Trang (Trang Hotel) 348), zondag 9 februari 2020
Na de twee nachten, in Krabi heb ik er ook voor gekozen om twee nachten in Trang te verblijven. Deze keer nemen we wel een èchte rustdag. Het is namelijk zondag en het internet is goed dus keek ik er naar uit om vanavond naar de kraker tussen AZ en Feyenoord èn natuurlijk de altijd moeilijke uitwedstrijd van Ajax bij FC Utrecht te kijken. Helaas kreeg ik vandaag het nieuws dat de storm “Ciara” in Nederland ervoor heeft gezorgd dat de vier voetbalwedstrijden in de Eredivisie voor deze zondagmiddag zijn afgelast.
Het is niet anders dus maken we er maar een lekkere rustige zondag van. Gisteren was het een Boeddha dag, Maka Bucha, het was dus te verwachten dat het niet erg druk zou zijn in deze stad en ook dat de meeste winkels gesloten zouden zijn. Alcohol mag 24 uur niet worden verkocht behalve bij de kleine “pappa en mama winkels” die elke baht goed kunnen gebruiken.
Maar ook op deze zondag is de stad Trang, een stad met meer dan 70.000 inwoners, compleet uitgestorven. Lyka maakt een grapje over de Amerikaanse TV-serie “The Walking Dead”. Het mag vreemd klinken voor een stad in Thailand maar ook de restaurants zijn heel erg dun gezaaid terwijl we toch op een steenworp van het treinstation logeren. Er zouden hier toch best wat toeristen moeten passeren?
Voor de lunch gaan we dus op zoek naar een restaurant dat op dit tijdstip geopend is. We hebben er een gevonden op loopafstand en op zoek naar het restaurant passeren we deze hele mooie muurschildering.
We moeten om het hele blok lopen voordat we de ingang tot het “Laytrang Restaurant” hebben gevonden. Het zijn eigenlijk twee restaurants, een binnen, waar de bekende Thaise gerechten worden geserveerd, en een buiten waar er “Dim Sum” in grote roestvast stalen ketels staan te stomen. Dat wij Thais buiten willen eten wekt al genoeg verwarring bij het personeel die zelfs het engelse woord “No” niet machtig zijn! Uiteindelijk krijgen we toch een kaart in het engels, speciaal voor buitenlanders, waar de prijzen hoogstwaarschijnlijk zijn opgehoogd en gerust pittig kunnen worden genoemd.
Lyka kiest voor de bekende “Chicken Cashew Nuts” en ik ga voor de “Hong Kong Noodles”. Èn hoge prijzen èn kleine porties krijg je gewoonlijk alleen in voorgeschoteld in toeristen paradijzen. Maar dit bewijst dat het ook in een uitgestorven stad in Zuid-Thailand mogelijk is. Gelukkig smaakt het ons prima en dat is dan ook weer een plusje voor dit restaurant.
Na het afrekenen, er wordt ook nog eens een vreemde toeslag berekend, want we komen in totaal uit op 227 baht, inclusief een flesje water, roept de man achter de kassa: ‘See you again tonight!’
‘Nou, dat denk ik niet’, zeg ik hardop in Nederlands waarna het hele personeel schaapachtig naar ons lacht.
We belonen ons vandaag op deze rustdag na de lunch met een ijsje. Een meloen ijsje dat we ooit hebben ontdekt in Zuid-Korea. Op de terugweg naar het hotel, met het ijsje nog in de hand, passeren we het restaurant genaamd “Steak Bar”. De kok staat buiten achter de BBQ te bakken en te braden, hij groet ons vriendelijk in het voorbijgaan, en om eerlijk te zijn ruikt het heerlijk. Lyka en ik kijken elkaar aan, knikken tegelijk en de plaats voor het avondeten staat vast.
Ik baal er nog steeds van dat het voetbal niet doorgaat, ik had er echt naar uitgekeken. In plaats van voetbal maak ik van de middag gebruik om een hele berg foto’s te verwerken en twee verhalen te schrijven. Dat gaat weer sinds een paar dagen omdat ik het geschil met de gemeente van me af heb gezet.
