Zodra ik de gordijnen openschuif valt ook mijn mond open van het mooie uitzicht. Dit is tot nu toe een van de mooiste plaatsen waar we hebben overnacht. Toch ontbreekt er voor mijn gevoel iets. De schoonheid van de natuur is altijd boeiend maar niet altijd bevredigend. We hebben een dag voor ons met een korte verplaatsing waarna morgen de cultuur weer aan de beurt is.
We zijn nu in de rustigere streken van Schotland waar het verkeer, om de kosten te drukken, over smalle slingerende eenbaanswegen wordt geleid. Dat is best grappig maar tegelijk ook zeer vermoeiend. Je bent onafgebroken bezig om in de verte te staren of er geen tegenliggers verschijnen. Een van de twee tegemoet komende voertuigen moet namelijk op een inhaalstrook, die zeg maar om de twee- à driehonderd meter zijn aangelegd, wachten zodat het andere voertuig kan passeren.
De snelheid blijft met de camper dus erg laag! Het maken van een noodstop of een andere plotselinge stop is niet gewenst omdat het interieur van het leefgedeelte dan snel veranderd en er van alles door de lucht begint te vliegen. Met een snelheid die haast nooit boven de veertig kilometer per uur komt lijkt de tijd ook stil te staan. Toch zijn we al haast een uur aan het rijden wanneer ik wil stoppen voor een kop koffie. Lyka vind het maar niets en laat het ook duidelijk blijken. De verveling van de oneindige landschappen heeft haar nu ook in zijn greep. Straks volgt ook nog: “Alweer een kasteel, ze zijn allemaal hetzelfde!” Dan zijn de rapen pas ècht gaar!
En zo rijden we rustig richting Fionnphort waar we de nacht op “Fidden Farm” willen doorbrengen. Tenminste, wanneer de financiën het toelaten! Ik heb me namelijk laten verrassen door het weekend en de tijd tussen het versturen en aankomst van een bedrag tussen twee verschillende bankrekeningen. De VISA kaart is zo gemakkelijk dat je haast vergeet om er geld naar toe te sturen. Onze kaart is dus bijna leeg, we hebben nog een beetje baar geld en er zijn geen ATM automaten op onze bestemming voor vandaag! We zullen creatief met geld moeten omgaan.
Zodra ik alle informatie over de veerboot naar het eiland Iona heb verzameld weet ik dat we vanaf kwart voor negen haast elk half uur naar de overkant kunnen. De retourtjes voor ons kosten samen £ 6,60. Door alle stress ben ik vergeten om te vragen of we met de kredietkaart kunnen betalen! Daar moeten we dus ook nog rekening mee houden.
Bij de “Fidden Farm” aangekomen blijkt dat deze alleen contant afrekent. Ik kan ze geen ongelijk geven want de belastingen in Groot Brittanië zijn stevig. Lyka gaat op zoek naar engelse ponden terwijl ik weet dat er nog maar een briefje van vijf pond in mijn Filofax zit. Lyka heeft nog tien pond en de twee briefjes bij elkaar met nog een muntje maakt zestien pond en dat ik genoeg voor vannacht!
Zodra we een plekje hebben gevonden gooi ik alle muntjes uit mijn broekzak op tafel en tel zeven pond en negentig pence aan kleingeld. In het uiterste geval, mocht de VISA kaart niet gebruikt kunnen worden, dan kunnen we morgen toch met de veerboot naar het eiland Iona. Op het eiland is een klooster dat we zeker niet willen missen! De laatste keer dat ik me in een soortgelijke situatie bevond was in Hong Kong in 1999. Dus we zullen het deze keer ook wel overleven!
Na een simpele lunch gaan we maar wat relaxen en klein onderhoud aan de camper doen. Ik verplaats, met behulp van een schroevendraaier van de buurman, de monitor van het zonnepaneel vijf centimeter omhoog zodat het rugkussen er nu wel onder past en lyka maakt de koelkast schoon.
En dan volgt er een nieuw probleem! Lyka zoekt de douches op en ik krijg de koelkast niet meer gestart!
‘Wat nu weer?’, schiet er door mijn hoofd terwijl ik wordt overvallen door een gevoel van machteloosheid. Een reis zonder een werkende koelkast is haast ondenkbaar! Terug naar huis zou haast de enige optie zijn! De paniek word onderdrukt en ik denk na op lichtsnelheid. Tevergeefs, ik weet geen enkele oplossing. Er zit niets anders op dan te wachten. Misschien heeft het koelsysteem wat tijd nodig waarna het zonder problemen weer opstart.
Dat wachten in onzekerheid is geen prettige bezigheid dus verlaat ik de camper om in de frisse Schotse wind mijn gedachten een flink door elkaar te laten waaien. En dat werkt nog ook! De kont van de camper staat vol in de harde wind en daardoor kan de vlam van de koelkast misschien de veiligheidsklep van de gastoevoer niet voldoende verwarmen om deze open te laten staan.
Een grote plastic zak van de chips en een rol ducktape brengen de verlossing! Ik hoor de vlam branden en na een minuut blijft de klep openstaan. De koelkast werkt weer! Nerveus controleer ik elke tien minuten of de vlam nog brand. Hij brand wel maar is wat geler dan normaal. Misschien komt dat door de butaan? Ik weet niet hoe de LPG hier in Schotland is samengesteld.
De middag kabbelt rustig naar haar einde, een stukje lezen, een dutje en weer een stukje lezen totdat ik aan het avondeten kan beginnen. We hebben afgesproken dat we aardappelen, pasta en rijst zoveel mogelijk afwisselen. Na de eerste weken van gemaksvoedsel moeten we nu creatiever worden omdat we niet voldoende koel- en vriescapaciteit hebben om meer dan twee dagen zonder problemen door te komen.
Krielaardappeltjes zijn lang zonder koeling goed te houden alleen heb je wat meer werk omdat je ze moet voorkoken voordat je ze kan bakken! Samen met de heerlijke varkensworstjes en een salade maken ze een feestmaal. Na het eten drinken we samen een een witte Triple en kijken naar “Austin Powers: Goldmember”. De beste van de drie Austin Powers films. Morgen moeten we vroeg op omdat we vroeg op de veerboot willen zijn.
