Ja, dat was het plan en daar is een dikke streep doorheen getrokken. Geen Hadrian’s Wall en geen wandelingen onder een heerlijke blauwe lucht. Nee, onze dag begint met een heel erg vroeg bezoek aan een Ford garage.
Wat heb ik slecht geslapen zeg! De kosten en problemen met de reparatie in combinatie met onze eerste nacht ècht wild met de camper vrij staan hielden me uit mijn slaap. Ik hoorde de knaagdieren in het bos en de fazanten naast de camper. Ik maakte me echt zorgen, zorgen die achteraf absoluut onnodig bleken.
De huishoudaccu staat op 12,3V wanneer ik om half zes de radio aanzet. Zou ik de accu niet te zwaar belasten? Ik ben benieuwd wat Noorderkempen hier van zou vinden. Die 5Ah die in mijn AA batterijen zijn gegaan hebben er zeker aan bijgedragen dat de accu zover leeg is. Een uur later stroomt er alweer 2,0A van het zonnepaneel bij de huishoudaccu naar binnen. Over de stroomvoorziening heb ik in ieder geval geen zorgen meer. Ook ons waterverbruik is goed.
Om half zeven verplaats ik de camper dichter naar de weg zodat mijn kop koffie in ieder geval niet meer de neiging heeft om van de tafel af te schuiven. Na de tweede kop koffie stopt er een groene Range Rover voor de camper. De chauffeur bekijkt de voorkant van de camper van beneden naar boven en weer terug. Hij rijdt langzaam weg en ik ben niet in staat om hem uit te leggen waarom we daar staan. Het wordt de hoogste tijd om te vertrekken!
Lyka komt met spoed uit haar bed. We ontbijten wel bij de Ford garage! Gelijk na aankomst krijgen we te horen dat onze aanwezigheid niet gewenst is en dat we niet eerder dan volgende week maandag geholpen kunnen worden. Verbaasd vraag ik of er misschien een monteur kan kijken of het verantwoord is om verder te rijden.
Met veel pijn en moeite roept de chef werkplaats een jonge monteur uit de werkplaats die met angst in de ogen voor zijn baas een blik onder de camper werpt.
‘Ik zou in ieder geval niet verder rijden!’, zegt hij nadrukkelijk waarna zijn baas hem aanvult dat hij niets meer heeft te zeggen en snel weer aan het werk moet gaan.
‘Ik wil dat jullie nu vertrekken!’, krijgen we te horen van de fatsige man die in een goedkoop kostuum is gekleed.
Britse vriendelijkheid op zijn smalst! En nu? Ik heb het niet meer en zoek steun en advies bij Lyka. Ook heb ik een mail gestuurd naar mijn garage in Zaltbommel wat voor kosten er eventueel aan het plaatsen van een nieuwe spanband zouden kunnen kleven. Met pijn in mijn buik rijden we terug naar Hexham naar de enige parkeerplaats die we kennen. Bij de supermarkten!
Nu blijken we echter op de parkeerplaats van de Tesco te staan en die gaan iets gemakkelijker met hun klanten om. Na een kort gesprek met een medewerkster van “Consumer Support” geef ik mijn kenteken. Wanneer ik voor middernacht maar weg ben is het geen probleem. Voor hun dan, maar misschien wel voor mij. Gisteren heb ik ook nog een niet dealer garage gezien en dat is de volgende die ik bezoek.
‘Geen tijd, geen interesse!’, ik ben nog geen stap verder en wanneer ik verder ga kan onze brandstoftank onder de camper uit vallen.
Ondertussen heb ik ook antwoord uit Zaltbommel: ‘Ik neem aan dat het de ijzeren beugel is en dan zou ik alleen doen wat nodig is. Maar laat de andere even controleren of die nog goed is.’
De prijs wordt ook vermeld. Bedankt Ron de Bruyn voor de goede service en je advies!
Daar sta ik dan op een parkeerplaats in Noord-Engeland en er zit niets anders op dan mijn eigen probleem op te lossen. Als eerste kruip ik maar eens met een zaklantaarn onder de camper om zelf alles goed te bekijken èn te bestuderen wat de mogelijkheden zijn. Dat heeft niet al teveel tijd nodig!
Ik bedenk een strijdplan met het advies van Ron in mijn achterhoofd. Ik heb een hydraulische krik, ik ben slim en kan praten als brugman. Een grote doe-het-zelf-winkel is snel gevonden en wanneer ik binnen sta ga ik samen met medewerker Colin door mijn mogelijkheden.
Een nylon spanband? Nee. De geperforeerde stalen band die ik in gedachten had is niet verkrijgbaar. En dan zie ik de kettingen! Een RVS ketting met een slotbout en een nylon borgmoer? Dat moet lukken! 210cm RVS ketting en een paar zakjes slotbouten, ringen en borgmoeren. Opgewekt loop ik terug maar de camper. Ik heb nog maar een probleem, ik moet een steeksleutel voor de M8 borgmoer hebben. Maar dat is voor later. Ik kan er altijd nog een kopen.
De hydraulische krik wordt klaar gezet, de ketting is precies lang genoeg, ik moet alleen nog een plank of iets dergelijks hebben om de drukvan de krik op de brandstoftank te verdelen. Ik zal mijn vrienden bij de Kwik-Fit nog maar eens met een bezoek verblijden. Nog voordat ik bij de Aldi ben ontmoet ik twee bouwvakkers die nieuwe tegels aan het invoegen zijn. De oude tegels van 20x20cm zijn geschikt en ook hebben ze een ratel met de juiste maat dopsleutel in de bestelbus. Ik ben geholpen!