Voorlopig voor de laatste keer: Wat is er nu precies aan de hand?
• Op 1 oktober 2014 sluit de telefoonwinkel aan de Omhoeken haar deuren na een poging van een bekende Nederlandse oplichter om de winkel te kapen en onderhands door te verhuren. Het zou een jarenlang traject worden om dat “via de rechter” aan te vechten.
• Gelukkig weet ik dat op tijd te verhinderen waarna ik besluit om het retail verhuur op die plaats maar te laten voor wat het is. Wij maken van de lege winkelruimte weer de woonkamer van ons woonhuis zodat de situatie weer is zoals het de langste tijd ook is geweest.
• Wij willen ons laten inschrijven als bewoners op het oude adres van de opgeheven telefoonwinkel. De gemeente weigert dat en zegt dat het adres Omhoeken 11 niet bestaat en ook nooit bestaan heeft. De notariële akte van splitsing spreekt dit tegen maar dat document wordt door ge gemeente genegeerd. Uiteindelijk krijgen we van de gemeente een schriftelijke bevestiging dat ik, samen met Lyka, sta ingeschreven als bewoners van het woonadres Omhoeken 9.
• In januari 2015 krijg ik de aanslag gemeentelijke belastingen van de gemeente Zaltbommel waarop het Omhoeken 9 nog steeds als “in hoofdzaak niet woning” (dus winkel) wordt aangeslagen. En dat terwijl de aanslag gemeentelijke belastingen naar ons nieuwe woonadres Omhoeken 9 is gestuurd.
• Ik neem opnieuw telefonisch contact op met de gemeente dat er wellicht iets mis is gegaan en dat mijn melding over Omhoeken 9 niet juist is verwerkt. Ze beloven er naar kijken en ik hoor er verder niets meer van. Ondertussen heb ik ook een verzoek tot kwijtschelding aangevraagd. Ook daar hoor ik heel 2015 niets meer over van de gemeente Zaltbommel.
• In januari 2016 krijg ik de aanslag gemeentelijke belastingen van de gemeente Zaltbommel waarop het Omhoeken 9 nog steeds als “in hoofdzaak niet woning” (dus winkel) wordt aangeslagen. En dat terwijl de aanslag gemeentelijke belastingen naar ons nieuwe woonadres Omhoeken 9 is gestuurd.
• Ik weer bellen met de gemeente en ik krijg opnieuw te horen dat het allemaal klopt. Alle aangevoerde feiten en motiveringen worden genegeerd. Ze beloven er naar kijken en ik hoor er verder niets meer van. Op zich moet dat heel vreemd zijn want even navragen bij de afdeling die het “Basisregistratie Personen (BRP)” beheert zal opleveren dat ik al vanaf 7 oktober 2014 op het gewraakte adres sta ingeschreven als bewoner van het woonhuis met dat nummer!
• Ik wordt er onderhand een beetje moe van en vraag ook over 2016 kwijtschelding aan. Er moet toch iemand op de afdeling belastingen van de gemeente Zaltbommel wakker worden?
• In januari 2017 krijg ik de aanslag gemeentelijke belastingen van de gemeente Zaltbommel waarop het Omhoeken 9 nog steeds als “in hoofdzaak niet woning” (dus winkel) wordt aangeslagen. En dat terwijl de aanslag gemeentelijke belastingen naar ons nieuwe woonadres Omhoeken 9 is gestuurd.
• Ik weer bellen met de gemeente en ik krijg te horen dat het allemaal klopt. Tegenstribbelen heeft geen zin want de hoorn wordt er op de andere kant opgegooid. Einde gesprek! Op zich moet dat heel vreemd zijn want even navragen bij de afdeling die het “Basisregistratie Personen (BRP)” beheert zal opleveren dat ik al vanaf 7 oktober 2014 op het gewraakte adres woon!
