Chachoengsao (Grand Royal Plaza Hotel) 429), vrijdag 28 februari 2020Ik voel me niet optimaal na acht grote flessen bier. Toch was het de moeite waard met de twee Fransen, hun kinderen en de Duitse Amerikaan Andreas. We hebben gelachen en de problemen in de wereld opgelost. We zaten op dezelfde golflengte en dat maakt veel goed! Om zes uur snooze ik de iPhone voor een uur maar om zeven uur ga ik mijn ding doen. Behalve koffie zetten! Daar moet ik nu even niet aan denken. Het pakken van de rugzak gaat vanzelf en ik voel de stalen spiraalveren van het oude versleten matras nog steeds als ijspikken in mijn rug en zijkant van mijn torso steken. Laat dit nu net de slechtste kamer van het hotel zijn maar de instelling van de nieuwe receptioniste kan mij ook zeer weinig bekoren! Ik heb niet eens trek om erover te klagen. We komen hoogstwaarschijnlijk toch nooit meer in Ayuthaya.
Met alle bepakking op onze rug en in de arm lopen we voorzichtig de steile houten trap af naar beneden, met de schoenen aan dat ten strengste verboden is en overal hangt aangeplakt in een tiental verschillende talen. De twee verschillende ontbijtjes zijn aanvaardbare kwaliteit en gelukkig met roomboter in plaats van margarine dat je bij steeds meer hotels op je bord krijgt. De onkosten worden aan alle kanten gesneden. Zeker nu het een stuk slechter gaat met het toerisme in Thailand.
Zodra we klaar zijn met het ontbijt gaan we beginnen aan een dag waar ik al enkele dagen tegenop heb gekeken. We bepakken de motor en controleren alles meerdere keren. Het zal niet gemakkelijk zijn om onderweg te stoppen en het een en ander aan de bepakking weer in orde te brengen. Pauze’s zullen waarschijnlijk ook niet al te aangenaam zijn. Laten we maar beginnen? Rond negen uur starten we de reis door de hel!
Uur na uur rijden we op slechte wegen omringt door vrachtwagens die elke milieu activist in Europa slapeloze nachten zou bezorgen. Fijnstof wordt hier per kilo uitgestoten en niemand maakt zich er zorgen om. Vrachtwagenchauffeurs wanen zich in Thailand onaantastbaar in hun grote stalen monsters. Het laatste dat je wil is met je motor onder zo’n walsende moordmachine belanden!
Het gebied dat tegenwoordig aan de stad Bangkok wordt toegekend is groter dan de provincie Noord-Brabant! Probeer dat maar eens te ontwijken? In een diepe concentratie rijden we en rijden we. Tijdens de weinige pauze’s probeer ik mijn hoofd weer zo snel als mogelijk leeg te maken en de batterijen weer zover als mogelijk op te laden. De hyper concentratie vreet energie!
De lunch slaan we over om zo snel als mogelijk weer in rustiger vaarwater te belanden. En wanneer we eindelijk in de verkeersluwte van Chachoengsao zijn beland kunnen we opgelucht adem halen. We hebben het er weer in een geheel vanaf gebracht!
Vanaf een minder drukke provinciale weg zien we in de verte een enorme gouden koepel opdoemen. We hoeven er niet lang over na te denken, hier houden we een eerste echte pauze van de dag!
Wat Phrong Akat (Phra Archan Somchai) is indrukwekkend maar nog indrukwekkender is de tempel ernaast!
De “Lord Ganesha Temple” bestaat uit een enorm beeld van de “Olifant god Ganesha”, dit is toch wel heel indrukwekkend.
Maar ook vanuit deze hoek is de “Wat Phrong Akat (Phra Archan Somchai)” te mooi om niet te fotograferen. Zo komt er aan deze korte, maar moeilijke, dag op de motor toch een mooi einde!
Aan de achterkant krijgen we een blik in de keuken van een grote tempel. Ik neem aan dat hier regelmatig grote groepen gelovigen en monniken samenkomen om hun filosofie de delen en te vieren. Wat een slapen pannen!
Het “Grand Royal Plaza Hotel” is precies wat ik me van een enorm hotel aan de rand van de stad op een kruising van twee belangrijke snelwegen had voorgesteld. Een modern functioneel Chinees hotel! Niets steekt boven de middenmoot uit maar alles is aanvaardbaar voor de prijs die we vannacht betalen.
