Om zes uur sta ik al onder aan de trap omdat ik gisteren zo gek was om te bedenken dat we ons vandaag gaan haasten! Het haast gevoel sloop op een onbewaakt moment weer in mijn lichaam. Het eerste wat ik deze ochtend doe, na het pissen, is het haast gevoel de camper uit schoppen en ik heb hem goed duidelijk gemaakt dat hij in deze camper niet meer welkom is!
Buiten raast de wind om de schuddende camper. Het is fris in de leefruimte, zestien komma drie graden volgens de thermometer, dus ik schiet snel mijn fleeces aan. Een oude fleece broek die in Nepal met me de Annapurna op is geweest en een fleece shirt met turtle neck uit Korea. Een van de beste aankopen ooit, tenminste, terwijl ik op reis was.
De koffie pruttelt, de temperatuur binnen kruipt langzaam omhoog en ik kijk uit over een grasveld als een golfbaan naar tientallen campers, caravans en tentjes waar de bewoners nog liggen te slapen. Ben ik dan de enige die zo vroeg opstaat?
Het ritueel van foto’s en verhalen begint. Hier in Fionnphort op de “Fidden Farm” is er geen telefoonontvangst noch FM of DAB+ radio. Hier heerst nog de rust en de stilte zoals die hier op het eiland van Mull al duizenden jaren heerst.
Het is verbazingwekkend hoe snel het weer hier in Schotland kan omslaan! Om zeven uur scheen de zon en stonden alle lichten op groen voor een bezoek aan Iona eiland en om kwart voor negen tikt de regen op het dak en tegen de ramen van de camper. Wat te doen?
Als eerste gaan we lekker ontbijten, niet op de gratis parkeerplaats, op 200 meter van de veerboot maar gewoon op de camping. Pannenkoeken met stroop! We wachten of het weer vandaag nog een keer wil omslaan. Zo niet, dan gaan we rijden en zoeken een beschut plekje om de koude regenachtige dag door te komen.
Na een uurtje te hebben gewacht is het buiten alleen maar slechter geworden. De stille motregen is overgegaan in een echte dikke regen inclusief het tikken op het dak. Ik ben teleurgesteld en kwaad tegelijk. Waarom ben ik gisterenmiddag niet dat eiland gegaan? Het heeft geen zin om te gaan zitten mokken! De mogelijkheid van gisteren komt niet meer terug en het weer op deze ochtend wordt er echt niet beter van. Dus wat gaan we doen? We pakken in en rijden verder. Over een paar dagen hebben we misschien nog een tweede kans om het eiland Iona te bezoeken.
Het rijden over de zeer smalle wegen is met mooi weer al erg vermoeiend laat staan met slecht weer. We rijden door een gemengde mist met regen. Het zicht wordt steeds slechter en de overkant van het water blijft grotendeels gehuld in de nevel. Toch is het mooi weer in Schotland op een eigen bijzondere manier.
Rijden, rijden en nog eens rijden. Een koffie, een lunch en een verdwaalde foto. De mist verdwijnt en de mist komt weer op, de regen is de hele dag aanwezig. Moeilijke momenten van passeren, snelheden van zelden boven de 45 Km/u. De wegen zijn smal en verraderlijk. We praten weinig, in stilte genieten we van deze avontuurlijke dag.
Totdat we rond vier uur een geschikte staanplaats vinden om de nacht door te brengen. Loch An Torr (parkeerplaats) ligt net buiten Tobermory. Een groot dorp met een winkel en een bank. Morgen moeten onze tijdelijke financiële problemen weer zijn opgelost.
Onder een van de banken heb ik een zakje “Nam Prik Ong” opgevist. Een van de vele zakjes kruidenpasta die we zelf uit Thailand hebben meegebracht. Een van de populairste gerechten die ik gemakkelijk in de camper kan koken. Samen met wat pasta en broccoli een heerlijke avondmaaltijd.
De avondvoorstelling is een Thaise film, om na het eten in dezelfde sfeer te blijven, “Chocolate” (2008). Een vechtkunst film over een autistisch meisje dat de rekeningen van haar moeder met de Thaise maffia gaat vereffenen. Een superfilm met veel spectaculaire actie die ook Lyka kan boeien.