• Ik wordt er nu wel heel moedeloos van en vraag ook over 2017 kwijtschelding aan. Er moet toch iemand op de afdeling belastingen van de gemeente Zaltbommel wakker worden?
• Ondertussen hoor ik niets over de verzoeken tot kwijtschelding over de jaren 2015 en 2016! Op 10 mei 2017 dien ik een verzoek in op grond van de “Wet openbaarheid van bestuur”. Ik krijg een korte reactie van de afdeling belastingen van de gemeente Zaltbommel! Tijdens mijn ochtendwandeling krijg ik een telefoontje van mevr. Verschut-Blijenberg met de mededeling dat ze op het gemeentehuis van Zaltbommel wel wat anders te doen hebben dan een lastige inwoner van onzinnige informatie te voorzien! Ook nu eindigt het gesprek plotsklaps omdat het gemeentehuis de verbinding verbreekt!
• In januari 2018 krijg ik de aanslag gemeentelijke belastingen van de gemeente Zaltbommel waarop het Omhoeken 9 nog steeds als “in hoofdzaak niet woning” (dus winkel) wordt aangeslagen. En dat terwijl de aanslag gemeentelijke belastingen naar mijn woonadres Omhoeken 11 is gestuurd. Ja, Omhoeken 11! Het woonadres Omhoeken 11 is weer boven water gekomen! Wij hebben een ander huisnummer maar er is geen stoel verplaatst tijdens de verhuizing. Op de aanslag gemeentelijke belastingen wordt mijn woonadres helemaal niet vermeld! Wij wonen dus in een woning die niet bestaat?
• Ik wordt er nu helemaal moedeloos van, en de afdeling belastingen van de gemeente ook omdat ze hun fouten niet meer kunnen verhullen, en vraag ook over 2018 maar kwijtschelding aan. Er moet toch iemand op de afdeling belastingen van de gemeente Zaltbommel wakker worden?
• Ondertussen hoor ik niets meer over de verzoeken tot kwijtschelding over de jaren 2015, 2016 en 2017! Ook een antwoord op mijn verzoek in op grond van de “Wet openbaarheid van bestuur” 10 mei 2017 heb ik nog steeds geen antwoord ontvangen.
• Laat ik tussentijds even duidelijk zijn dat ik ten aller tijde aan de afdeling belastingen van de gemeente Zaltbommel heb laten weten dat ik mijn belastingplicht voor 100% begrijp en dat ik van plan ben om de belastingen te betalen. Maar wel de juiste belastingen! Ik betaal tenslotte ook niet de wegenbelasting voor de auto van de buurman!
• In maart 2019 krijg ik de aanslag gemeentelijke belastingen van de gemeente Zaltbommel. Normaal kreeg ik die altijd in januari toch? De reden hiervoor is dat er haastwerk van wordt gemaakt omdat ik een gesprek heb met mevr. Verdijk en een jurist van de gemeente! Ze zijn dus eindelijk wakker geworden! En wat blijkt? Eindelijk zijn de gewraakte adressen verdwenen. Ook ons woonadres is nu eindelijk op de aanslag verschenen! En dat terwijl de aanslag gemeentelijke belastingen ook naar mijn juiste woonadres Omhoeken 11 is gestuurd. Dat is voor dit jaar in ieder geval al bijna € 700,- minder aan foutieve gemeentelijke belastingen! Voor een korte tijd leef ik met de hoop dat nu de gemeente haar eigen fout geeft gevonden en gecorrigeerd en ook de voorgaande aanslagen zullen worden gecorrigeerd. Die gecorrigeerde aanslagen wil ik met plezier betalen. Iedereen moet nu eenmaal belasting betalen, maar wel de juiste belastingen!
• Maar zo werkt dat niet bij de afdeling belastingen van de gemeente Zaltbommel!
• Ik ben er nog steeds moedeloos van en vraag ook over 2019 kwijtschelding aan omdat de aanslag nog steeds niet correct is.Ondertussen hoor ik niets over de verzoeken tot kwijtschelding over de jaren 2015, 2016, 2017 en 2018!