Zodra de tank tegen het chassis opgekrikt span ik de ketting zo ver als mogelijk. Ik besef dat de tank altijd nog wel iets naar beneden zal zakken maar dat zal geen probleem zijn. De slotbout, moer en borgring zorgen voor een goede sterke verbinding. Voordat ik vertrek controleer is nog even de andere spanband en die lijkt in orde. Dus daar heb ik waarschijnlijk weinig van te vrezen.
De ratel terugbrengen naar de bouwvakkers. Handen wassen en de mensen van Tesco bedanken en we zijn klaar om verder te gaan. Een zakje stalen ringen is ongebruikt en dat zakje is toch goed voor £ 2,49, waarom niet terugbrengen? Bij de doe-het-zelf-winkel zijn ze verbaasd me weer terug te zien. In alle geuren en kleuren vertel ik het verhaal en iedereen is zo blij dat het lijkt dat we met z’n allen de ophanging van de brandstoftank hebben gerepareerd. Voordat ik uit de camper stapte vroeg Lyka of ik nog zo’n ketting zou kopen, je namelijk nooit of die andere stalen spanband het nog begeeft. Voor £ 7,28 min de £ 2,49 gaat er vanzelfsprekend nog 210cm RVS ketting mee!
Om half tien rijden we via de omleiding Hexham uit. De reparatie heeft in totaal € 25,46 gekost. En geloof me? Dat is maar een fractie van de kosten die ik verwacht had.
De eerste stop is er een buiten het boekje van WOMO (Band 33 Schottland). En ook hier ten zuiden van de grens zijn er verschillende verenigingen en gezelschappen die de rijkelijk aanwezige cultuur beschermen. Om van elk lid te worden kost een vermogen dus slaan we de eerste maar over. € 25,- om samen een ruïne te bekijken vinden we een beetje aan de hoge kant.
De volgende ruïne is gratis, nou ja, je moet £ 4,- voor het parkeren betalen maar die parkeerkaart is op alle parkeerplaatsen langs Hadrian’s Wall geldig. Midden in het groene golvende landschap van North-Humberland ligt een onaangeroerde ruïne van een Romeins Fort. Wat wel is opgegraven is een kleine tempel, de “Temple of Mithras” (Brocolitia). Het is een leuke ontspannende wandeling. We krijgen de smaak te pakken en zijn de problemen met de brandstoftank alweer haast vergeten.
De volgende stop is “Housestead’s Roman Fort”, de parel van Hadrian’s Wall. We mogen dus gratis parkeren omdat we al een kaartje hebben. Het wordt nog beter! De pas van “Geldersch Landschap & Kasteelen” geeft gratis toegang tot het fort. Tegen mijn gevoel in, eigenlijk moeten we geen gratis toegang hebben. En dat gevoel wordt bevestigd door onze buren die in een glimmende Hymer zijn gearriveerd. Wij klagen er niet over en na de lunch van enkele boterhammen met gerookte forel beginnen we aan de geplande wandeling.
Het fort van Housestead is echt de moeite waard! We lopen eerst door het kleine museum op de heuvel en zwerven dan door de ruïnes van wat meer dan alleen een fort was. Er was ook een klein dorp buiten de muren van het fort.
Een van de best bewaarde romeinse latrines in de UK zijn een hoogtepunt. Poepen 1700 jaar geleden was ook een gezellige sociale bezigheid. De poepert schoonmaken met een kwast die werd schoongespoeld in een stroom water die aan je voeten voorbij kwam.
Op dit moment vertel ik Lyka dat we haar eerste circuit gaan maken. Ik schat een kilometer of vijf maar de juiste cijfers heb ik pas na de wandeling. Er zitten een paar flinke hellingen in maar gesterkt door de ontmoeting van een groep hoogbejaarden, die de wandeling ook gaan maken, krijgt Lyka voldoende zelfvertrouwen om aan de wandeling te beginnen.
Het is een leuke en vermoeiende wandeling. Een goede training voor wat ons nog allemaal te wachten staat. Mijn rechterknie speelt wat op terwijl mijn rechtervoet goed blijft. Ik weet niet wat ik daarvan moet denken. De jaren en het zitten beginnen te tellen.
Om twee uur zijn we weer terug en besluiten, na een gesprek met de buren, vannacht hier op de parkeerplaats van “Housesteads Roman Fort” te blijven. Het s’nachts slapen in de camper wordt gedoogd en eigenlijk zijn ze ook blij met ons want enkele campers op de parkeerplaats maakt het voor mensen met slechte gedachten een stuk moeilijker om hier toe te slaan. We zijn vermoeid en nemen rust. Fijn dat dat allemaal zo gemakkelijk kan wanneer je met de camper onderweg bent. Een beetje muziek, wat schrijven en lezen.
We hebben bij de supermarkt goed ingekocht en de avondmaaltijd van Thaise Pad Krapow, een gebakken ei, Taugé en pasta gaat er na de wandeling goed in. Zo is onze eerste dag van het Schotland avontuur toch nog goed begonnen en kunnen we weer lachen om de problemen van deze ochtend.
Nog een film, een Koreaanse misdaadkomedie, twee afleveringen van The Big Bang Theory en we kruipen het bed in. Dromen van wat ons morgen weer te wachten staat.
