Het is verbazingwekkend hoeveel overeenkomsten het reizen met een camperheeft met het slapen in jeugdherbergen. Deze ochtend kijk ik ook vanaf een hoogte, een stapelbed?, de kleine kamer in die bezaaid is met spullen uit onze rugzakken vermengt met etenswaren. Het is weer erg fris in de camper en veel later dan ik me had voorgenomen kruip ik uit bed.
Buiten vallen druppels water die de reden zijn dat de dagindeling hebben gewijzigd. We hebben tenslotte tijd èn een warm bed. Laten we daar dan maar van genieten want de regen die onafgebroken neerdaalt is niet uitnodigend.
Een eerste kop koffie en mobiele telefoon kan geen netwerk vinden. Daar zullen we later aan moeten wennen! Er zitten nu dus over de hele wereld mensen te wachten totdat ik eindelijk onze avonturen kan publiceren.
Om tien uur voegt Lyka zich bij mij en kan ik eindelijk aan het ontbijt, en de dag in “New Lanark” beginnen. Gebakken eieren met spek en volkorenbrood zijn een goede start van de dag.
We hebben het uitgebreid besproken en zijn er nog niet helemaal uit samen. “New Lanark” is een onafhankelijke toeristische attractie met een toegangsprijs van £ 9,50 p.p., en dat hakt er nog al in. Dat is € 24,70 en een flinke hap uit ons dagbudget. Nu moet je met een budget vanzelfsprekend redelijk zijn en voor mijn gevoel zijn we dat ook. Maar om ’s morgens vroeg gelijk 62% van je dagbudget aan een museum uit te geven gaat me, na er diep over te hebben nagedacht, op dit moment toch wat te ver!
We wandelen dus gewoon door het stadje en slaan de schoolklas, dorpswinkel, ziekenhuis en woonhuis uit 1820 maar over. Wel staat er een wandeling van 5 Km (90 minuten) op het programma. Naar de watervallen van “The River Clyde”.
Zodra we het dorp, met een hoog Efteling gehalte, verlaten neemt de natuur over. De rustgevende natuur zoals die nog in Schotland overal te vinden is. De vogels fluiten en het water kabbelt rustig over de zandsteen rotsen.
De natuur beweegt onzichtbaar. De schimmels breken de dode materie af en de insecten bemesten de arme bosgrond. Er moet flink worden geklommen en tijdens de korte pauze’s genieten we van de hete zwarte thee met mini stroopwafels. Ik was ze al vergeten maar Lyka heeft ze weer gevonden in de chaos binnen in de camper die bagage heet.
De plaats om de mooiste foto van New Lanark te maken is vandag een tegenvaller! Een grote oranje touringcar staat precies in het midden van de te nemen foto geparkeerd. Het is zelfs zo nadrukkelijk dat het me niet gaat lukken om hem te laten verdwijnen met Photoshop Elements. Dus laat ik het pittoreske dorpje “New Lanark” voor wat het is. De aangename wandeling heeft me nog steeds niet kunnen overtuigen om toch maar een kaartje te kopen en naar binnen te gaan. Met een 100% stemmen besluiten we om maar verder te rijden.
Veel Kilometers staan er vandaag niet op het programma. We rijden namelijk naar “Linlithgow” waar er morgen wederom een kasteel op het programma staat. Het landschap veranderd steeds en het rijden is onderhoudend en prettig over de rustige binnenwegen.
Een bruine wegwijzer kondigt voor de toeristen de komst van een bezienswaardigheid aan. “Scottisch Korean War Monument”, dat kan ik niet aan me voorbij laten gaan! Ik hou van Korea op mijn eigen manier. Sinds ik het voor de tweede keer heb bezocht hou ik van het Koreaanse eten en de Koreaanse cultuur. Gewelddadige Koreaanse misdaadfilms zijn ook zeer de moeite waard.
Een klein monument herdenkt de Schotten die zijn gevallen in de zoveelste onnodige oorlog waarover we nu nòg dagelijks horen. Officieel zijn Noord- en Zuid-Korea nog steeds in staat van oorlog. De regering van het Stalinistische Noord-Korea is de verheerlijking van het Socialisme in de puurste vorm. Joseph Stalin zou trots op zichzelf als hij kon zien dat zijn gedachtegoed na ruim vijftig jaar nog steeds wordt nagestreefd.
De parkeerplaats onder het “Linlithgow Palace”, zoals het kasteel heet, is niet de meest romantische staanplaats om een nacht door te brengen maar voor een nachtje maakt dat niets uit. We moeten wel € 2,16 parkeergeld betalen voor de anderhalf uur tot 18:00. Geeft niets! Een rondje rond de parkeerplaats om te zien of het allemaal veilig is stelt me gerust. Mijn dag zit er op!
Voor het avondeten heb ik voor het eerst deze reis geen inspiratie om te schrijven. Na 22 dagen hapert de fantasie en overheerst de vermoeidheid om de belevenissen van de dag meteen op papier, of beter gezegd op het beeldscherm te schrijven. Het is een bekend verschijnsel van mijn andere reizen waar ik wel mee om weet te gaan. Zolang ik geen drie of vier dagen achter loop valt het allemaal wel bij te houden! Daarna wordt het moeilijker en krijgen jullie een fotopagina voorgespiegeld.
Varkensvlees in groene kerrie met rijst en groenten! Heerlijk! De huishoudaccu houd zich na die serie van donkere dagen nog prima en als avondvertier kijken we naar de ontknoping van de tv-miniserie “The Lost Room” (2006). De laatste drie afleveringen en twee keer “Sheldon en Amy” zoals we de komedie nu noemen.