• Maar er gebeurd een wonder! Alle verzoeken om kwijtschelding worden in een keer afgewezen zonder een motivering waarom? Op zich toch vreemd? Wanneer de gemeente een besluit neemt doen ze dat toch niet met een dobbelsteen? Ze zouden hun besluit normaal gesproken toch moeten motiveren en onderbouwen?
• In januari 2020 komen de dwangbevelen en dreigt beslaglegging op mijn bezittingen. En dat terwijl ik met John van Opstal van de gemeente Zaltbommel in onderhandeling ben over een betalingsregeling. Werken de verschillende afdelingen langs elkaar heen? Ik ben zeer verbaasd en neem contact op met een advocaat.
• Zijn uitleg is duidelijk: Ik had in 2015 binnen zes weken na dagtekening van de aanslag gemeentelijke belastingen naar de rechter moeten stappen om tegen, de duidelijk aantoonbare, fout van de gemeente bezwaar te maken. En ik begrijp nu dat de gemeente in haar recht staat hoe krom dat ook is! Wat zullen ze met z’n allen gelachen hebben op het stadhuis dat ze me zo te pakken hebben! Hun salaris wordt tenslotte door de inwoners van Zaltbommel betaald en wanneer je die kan naaien dan moet je dat zeker doen! Zo ontstaat er tenslotte ruimte voor een schaal omhoog en meer pensioen aan het einde van je tijd bij de gemeente! Als burger moet je voor elke typefout van een gemeenteambtenaar een advocaat in de arm nemen en naar de rechter gaan. Er zit geen greintje menselijk gevoel meer in het ambtelijk apparaat van de gemeente Zaltbommel! Dus over de vier jaar, voordat de gemeente haar fout zelf corrigeerde, kan ik even bijna € 5.000,- ten onrechte opgelegde gemeentelijke belastingen aftikken! Er zit niets anders op om te betalen aan de belasting deurwaarder! Gemeente Zaltbommel, Meneer Steenbergen en wethouder Kees Zondag bedankt! Ook namens mijn vrouw.
En zo heb ik het van mij afgezet en ga verder met ons op zich niet zo slechte leven!
Na gedane arbeid is het goed rusten! Ik zet de internet radio aan op de laptop en ga lekker op het enorme balkon zitten. Het is tijd voor een koud biertje. Met de arm over de reling kijk ik uit over de lege parkeerplaats en luister naar de bekende meezing deuntjes uit de jaren zeventig en tachtig.
Totdat ik een dikke druppel water op mijn arm voel landen! Een regendruppel? Dat is heel lang geleden dat ik een regendruppel heb gezien of gevoeld! Grote wolken met donkere donderkoppen waaien onze kant op. Een ongemakkelijke gevoel bekruipt me en ik besluit om meteen de weersverwachtingen maar eens te raadplegen op mijn oude iPhone. En wat blijkt? Het gebied in Maleisië dat wij de komende 10 dagen willen bezoeken gaat volgens de verwachting geteisterd worden door zware regen. Nou, daar wordt je niet blij van!
Met de gedachten over de komende dagen in combinatie met de voorspelde regen lopen we samen naar de “Steak Bar”. We moeten lachen om de prijzen op de kaart! Twee borden met voldoende vlees, een portie patat frites èn een grote fles Leo voor de weggeefprijs van 358 baht (€ 10,50). Ik neem nog twee flessen bier mee naar de kamer omdat het ondertussen flink regent. En die regen stemt mij niet blij, het lijkt er op dat het mooie weer voorbij is en dat onze plannen letterlijk en figuurlijk in het water vallen.
Later in bed denk ik na over de alternatieven en de datum van 12 februari, de dag dat we Thailand ècht verlaten moeten hebben! Ik hoop niet dat we door de regen hoeven te rijden want dat brengt weer extra gevaren met zich mee, de gemiddelde snelheid gaat omlaag en hotelboekingen voor de komende dagen kunnen verloren gaan. Vanaf dinsdag gaan we het dus van dag tot dag bekijken en nooit langer dan een dag vooruit te plannen. Welterusten.
