Voor het eerst op deze reis sta ik pas na 08:00 onder aan de ladder. Ik voel me redelijk fris, en dat is verbazend na de hoeveelheid heerlijke ciders van gisteren. Een glas uit de bar als herinnering aan deze mooie avond staat op de tafel in de camper. Het is een dik en stevig glas dat deze reis nog wel eens vaak gebruikt zou kunnen worden!
Het eerste dat me vanochtend te doen staat is de rotzooi opruimen want ik was dus toch vergeten het tasje met vuilnis in de vuilnisbak te doen.
Een verhaal op zich!
En dan ben ik ’s avonds na het avondeten de pen om de koelkastdeur te borgen kwijt. Gewoon weg, nergens te vinden! Ik zoek de hele camper af rond het keukenblok en geen borgpen. Hoe kan dat nou? In mijn gedachten ga ik de handelingen na die ik heb uitgevoerd toen we net bij de camper aankwamen. Ik ken mezelf, ik ben een beest met vastgeroeste gewoontes. Zelfs wanneer ik de hoogste stress heb dat ik iets niet kan vinden loop ik er zo naar toe en pak het uit een lade of doos. Ingesleten logica waar ik iets moet opbergen. Maar nu niets! Hoe kan dat?
Terwijl ik met het kleine tasje afval naar de grote vuilnisbak loop probeer ik met met vingers door de buitenkant van het tasje heen de inhoud te identificeren. En ja hoor, in het tasje zit iets dat me aan de vorm van de borgpen doet denken. Aangekomen bij de vuilnisbak ga ik door het afval en vind de verdwenen borgpen.
Dat ik hem niet in het vuil heb gegooid staat voor mij als een paal boven water. Lyka moet het in een opwelling van opruimen hebben weggegooid! Van blijdschap vergeet ik het tasje met overgebleven afval in de vuilnisbak te gooien. Later in bed, voor het slapen gaan, denk ik aan dat tasje. Ik heb absoluut geen zin om naar beneden te klimmen en me weer aan te kleden alleen om een zakje afval in de vuilnisbak te gooien.
Dat het weinige, door de vogels verspreide, afval van ons is is meteen duidelijk. Een kuipje honing en een zakje Zaanse mayonaise met Nederlandse tekst er op kunnen maar van een persoon komen.
De koffie wordt gezet en de telefoon gaat aan de lader. Mijn telefoon gaat nu vreemd doen en ik hoop niet dat hij er binnenkort mee ophoud. De batterij is er aan en moet waarschijnlijk vervangen worden. Zouden de kosten van het vervangen van een batterij opwegen tegen het aanschaffen van een nieuwe?
Omdat er zondagmiddag ook nog een feestje wordt gevierd blijven we een dag langer in St Andrews. Het vertrek is nu vastgesteld op maandagochtend. Bij de receptie is de vriendelijke oudere vrouw die ons gisteren een lift gaf alweer aanwezig. Ik ben er al vroeg bij zodat we in ieder geval niet hoeven te verkassen op zondagochtend. Ik heb zo’n voorgevoel dat mijn hoofd daar niet naar zal staan na de receptie en champagne van zaterdag.
Vandaag staan er weinig zaken op de agenda. Ik moet nog op zoek naar een wit overhemd met korte mouwen en ik moet kijken hoe het met mijn bij Amazon bestelde spullen staat. Het was gisteren zo gezellig dat ik helemaal vergeten ben om te vragen wat er allemaal is gearriveerd. Ik weet dat de boeken zijn aangekomen en de batterijen maar de andere drie items zijn alsnog spoorloos.
Om negen uur steekt Lyka haar hoofd boven het dekbed uit. Ook zij heeft verbazingwekkend de gezellige avond goed doorstaan. Mijn eerste opmerking dat we vanavond weer gaan drinken wordt beantwoord met een wrange glimlach. Dat drinken valt ons steeds moeilijker. Persoonlijk voelt het me steeds onnatuurlijker aan. Een wijntje smaakt me nog wel goed maar die enorme plassen bier en cider gaan me steeds meer tegenstaan.
Dean komt nog even langs om mijn bestellingen van Amazon af te leveren. Ik heb er lang naar uitgekeken wat ik allemaal heb besteld. Alles bestellingen zijn gearriveerd en compleet, alleen de Lay-Zee lijkt niet wat het had moeten zijn. Het opblazen, met een simpele beweging volgens de video op Youtube, van de zitzak blijkt moeilijker dan gedacht. Sterker nog, de eerste keer komt er niet eens lucht in. Bij de tweede en derde keer gaat het al wat beter en we zijn er van overtuigd dat we het vullen van de paarse zitzak wel onder controle krijgen. Oefening baart kunst!
Ik moet in ieder geval nog even de stad in om een overhemd te kopen. Het vooruitzicht om zes kilometer naar de stad heen en weer te wandelen staat Lyka tegen. Ik moet dus alleen. Hoofdschuddend denk ik aan de ontelbare uren bergwandelen die nog voor ons liggen. Het blijkt een stevige wandeling, dat wel. Met de Garmin Oregon 400t als backup wandel ik door een park waarvan ik geen idee had van het bestaan. Al met al een heerlijke wandeling hoewel mijn rechtervoet net voor aankomst bij de oude stadspoort begint op te spelen. Vroeger was dat na een kilometer of zeven maar tegenwoordig lijkt de pijn steeds eerder te komen.
Bij H&M is het goedkope shirt snel gevonden. Bij de Tesco wordt ook nog snel een zakje harde groenten gekocht voor zondag. De terugweg is heuvel op en duidelijk zwaarder dan de heenweg. Het tempo gaat omlaag en ik gesel mijn ongetrainde lichaam. Ik kan het goed voelen dat ik een lange tijd veel te weinig beweging heb gehad. Met een vermoeid maar voldaan gevoel loop ik de poort naar het caravanpark binnen. In de camper tref ik Lyka aan met een slecht humeur! Na mijn vertrek heeft ze spijt gekregen dat ze niet met me mee is gegaan naar de stad. Ze had graag een nieuwe blouse voor het feest op zondag gekocht. Ik kan er in ieder geval niets aan doen en heb zeker geen trek om de negen kilometer opnieuw te doen.
Na een heerlijke rustige namiddag stort ik me op het avondeten! Voor de eerste keer gebruik ik een zakje instant “Groene Thaise Curry”, meegebracht uit Thailand. Eerst de groenten aanbakken in wokolie en wat aanstoven, dan de instant curry en de overgebleven kalkoen van gisteren erbij. Het ruikt uitstekend en zelfs Lyka merkt op dat het eten lekker ruikt. En niet alleen ruikt! Het smaakt ook uitstekend, en weer hebben we een winnaar voor onderweg. Onder het eten merkt ik nog tegel Lyka op dat we volgende week zeker een keer saté eten, daar ben ik wel weer aan toe!
Het samen zijn voor de trouwerij is erg leuk. Veel nieuwe gezichten en interessante gesprekken. En ook weer teveel cider! Nog twee dagen drinken en dan gaan we het rustig aan doen! Nog een whisky voor het slapen gaan en dan naar bed. Morgen is het de grote dag voor Dean en Tona.
