Na alle slechte voorgevoelens van gisterenavond hebben we toch nog goed geslapen. Het lawaai van de jongeren nam om half twaalf af en was rond middernacht geheel verdwenen. Ik heb zelfs zo goed geslapen dat ik van de vertrekkende vrachtwagen helemaal niets heb gehoord. De laatste vertrekt wanneer ik om iets over zeven de gordijnen in de camper open.
Het gevoel van veiligheid in de camper op een eenzame staanplaats is een veel besproken onderwerp. Ook op de verschillende fora, over het reizen met een camper, die ik regelmatig bezoek. Dat gevoel is persoonlijk en ook voor mannen weer anders dan voor vrouwen. Dat gevoel van veiligheid wordt ondermijnt door de wildste verhalen. Vaak in de vorm van: ik heb gehoord van iemand die had het weer van een ander gehoord, over verdovingsgassen en inbraken terwijl de bewoners van de camper lagen te slapen. Persoonlijk heb ik nog nooit iemand gesproken die het daadwerkelijk is overkomen. Maar ja, wij zijn nog maar groentjes op het campergebied en goed en wel begonnen met onze avonturen.
Na twee weken onderweg ga ik me veiliger voelen! Ik heb op een avond eens goed van binnen door de camper gekeken en ben tot de conclusie gekomen dat ze toch heel wat zouden moeten breken of forceren om binnen te komen. Eenmaal binnen in onze 26 jaar oude camper, wat moeten ze dan meenemen? Een 5 jaar oude laptop? Een tv van 100 euro? Geld is er met het tegenwoordige “plastic” niet veel meer aanwezig! Nee, elke nieuwe nacht ga ik beter slapen en ik heb nu het gevoel dat ik over een paar weken die angstgevoelens helemaal de baas ben. Ik zal nog steeds naar Lyka luisteren, maar een horrorfilm die zich in de bossen afspeelt is niet aan te raden wanneer we zelf een nacht, alleen op een parkeerplaats, in een donker bos doorbrengen.
De koffie gaat op het gas en ik begin te denken voor vandaag. Ik hink op twee gedachten. Ten eerste wil ik gewoon rustig doorrijden en de andere is een dagje vrij te nemen op een rustige plaats.
De tweede klinkt aantrekkelijk maar ik heb nog geen idee waar we dat dagje vrij nemen. Het laatste stuk van WOMO route 02 brengt ons naar “Loch Trool”. Een bekend wandelgebied met veel bossen en enkele bergen. Laten we dat dan maar eens bekijken?
Ik haal de laatste boodschappen voor de komende twee dagen nog voor ons vertrek bij Sainsbury’s en ontdek meteen dat de kleine supermarkten een stuk duurder zijn dan grote. Maar ja, een mens moet nu eenmaal eten, nietwaar? We zetten alles op hun plaats achterin de camper en een laatste controle van Lyka zelf en we gaan weer op weg.
De eerste halte is niet zo erg ver weg want het wordt tijd om de gastank weer te vullen. Het is vandaag alweer elf dagen geleden dat we onze LPG fles hebben gevuld en ik ben nog niet bekend met het verbruik van de koelkast en het koken. Er gaat maar ongeveer 11 liter LPG in de fles en hij is weer vol. Da’s gemakkelijk uitgerekend! Over veertien dagen gaan we de fles weer vullen en ik denk dat ik nu al weet hoeveel LPG er dan in de fles zal gaan.
De caissière komt uit de winkel van het benzinestation om me te vertellen dat het verboden is om een gasfles te vullen. De mededeling dat de fles een 80% automatische afslag heeft maakt op haar geen indruk. Alleen vaste flessen mogen worden gevuld. Ik bied mijn verontschuldigingen aan en beloof haar om het nooit meer te doen. Dat is niet zo heel moeilijk omdat ik weet dat ik waarschijnlijk nooit meer in Newton Stewart zal komen. Na het LPG vul ik ook de dieseltank, onbewust werp ik een blik onder de camper op de ketting die de brandstoftank ondersteund. Ik zie geen lekkage en de ketting houd zich natuurlijk goed.
