Een schok voor de corrupte en rovende politici in Brussel! Voor het eerst zien zij hun onaantastbaarheid aangevochten en ernstig beschadigd. Op de BBC1 gaat het alleen maar over de Brexit en wat de nog onbekende gevolgen zullen òf kunnen zijn. Dit is in de wereldgeschiedenis nog nooit gebeurd! Wat kan er nog meer gebeuren? Zal Noord-Ierland met de republiek versmelten? Zal Schotland afscheiden van de boze buurman? Zullen er andere landen de EU verlaten? Zal Hawaii de Verenigde Staten verlaten? Een ding is zeker, er is gisteren in Groot Brittanië wereldgeschiedenis geschreven. Het volk heeft gesproken en misschien heeft de democratie weer eens gewonnen?
Na afscheid te hebben genomen van de Bommelse vrienden gaan we weer op pad. Vandaag is het een dag met enkele onzekerheden en die vreten aan mijn ingewanden. De stoelgang is extra actief wat resulteert in een moeilijk gevoel van binnen. We proberen namelijk vandaag over te steken naar het eiland Mull zonder een reservering. Met deze vakantie drukte zou dat wel eens een te hoge drempel voor ons kunnen zijn.
Voordat het zover is bezoeken op enkele minuten afstand van onze overnachtingsplaats het “Dunstaffnage Castle”. De eerste aanblik van deze burcht laat me alle problemen die vandaag nog voor ons kunnen liggen vergeten. Het “Dunstaffnage Castle” is een pareltje! We zijn lid van “Historic Scotland” dus kunnen we wederom als leden van het gezelschap gratis naar binnen.
Ook de oude kapel met het familiegraf van de Campbell’s is de moeite waard om te zien. Dan gaan we snel verder richting Oban omdat we nog de laatste etenswaren moeten inkopen, diesel tanken en proberen aan boord van de veerboot te komen. We hebben de meest verontrustende verhalen gehoord van mensen die maanden geleden hebben gereserveerd. Toch zijn we er niet zo bang voor. Mocht het niet lukken dan passen we onze plannen gewoon aan en benaderen we “Isle of Mull” gewoon van een andere kant.
De veerboot terminal is goed aangegeven en we komen in baan vier op “Stand by” te staan. Terwijl ik naar binnen ga om de kaartjes te kopen zet Lyka een kopje koffie voor me. We weten namelijk niet hoelang we moeten wachten voordat we aan boord kunnen. Volgens de medewerkster van de veerboot maatschappij zouden we voor vier uur vanmiddag kunnen vertrekken naar “Craighnure” op het eiland Mull.
Zodra ik weer buiten kom zie ik dat er al zeker drie plaatsen voor ons leeg zijn en dat ik snel de camper moet verplaatsen. Ik spring in de cabine, start de motor en schuif snel weer aan. Lyka zit achterin en heeft nog steeds geen koffie gezet, het is haar ook opgevallen dat de rij auto’s voor ons beweegt. En dat is maar goed ook! Vijf minuten later verdwijnen we met de camper in de buik van de veerboot.
Dat was dus een gelukje, positieve energie stroomt om ons heen! Voor niets weer zorgen gemaakt, ik moet daar maar eens mee stoppen. Vanaf de veerboot hebben het grote “Duarte Castle” gezien en dat wordt ook de plaats waar we lunchen. Door de snelheid waarmee we aan boord konden is het middageten erbij ingeschoten. Op de parkeerplaats van het “Duarte Castle” besluiten we om het kasteel niet te bezoeken. Het is een onafhankelijke bezienswaardigheid en daarmee hangt er ook een pittig prijskaartje aan. We gaan dus verder, op zoek naar een plaatsje voor de nacht.
De weg wordt smaller totdat er nog maar een rijbaan over is. Zodra we een mooi plekje hebben gevonden gaat de rem er op en zit de dag er voor ons bijna op. Bijna! Met de nadruk op “bijna”! Na die weken in de camper hebben veel spullen een eigen plaatsje gevonden. Veel spullen zijn verhuisd en veel spullen liggen nog op een onhandige plaats. Zodra Lyka naar boven klimt om een dutje te doen maak ik gebruik van de tijd en de ruimte in het woongedeelte om onze kleding op te ruimen. Ik heb twee kastjes aangewezen voor onze kleding. Mijn rugzak wordt leeg gemaakt en de kleding verhuisd naar het bovenkastje aan mijn kant. Het is verbazingwekkend hoe weinig kleding ik maar bij me heb!
De spullen die uit het kastje komen moeten ook worden verplaatst. Deze gaan naar plaatsen waar het iets meer energie kost om ze tevoorschijn te galen. Spullen die je vaak nodig hebt liggen nu voor het grijpen, spullen die je minder vaak gebruikt verhuizen naar een plekje onder een van de zitbanken. Lyka herhaalt mijn ritueel wanneer ze wakker is en zo is de camper een stuk opgeruimder dan toen we vanochtend het vasteland van Schotland verlieten.
De laatste voorgekookte diepvries rijst verdwijnt in de pan om samen met de gebakken kip in Massaman kerrie de avondmaaltijd te vormen. Het smaakt ons goed en de kou, die hier nadrukkelijk aanwezig is, maakt ons hongeriger dan normaal.
Na het eten probeer ik toch maar, tegen beter weten in, of er een DVB-T signaal in de lucht zit. Na het scannen zie ik het ongelofelijke aantal van 85 gratis TV en 29 gratis radiostations op het scherm verschijnen. BBC 1 met het nieuws. Dat nieuws gaat natuurlijk maar over een onderwerp: Het referendum en de keuze van het Britse volk! En daar wringt de schoen! De Engelsen willen massaal de Europese Unie verlaten terwijl de Noord-Ieren en Schotten in de Europese Unie willen blijven. Dat wordt nog wat in de politieke toekomst van het eens meest slagkrachtige land ter wereld.
Op het beeldscherm zijn ze het er allemaal over eens dat de keuze voor de uittreding van de Europese Unie het land in onzekere tijden heeft gestort. Ook hier is de politiek niet op straatniveau! Ook hier wordt de echte machtsstrijd binnen de partijen en het parlement gestreden. Oude wijn in nieuwe vaten.
Wij genieten van “The last rescue” (2015), een wat controversiële oorlogsfilm die speelt in de 2e wereldoorlog. De hoofdrolspelers lijken allemaal bekend voor te komen maar blijken niet de acteurs te zijn die we voor ogen hadden. Desalniettemin een onderhoudende film voor een avond in het midden van het stille en verlaten Schotland.
