zonder helm worden gecontroleerd. Mijn witte gezicht met de brede glimlach lijkt altijd de reden om ons direct te gebaren dat we door mogen rijden.
Een groep Birmezen bovenop een verse oogst van oliepalm vruchten zwaaien uit volle macht naar de passerende buitenlander met het kleine donkere vrouwtje achterop. Mooie anonieme ontmoetingen in een nog mooier landschap.
Het Boonsiam Hotel in Krabi is een zeer aangename verrassing voor de prijs die we moeten betalen. Slechts 400 baht (€ 12,13) is een koopje. Het is zelfs nog aangenamer wanneer we beseffen dat we hier twee nachten zullen verblijven. De eerste keer sinds ons vertrek uit Nangrong hoeven we morgen niet onze rugzakken in te pakken.
We brengen de middag in alle rust door en komen tot ontdekking dat het internet ècht aan de heel slechte kant is! De verbinding wordt steeds verbroken en dat maakt communiceren met banken en dergelijke heel erg moeilijk. Ook met het verwerken van de foto’s blijkt het haast ondoenlijk om de foto te “geotaggen”, dat is de coördinaten waar de foto is genomen in het digitale bestand plaatsen. Uiteindelijk ga ik maar op zoek naar een 7-11 voor wat drinken en snacks voor de komende twee dagen in te slaan.
Recht tegenover de 7-11 zie ik het “Hayatee Halal Restaurant”. De menukaart op de muur lijkt me goed dus daar komen we voor het avondeten terecht. Noedels in sojasaus met kip, gebakken rijst met kip en garnalen met broccoli voor de weggeefprijs van 180 baht! Dat zijn wel andere prijzen dan in Phuket en het is voor ons direct de bevestiging dat we de juiste keuze hebben gemaakt! Morgenvroeg doen we rustig aan waarna we een rondje langs de stranden van Krabi gaan maken.