Na de twee nachten, in Krabi heb ik er ook voor gekozen om twee nachten in Trang te verblijven. Deze keer nemen we wel een èchte rustdag. Het is namelijk zondag en het internet is goed dus keek ik er naar uit om vanavond naar de kraker tussen AZ en Feyenoord èn natuurlijk de altijd moeilijke uitwedstrijd van Ajax bij FC Utrecht te kijken. Helaas kreeg ik vandaag het nieuws dat de storm “Ciara” in Nederland ervoor heeft gezorgd dat de vier voetbalwedstrijden in de Eredivisie voor deze zondagmiddag zijn afgelast.
Het is niet anders dus maken we er maar een lekkere rustige zondag van. Gisteren was het een Boeddha dag, Maka Bucha, het was dus te verwachten dat het niet erg druk zou zijn in deze stad en ook dat de meeste winkels gesloten zouden zijn. Alcohol mag 24 uur niet worden verkocht behalve bij de kleine “pappa en mama winkels” die elke baht goed kunnen gebruiken.
Maar ook op deze zondag is de stad Trang, een stad met meer dan 70.000 inwoners, compleet uitgestorven. Lyka maakt een grapje over de Amerikaanse TV-serie “The Walking Dead”. Het mag vreemd klinken voor een stad in Thailand maar ook de restaurants zijn heel erg dun gezaaid terwijl we toch op een steenworp van het treinstation logeren. Er zouden hier toch best wat toeristen moeten passeren?
Voor de lunch gaan we dus op zoek naar een restaurant dat op dit tijdstip geopend is. We hebben er een gevonden op loopafstand en op zoek naar het restaurant passeren we deze hele mooie muurschildering.
We moeten om het hele blok lopen voordat we de ingang tot het “Laytrang Restaurant” hebben gevonden. Het zijn eigenlijk twee restaurants, een binnen, waar de bekende Thaise gerechten worden geserveerd, en een buiten waar er “Dim Sum” in grote roestvast stalen ketels staan te stomen. Dat wij Thais buiten willen eten wekt al genoeg verwarring bij het personeel die zelfs het engelse woord “No” niet machtig zijn! Uiteindelijk krijgen we toch een kaart in het engels, speciaal voor buitenlanders, waar de prijzen hoogstwaarschijnlijk zijn opgehoogd en gerust pittig kunnen worden genoemd.
Lyka kiest voor de bekende “Chicken Cashew Nuts” en ik ga voor de “Hong Kong Noodles”. Èn hoge prijzen èn kleine porties krijg je gewoonlijk alleen in voorgeschoteld in toeristen paradijzen. Maar dit bewijst dat het ook in een uitgestorven stad in Zuid-Thailand mogelijk is. Gelukkig smaakt het ons prima en dat is dan ook weer een plusje voor dit restaurant.
Na het afrekenen, er wordt ook nog eens een vreemde toeslag berekend, want we komen in totaal uit op 227 baht, inclusief een flesje water, roept de man achter de kassa: ‘See you again tonight!’
‘Nou, dat denk ik niet’, zeg ik hardop in Nederlands waarna het hele personeel schaapachtig naar ons lacht.
We belonen ons vandaag op deze rustdag na de lunch met een ijsje. Een meloen ijsje dat we ooit hebben ontdekt in Zuid-Korea. Op de terugweg naar het hotel, met het ijsje nog in de hand, passeren we het restaurant genaamd “Steak Bar”. De kok staat buiten achter de BBQ te bakken en te braden, hij groet ons vriendelijk in het voorbijgaan, en om eerlijk te zijn ruikt het heerlijk. Lyka en ik kijken elkaar aan, knikken tegelijk en de plaats voor het avondeten staat vast.
Ik baal er nog steeds van dat het voetbal niet doorgaat, ik had er echt naar uitgekeken. In plaats van voetbal maak ik van de middag gebruik om een hele berg foto’s te verwerken en twee verhalen te schrijven. Dat gaat weer sinds een paar dagen omdat ik het geschil met de gemeente van me af heb gezet.
