Om zes uur wordt ik gewekt en door de wektoon heen hoor ik het tikken van duizend kleine snaveltjes op het dak van de camper. Na zeventeen dagen regent het voor de eerste keer wanneer ik wakker wordt. Ik weet dat Schotland geen zonbestemming is maar de eerste twee weken mooi weer hebben we een valse belofte afgegeven. Ik draai me om en droom van verre, mooie bestemmingen en reizen.
Om acht uur sta ik wel op omdat de natuur roept en eens te zien of het echt zo slecht buiten is. En? Nee hoor, het spettert maar de temperatuur van 13 graden is verrassend aangenaam. Ik zet mijn koffie en start mijn MacBook op. Verhalen en foto’s. Schrijven, herschrijven, controleren, benoemen, naar de servers van Google laden en publiceren. Heerlijk ontspannend in de stilte in de camper. Buiten passeert een vrachtwagen op de A77, het enige geluid dat de stilte doorbreekt.
Mijn besluit is genomen. Hier blijven we vandaag staan. Een dag rust! Waarom niet? De wereld is al gejaagd genoeg en we kunnen heel Schotland toch niet bezichtigen! Na een kort informatief gesprek onderweg lijken de prijzen voor de veerboot naar de Orkney’s buiten ons bereik. Vijfhonderd euro voor een retour past niet binnen ons budget. Die tien dagen vallen dus af! We zoeken wel wat anders te doen.
Na het ontbijt van volkoren boterhammen met smeerleverworst en Leerdammer kaas maak ik een grotere wandeling in de buurt van het monument. Het is heerlijk weer, het miezert een beetje maar je wordt niet echt nat en het is veertien graden.
Vandaag is het de eerste grote test voor het zonnepaneel. Zal het de hele dag bewolkt blijven? Zal het paneel voldoende elektriciteit leveren om de huishoudaccu te vullen. Zullen vanavond voldoende elektriciteit hebben om een film te kijken? De radio blijft de hele dag aan als extra belasting. Vanavond weten we in ieder geval meer.
Hot dogs als lunch. Ik moet er zelf nog om lachen maar de broodjes opwarmen in de Omnia oven maakt het in de camper aangenaam warm. Dat is twee vliegen in een klap! Hot dogs zijn prima en na de lunch storten Lyka en ik ons op het lezen. Ik begin aan de zoveelste Pieter Aspe omdat die niet te zwaar zijn maar meestal wel een goede verhaallijn hebben. “Rebus” begint vanzelfsprekend met een vreselijke moord waar commissaris van In de moordenaar moet opsporen.
Aan het einde van de middag loop ik een half uurtje langs de provinciale weg, die hier een snelweg is, en snuif de frisse zeelucht op. Het doet me goed! De slechte tijden, dagen, weken, maanden en jaren zijn verleden tijd en worden op de zeewind weggedragen. Het is alweer een jaar geleden dat mijn moeder ons voorgoed verliet. Een heel jaar! Wat vliegt de tijd!
Ik open deze middag een fles speciaal bier dat ik uit Nederland heb meegebracht. “Chimay Cinq Cents”, 8% alcohol vol triple bier. Wat smaakt dat goed, een slok, een blik uit het raam en de kleine snaveltjes beginnen ook weer op het dak te tikken. Ik doe niets, ik kijk om me heen en geniet van wat ik zie.
Spaghetti Goreng zou Marco Polo niet van streek hebben gebracht maar veel verveelde huisvrouwen wel. De saté smaakt net als thuis en maakt mijn mooie dag nog beter! Saté met pindasaus! Voor mij persoonlijk één van de hoogtepunten van de wereldkeuken.
Na het eten kijken we naar deel 2 van de serie “Snabba Cash”, het zijn bekende boeken in Nederland uitgebracht als “Snel Geld”. Ook dit tweede deel is onderhoudend.
Het is al half elf maar het is nog licht. Na de film loop ik naar buiten en kijk naar de zee. Die ruist, haar golven breken rustgevend op het grind. Eindelijk wordt het donker. Ècht donker, het is nu al half twaalf! Nog een wijntje, een whiskey en een laatste blik op de grijze silhouetten van de Schotse heuvels die nog net zo indrukwekkend zijn als eeuwen geleden. Je voelt dat je in een oud land bent! Een gevoel dat ik in Nederland ben verloren. Welterusten.