Na een korte rust beginnen we aan het middagprogramma voor vandaag. Ik heb Lyka belooft dat we in de middag “Wat Sothon Wararam Worawihan” zouden gaan bezoeken. Een witte tempel met veel goud die ze op het internet heeft gezien. We parkeren de motor op het vaste stekje naast de markt waar we al zo vaak hebben gestaan.
Precies op het moment dat we we richting de ingang van de tempel willen gaan komt Lyka met de verbijsterende opmerking dat dit toch niet de witte tempel is die op het internet heeft gezien. Nou, dat is goed mogelijk want ik denk dat er tientallen, zo niet honderden, witte tempels over heel Thailand verspreid staan. Nu we hier toch zijn gaan we toch maar even een kijkje nemen.
Het is hier vies drukkend warm en de hoeveelheid Thaise toeristen zijn niet te verklaren. Lyka neemt plaats op een konijn en wanneer we tot de ontdekking komen dat we als buitenlanders ook nog entree moeten betalen zit onze dag er op. In mijn darmen is er een oorlog aan de gang tussen de groene kerrie, de bieren van gisteren en het ontbijt van deze ochtend. Ik kan er niet aan ontsnappen ondanks mijn neutraliteit! Ik moet ècht direct naar het toilet! Met grote snelheid schrijd ik richting de toiletblokken van de tempel aan de overkant van de straat naast de 7-11. Lyka volgt in mijn kielzog.
Gelukkig zijn er ook enkele westerse toiletten aanwezig voor de westerse toeristen en voordat ik mijn short en onderbroek aan een spijker aan de binnenkant van de halve deur, er is een brede spleet aan de onder- en bovenkant, heb opgehangen klopt mijn vrouw op de deur of alles goed is. Het geluid van het in energie omgezette voedsel dat via mijn darmstelsel een weg naar het riool zoekt is voldoende voor haar om als een positief antwoord te dienen. Toiletpapier? Vergeet het maar! Een kraan met een meter slang er aan, flink spuiten totdat alles weer schoon en fris is!
Ik trek mijn onderbroek en short weer aan, hang mijn schoudertas en camera weer op de plaats en zoek een fontein om mijn handen te wassen. Helaas! Dus spoel ik ze nog maar een keer goed af met het water uit de slang! Dat was dus ons bezoek aan de witte tempel!
Omdat er in de middag geen alcohol in Thailand mag worden verkocht, alleen de grotere winkelketens houden zich er aan, zoeken we op de terugweg naar een kleine pap/mam winkel die elke klant verwelkomen om dagelijks de eindjes weer aan elkaar te knopen. Ik koop drie grote flessen Leo bier die in de kamer direct in de koelkast verdwijnen die ik op de koudste stand heb gezet.
Nadat ik de achterstand met de foto’s en verhalen aardig wat heb ingehaald zoek ik een plekje op het balkon van onze kamer. Het is niet het mooiste uitzicht maar geeft me altijd rust wanneer ik daar alleen van mijn ijskoude biertje zit te nippen. We krijgen ander weer volgens het weerbericht. Het is duidelijk want er zijn nu wolken aan de hemel te zien. Laten we hopen dat we de regen voor kunnen blijven?
In mijn gedachten ga ik weer terug naar onze ervaringen en ontmoetingen van de afgelopen weken. Het waren mooie weken, en hoewel onze reis nog niet aan het einde is zijn we nu wel aangekomen op de platgereden paden waar ik veelal de weg al ken en er weinig verrassingen meer zullen komen. Het geeft me een goed gevoel dat we nu bijna veilig aan het einde van de reis zijn beland.
Vanmiddag hadden we al om de hoek van het hotel langs de weg een stapel plastic stoelen gezien met stalen klaptafels erachter. De keuken was ook overduidelijk en zo wisten we ook al waar we deze avond in Chachoengsao zouden gaan eten. De vertrouwde Thaise Pad Krapow, Kai Thiou Moo en Pad Pak Ruam smaakten opperbest. Met nog maar een vertrouwde fles Leo bier was dit een vorstelijke maaltijd. Gelukkig geeft Lyka nu ook toe dat ze van de laatste weken op de motor erg heeft genoten en veel mooie plaatsen onderweg heeft gezien. Dat maakt mijn beleving van de afgelopen weken alleen nog maar beter en mooier. Morgen hebben we een stevige rit voor de boeg maar ik heb goede hoop dat we drukte van het verkeer voorgoed achter ons kunnen laten. Het wordt voor mij weer een stuk gemakkelijker en voor ons een stuk veiliger.