Voorlopig voor de laatste keer: Wat is er nu precies aan de hand?
• Op 1 oktober 2014 sluit de telefoonwinkel aan de Omhoeken haar deuren na een poging van een bekende Nederlandse oplichter om de winkel te kapen en onderhands door te verhuren. Het zou een jarenlang traject worden om dat “via de rechter” aan te vechten.
• Gelukkig weet ik dat op tijd te verhinderen waarna ik besluit om het retail verhuur op die plaats maar te laten voor wat het is. Wij maken van de lege winkelruimte weer de woonkamer van ons woonhuis zodat de situatie weer is zoals het de langste tijd ook is geweest.
• Wij willen ons laten inschrijven als bewoners op het oude adres van de opgeheven telefoonwinkel. De gemeente weigert dat en zegt dat het adres Omhoeken 11 niet bestaat en ook nooit bestaan heeft. De notariële akte van splitsing spreekt dit tegen maar dat document wordt door ge gemeente genegeerd. Uiteindelijk krijgen we van de gemeente een schriftelijke bevestiging dat ik, samen met Lyka, sta ingeschreven als bewoners van het woonadres Omhoeken 9.
• In januari 2015 krijg ik de aanslag gemeentelijke belastingen van de gemeente Zaltbommel waarop het Omhoeken 9 nog steeds als “in hoofdzaak niet woning” (dus winkel) wordt aangeslagen. En dat terwijl de aanslag gemeentelijke belastingen naar ons nieuwe woonadres Omhoeken 9 is gestuurd.
• Ik neem opnieuw telefonisch contact op met de gemeente dat er wellicht iets mis is gegaan en dat mijn melding over Omhoeken 9 niet juist is verwerkt. Ze beloven er naar kijken en ik hoor er verder niets meer van. Ondertussen heb ik ook een verzoek tot kwijtschelding aangevraagd. Ook daar hoor ik heel 2015 niets meer over van de gemeente Zaltbommel.
• In januari 2016 krijg ik de aanslag gemeentelijke belastingen van de gemeente Zaltbommel waarop het Omhoeken 9 nog steeds als “in hoofdzaak niet woning” (dus winkel) wordt aangeslagen. En dat terwijl de aanslag gemeentelijke belastingen naar ons nieuwe woonadres Omhoeken 9 is gestuurd.
• Ik weer bellen met de gemeente en ik krijg opnieuw te horen dat het allemaal klopt. Alle aangevoerde feiten en motiveringen worden genegeerd. Ze beloven er naar kijken en ik hoor er verder niets meer van. Op zich moet dat heel vreemd zijn want even navragen bij de afdeling die het “Basisregistratie Personen (BRP)” beheert zal opleveren dat ik al vanaf 7 oktober 2014 op het gewraakte adres sta ingeschreven als bewoner van het woonhuis met dat nummer!
• Ik wordt er onderhand een beetje moe van en vraag ook over 2016 kwijtschelding aan. Er moet toch iemand op de afdeling belastingen van de gemeente Zaltbommel wakker worden?
• In januari 2017 krijg ik de aanslag gemeentelijke belastingen van de gemeente Zaltbommel waarop het Omhoeken 9 nog steeds als “in hoofdzaak niet woning” (dus winkel) wordt aangeslagen. En dat terwijl de aanslag gemeentelijke belastingen naar ons nieuwe woonadres Omhoeken 9 is gestuurd.
• Ik weer bellen met de gemeente en ik krijg te horen dat het allemaal klopt. Tegenstribbelen heeft geen zin want de hoorn wordt er op de andere kant opgegooid. Einde gesprek! Op zich moet dat heel vreemd zijn want even navragen bij de afdeling die het “Basisregistratie Personen (BRP)” beheert zal opleveren dat ik al vanaf 7 oktober 2014 op het gewraakte adres woon!
• Ik wordt er nu wel heel moedeloos van en vraag ook over 2017 kwijtschelding aan. Er moet toch iemand op de afdeling belastingen van de gemeente Zaltbommel wakker worden?