En dan zijn we op weg naar “Loch Trool”. Er gaat dirèct iets fout dat ik tè laat opmerk. In plaats van een redelijke weg kiest de Garmin voor ons een smalle bosweg. Mooi, maar ook langzaam, snelheden van boven de 30 Km/u worden niet gehaald. Wel eten we ons ontbijt op een van de zeer mooie picknick plaatsen langs de smalle bosweg. Voor een moment twijfel ik nog om er te blijven voor de nacht, het is nog geen elf uur en dat vinden wel een beetje vroeg om te stoppen. Geen 3G en geen radio ontvangst! En het vooruitzicht van een overnachtingsplaats met een uitzicht klinkt toch beter dan een in de bossen.
Laat dat “Loch Trool” nu een tegenvaller zijn van de buitengewone categorie! Omringt door enkele heuvels en kaal gezaagde bossen geeft het een depressieve indruk. Na een half uurtje draaien we om en rijden weer terug naar de hoofdweg, de juiste weg deze keer. Een snelle blik op de GPS geeft dat we via weg B734 met een omweg naar Girvan rijden. Van een Welsh echtpaar hebben we een tip gekregen dat er een schitterende overnachtingsplaats is bij een Russisch monument.
Dat monument is snel gevonden en het is inderdaad een schitterende plaats. Eerst een bakkie koffie en dan een blik Champignonsoep met brood voor de lunch. Eindelijk hebben we weer digitale radio en ontvangst met de mobiele telefoon. Nu we in Groot-Brittannië zulke goede ervaringen hebben met DAB+ (digitale radio) gaan we na thuiskomst hoogstwaarschijnlijk de autoradio ook vervangen door een DAB+/FM exemplaar. Het wordt de toekomst en met een relatief kleine investering hebben we dan ook meteen een radio die USB sticks en een iPod kan lezen. Dat maakt rijden met muziek een stuk aangenamer.
Na de lunch maak ik een korte wandeling over de weg die naar de parkeerplaatsen leid. Het is inderdaad een schitterende plaats met een groene heuvel aan de ene kant en de zee aan de andere kant. De golven breken op het grindstrand en de noord-westen wind blaast de negatieve gedachten uit mijn hoofd. Het is hier heerlijk!
Een korte, maar hevige, regenbui tovert de parkeerplaats om tot een kleine minizee. En onze camper staat als een eiland midden in de diepe plas water! Lang hoef ik hier niet over na te denken. Ik klim door het gangpad over de voorbanken en verplaats de camper naar hoger gelegen gebieden. Dertig meter verder staan we weer op het droge.
Nog geen vijf minuten later verschijnen er twee enorme Schotse campers van een meter of tien lang die geen problemen met het water hebben. Ze gaan haaks op de parkeerplaatsen staan om hun voeten droog te houden. Het gebruikelijke camper tot camper gesprek over koetjes en kalfjes volgt. Backpackers maar dan anders, de overeenkomsten zijn groter dan ik ooit had kunnen vermoeden. Waar kom je vandaan? Waar ga je heen? Hoe lang zijn jullie onderweg? En meer van die algemene vragen. Ik ben al lang over die vragen heen en heb meer interesse over de technische informatie van de campers. Hoewel we nog geen drie weken onderweg zijn heb ik al haast het idee dat een camper vaak in onze toekomstige reizen in het middelpunt zal staan. Het is een leuk gesprek waarna in me excuseer en weer terugtrek in onze oude dame.
Ik werp me de rest van de middag op mijn verhalen en foto’s, heerlijk ontspannend is deze rustige mooie omgeving. Een kop thee en af en toe dwaalt mijn aandacht van het beeldscherm naar de wereld buiten. Het mooie Schotland.
Ons avondeten is weer heerlijk en ik krijg het gebruik van slechts twee gaspitten steeds beter onder controle. Het heeft zijn gebreken, en dat zal voorlopig ook zo blijven, maar een goede timing tijdens het koken maakt veel goed. We wisselen ook steeds de pasta af met aardappelen. Vreemd genoeg zijn we nog niet aan de rijst toegekomen!
Mediterrane kipfilet met sla en chili potato wedges. Een stukje fruit als toetje en daarna komt de koffie en een wijntje. Easy Money (Snabba Cash - 2012) zorgt voor vermaak en dan nog even lachen met de “Big Bang Theory”.
