Wanneer ik om iets over zeven de twee boekjes van de verenigingen, waar we lid van zijn en daarmee gratis toegang hebben, begin te bestuderen of ik het “Linlithgow Palace” kan vinden slaat de angst me om het hart. Ik kijk beide boekjes twee keer door en kan het “Linlithgow Palace” ècht niet vinden. Dat betekend dus dat het ook een onafhankelijke plaatselijke instelling is met een stevige toegangsprijs. En daar heb ik voor de tweede dag op rij ècht geen zin in!
Voor een moment speel ik nog met het idee om door de miezerige regen naar de poort hoog boven het stadje te lopen om te kijken of er misschien iets wordt vermeld over de toegangsprijzen. De beschermende warmte van de camper weerhoud me echter. Dan gaan we vandaag maar wat anders doen!
Lyka wordt op deze ochtend vroeg geroepen want we moeten voor negen uur weer weg zijn van de parkeerplaats. De munten etende machine staat al naar ons te grijnzen. Eigenlijk moet je al vanaf 08:00 betalen maar een kort gesprek met de vriendelijke controleur heeft me dat uur extra tijd cadeau gegeven om in te pakken. We hebben een drukke dag voor de boeg met vier GRATIS bezienswaardigheden.
Wat zijn deze ochtenden toch mooi! De oude diesel gromt onder de motorkap om warm te worden en mijn vinger gaat over het aanraaktoetsenbord van de GPS. Enkele seconden wachten en de kleine maar krachtige computer geeft een route naar de plaats die hebt ingevoerd. Hoeveel huwelijken zijn er in het verleden niet gestrand in de passagiersstoel van een auto met een landkaart in de hand? We gaan richting Stirling, het historisch hart van Schotland.
De eerste halte is in het echt duizend keer meer indrukwekkend dan op de foto’s die ik al eens gezien heb. In principe zijn “de Kelpies” nutteloos. Het zijn twee enorme kunstwerken die zijn uitgegroeid tot een toeristische attractie. Overal om ons heen klikken camera’s en staan de toeschouwers verbaasd te kijken naar deze schoonheid in het kwadraat uitgevoerd in roestvast staal.
Slechts enkele mijlen verder komen we een mooi stukje Schotse techniek. Het “Falkirk Wheel” is een van de mooiste, zo niet dè mooiste, sluis in de wereld. Een enorm wiel met daarin twee bakken vol met water brengt de boten naar het andere niveau. We hebben geluk! We horen om ons heen dat er maar heel weinig boten zijn vandaag en de kans dat we het wiel haar werk gaat doen erg klein is. En dan begint het ook weer zachtjes te regenen!
Lyka ziet dat er hoog boven ons een boot de sluis in vaart. De regen deert me niet terwijl Lyka tevergeefs een plekje zoekt om te schuilen. De regen houd aan en ik hou vol! Zodra de sluis de halve cirkel heeft voltooid en een boot de sluis verlaat is het voor ons het sein dat we de droge warme camper weer gaan opzoeken. We gaan weer verder.
De naam “Stirling Castle” maakt dat het hart van elke Schot sneller gaat kloppen. Hier is geschiedenis geschreven en hier staat de wieg van de natie Schotland. De steile weg naar het kasteel laat de oude camper kreunen en kraken. De natte gladde kinderkoppen onder onze wielen geven me, in combinatie met de stevige helling van de straat, ook ernstige bedenkingen. Gelukkig is er boven op de top van de uitgedoofde vulkaan een goede vlakke parkeerplaats.
Omdat we lid zijn van “Historic Scotland” mogen we £ 29,- plus £ 6,- in de zak houden voor de toegang en de audio-toer. En dat brengt een glimlach op onze gezichten! Ik weet maar weinig te vertellen over het kasteel dus laat ik enkele foto’s het woord voor me doen.
Na de bezichtiging gaan we toch echt aan de lunch! Een heerlijke combinatie van diverse Italiaanse salami’s en een oude Schotse cheddar vult onze magen terwijl we nog eens de beelden van “Stirling Castle” de revue laten passeren. Lidl voorziet ons van veel eten in de eerste weken van onze rondreis.
Voor vandaag hebben we nog een attractie te gaan! “The National Wallace Monument” is zichtbaar vanaf “Stirling Castle” en daardoor roept het de bezoekers. Dus ons ook! De heuvel af blijkt moeilijker dan omhoog. Een lange file vormt zich achter de langzaam naar beneden rammelende Hollandse camper. Eenmaal weer op het asfalt wordt het gelukkig allemaal wat stiller en aangenamer in de cabine.
Bij “The National Wallace Monument” aangekomen blijkt ook deze onafhankelijk te zijn en voor slechts £ 19,98 mogen we naar binnen. Nee dus, niet op dit moment, misschien op de terugweg, ik wil ons budget in de gaten houden. Uitgegeven geld is nu eenmaal later in de reis moeilijk te besparen. Mijn ervaring spreekt!
Bij aankomst in Blairlogie, op de camping “Witches Craig”, grijpt Lyka meteen haar toiletspullen om naar de hete douches te rennen. Het is alweer vier dagen geleden dat we onder het gemalen water hebben gestaan. Ik ga even op de lange bank in de camper rusten van de vermoeiende rit. Even later is het mijn douchebeurt en scheerbeurt. Dat is na vier dagen ook wel weer nodig.
Onze oude camper heeft geen warm water voorziening meer. Wel een (nood)toilet maar de douche gebruiken we natuurlijk niet meer. Wij vinden dat geen probleem. Natuurlijk is zo’n nieuwere moderne camper veel comfortabeler maar zolang we maar om de vier dagen kunnen douchen op een camping is het voor ons al lang goed.
Slakkenhuis pasta Bolognaise met sla en brood is een goede maaltijd hoewel de buitentemperaturen roepen om iets zwaarders met meer calorieën. Onze lichamen moeten tenslotte warm blijven! Onze huishoudaccu krijgt het zwaarder met de dag. Elke regenachtige donkere dag vergt meer elektriciteit dan dat het zonnepaneel kan laden. Ik begin aan de avondfilm met 12.2 Volt en eindig met 11.8 Volt. Voor het eerst in lange tijd zie ik het lachebekje me niet meer toelachen maar met een neutrale gezichtsuitdrukking.
“The hunt for red October” (1990) is natuurlijk een oude film maar daarom niet minder onderhoudend. Het is voor mij een klassieker met een echte Schot in de hoofdrol. Voor het eerst ga ik zonder een aflevering van een komedie naar bed. Morgenvroeg maar eens goed nadenken hoe we dat gaan oplossen.