• Ondertussen hoor ik niets over de verzoeken tot kwijtschelding over de jaren 2015 en 2016! Op 10 mei 2017 dien ik een verzoek in op grond van de “Wet openbaarheid van bestuur”. Ik krijg een korte reactie van de afdeling belastingen van de gemeente Zaltbommel! Tijdens mijn ochtendwandeling krijg ik een telefoontje van mevr. Verschut-Blijenberg met de mededeling dat ze op het gemeentehuis van Zaltbommel wel wat anders te doen hebben dan een lastige inwoner van onzinnige informatie te voorzien! Ook nu eindigt het gesprek plotsklaps omdat het gemeentehuis de verbinding verbreekt!
• In januari 2018 krijg ik de aanslag gemeentelijke belastingen van de gemeente Zaltbommel waarop het Omhoeken 9 nog steeds als “in hoofdzaak niet woning” (dus winkel) wordt aangeslagen. En dat terwijl de aanslag gemeentelijke belastingen naar mijn woonadres Omhoeken 11 is gestuurd. Ja, Omhoeken 11! Het woonadres Omhoeken 11 is weer boven water gekomen! Wij hebben een ander huisnummer maar er is geen stoel verplaatst tijdens de verhuizing. Op de aanslag gemeentelijke belastingen wordt mijn woonadres helemaal niet vermeld! Wij wonen dus in een woning die niet bestaat?
• Ik wordt er nu helemaal moedeloos van, en de afdeling belastingen van de gemeente ook omdat ze hun fouten niet meer kunnen verhullen, en vraag ook over 2018 maar kwijtschelding aan. Er moet toch iemand op de afdeling belastingen van de gemeente Zaltbommel wakker worden?
• Ondertussen hoor ik niets meer over de verzoeken tot kwijtschelding over de jaren 2015, 2016 en 2017! Ook een antwoord op mijn verzoek in op grond van de “Wet openbaarheid van bestuur” 10 mei 2017 heb ik nog steeds geen antwoord ontvangen.
• Laat ik tussentijds even duidelijk zijn dat ik ten aller tijde aan de afdeling belastingen van de gemeente Zaltbommel heb laten weten dat ik mijn belastingplicht voor 100% begrijp en dat ik van plan ben om de belastingen te betalen. Maar wel de juiste belastingen! Ik betaal tenslotte ook niet de wegenbelasting voor de auto van de buurman!
• In maart 2019 krijg ik de aanslag gemeentelijke belastingen van de gemeente Zaltbommel. Normaal kreeg ik die altijd in januari toch? De reden hiervoor is dat er haastwerk van wordt gemaakt omdat ik een gesprek heb met mevr. Verdijk en een jurist van de gemeente! Ze zijn dus eindelijk wakker geworden! En wat blijkt? Eindelijk zijn de gewraakte adressen verdwenen. Ook ons woonadres is nu eindelijk op de aanslag verschenen! En dat terwijl de aanslag gemeentelijke belastingen ook naar mijn juiste woonadres Omhoeken 11 is gestuurd. Dat is voor dit jaar in ieder geval al bijna € 700,- minder aan foutieve gemeentelijke belastingen! Voor een korte tijd leef ik met de hoop dat nu de gemeente haar eigen fout geeft gevonden en gecorrigeerd en ook de voorgaande aanslagen zullen worden gecorrigeerd. Die gecorrigeerde aanslagen wil ik met plezier betalen. Iedereen moet nu eenmaal belasting betalen, maar wel de juiste belastingen!
• Maar zo werkt dat niet bij de afdeling belastingen van de gemeente Zaltbommel!
• Ik ben er nog steeds moedeloos van en vraag ook over 2019 kwijtschelding aan omdat de aanslag nog steeds niet correct is.Ondertussen hoor ik niets over de verzoeken tot kwijtschelding over de jaren 2015, 2016, 2017 en 2018!
• Maar er gebeurd een wonder! Alle verzoeken om kwijtschelding worden in een keer afgewezen zonder een motivering waarom? Op zich toch vreemd? Wanneer de gemeente een besluit neemt doen ze dat toch niet met een dobbelsteen? Ze zouden hun besluit normaal gesproken toch moeten motiveren en onderbouwen?
• In januari 2020 komen de dwangbevelen en dreigt beslaglegging op mijn bezittingen. En dat terwijl ik met John van Opstal van de gemeente Zaltbommel in onderhandeling ben over een betalingsregeling. Werken de verschillende afdelingen langs elkaar heen? Ik ben zeer verbaasd en neem contact op met een advocaat.
• Zijn uitleg is duidelijk: Ik had in 2015 binnen zes weken na dagtekening van de aanslag gemeentelijke belastingen naar de rechter moeten stappen om tegen, de duidelijk aantoonbare, fout van de gemeente bezwaar te maken. En ik begrijp nu dat de gemeente in haar recht staat hoe krom dat ook is! Wat zullen ze met z’n allen gelachen hebben op het stadhuis dat ze me zo te pakken hebben! Hun salaris wordt tenslotte door de inwoners van Zaltbommel betaald en wanneer je die kan naaien dan moet je dat zeker doen! Zo ontstaat er tenslotte ruimte voor een schaal omhoog en meer pensioen aan het einde van je tijd bij de gemeente! Als burger moet je voor elke typefout van een gemeenteambtenaar een advocaat in de arm nemen en naar de rechter gaan. Er zit geen greintje menselijk gevoel meer in het ambtelijk apparaat van de gemeente Zaltbommel! Dus over de vier jaar, voordat de gemeente haar fout zelf corrigeerde, kan ik even bijna € 5.000,- ten onrechte opgelegde gemeentelijke belastingen aftikken! Er zit niets anders op om te betalen aan de belasting deurwaarder! Gemeente Zaltbommel, Meneer Steenbergen en wethouder Kees Zondag bedankt! Ook namens mijn vrouw.
En zo heb ik het van mij afgezet en ga verder met ons op zich niet zo slechte leven!
Na gedane arbeid is het goed rusten! Ik zet de internet radio aan op de laptop en ga lekker op het enorme balkon zitten. Het is tijd voor een koud biertje. Met de arm over de reling kijk ik uit over de lege parkeerplaats en luister naar de bekende meezing deuntjes uit de jaren zeventig en tachtig.
Totdat ik een dikke druppel water op mijn arm voel landen! Een regendruppel? Dat is heel lang geleden dat ik een regendruppel heb gezien of gevoeld! Grote wolken met donkere donderkoppen waaien onze kant op. Een ongemakkelijke gevoel bekruipt me en ik besluit om meteen de weersverwachtingen maar eens te raadplegen op mijn oude iPhone. En wat blijkt? Het gebied in Maleisië dat wij de komende 10 dagen willen bezoeken gaat volgens de verwachting geteisterd worden door zware regen. Nou, daar wordt je niet blij van!
Met de gedachten over de komende dagen in combinatie met de voorspelde regen lopen we samen naar de “Steak Bar”. We moeten lachen om de prijzen op de kaart! Twee borden met voldoende vlees, een portie patat frites èn een grote fles Leo voor de weggeefprijs van 358 baht (€ 10,50). Ik neem nog twee flessen bier mee naar de kamer omdat het ondertussen flink regent. En die regen stemt mij niet blij, het lijkt er op dat het mooie weer voorbij is en dat onze plannen letterlijk en figuurlijk in het water vallen.
Later in bed denk ik na over de alternatieven en de datum van 12 februari, de dag dat we Thailand ècht verlaten moeten hebben! Ik hoop niet dat we door de regen hoeven te rijden want dat brengt weer extra gevaren met zich mee, de gemiddelde snelheid gaat omlaag en hotelboekingen voor de komende dagen kunnen verloren gaan. Vanaf dinsdag gaan we het dus van dag tot dag bekijken en nooit langer dan een dag vooruit te plannen. Welterusten.
